ΑΕΙ ΜΝΗΜΩΝ ΤΗΣ ΝΕΟΤΕΡΑΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΙΣΤΟΡΙΑΣ
ΒΙΟΝ ΤΕ ΚΑΙ ΥΓΕΙΑΝ ΑΝΗΛΩΣΑΣ ΕΝ ΤΩ ΝΑΩ ΤΑΥΤΗΣ
ΚΑΙ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΜΕΓΑΛΟΥ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ ΑΝ∆ΡΟΣ ΕΤΙ ΑΝΕ∆ΕΙΞΑΣ.
ΝΥΝ ΑΝΑΠΑΥΟΥ ΕΝ ΕΙΡΗΝΗ, Ω ΠΑΠΑ∆Η ΝΙΚΟΛΑΕ.
Η πορεία κάθε ανθρώπου, από τη στιγµή του ερχοµού του στον κόσµο, κατευθύνεται προς τη δύση. Εκεί που µακρύκλωνα δέντρα ρίχνουν θεόρατους ίσκιους στη θάλασσα, εκεί που πνέει ο άνεµος ελεύθερα και ορµητικά, εκεί που οι περιφρονητές της Ύλης συναντούν πάνσοφους ερηµίτες και όλοι γνωρίζουν πια πως το Τέλος δεν είναι παρά το τίµηµα που καταβάλλεται την ώρα που ένας Κύκλος κλείνει.
Ένας αφοσιωµένος της Ευθύνης έκλεισε αθόρυβα τον κατάφορτο από δηµιουργικές σκέψεις και αγωνίες κύκλο της ζωής του, έχοντας φέρει εις πέρας τεράστιο έργο τόσο στο Εθνικό Ίδρυµα Ερευνών και Μελετών «ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ», του οποίου διετέλεσε αδιάλειπτα, από το ξεκίνηµά του, Γενικός ∆ιευθυντής, όσο και στο Ίδρυµα «ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ», το οποίο επίσης υπηρέτησε από τη θέση του Αντιπροέδρου του ∆.Σ. Ήταν, και τα δύο αυτά ιδρύµατα, καρποί έµπνευσης του «Παππούλη της Κρήτης», Μητροπολίτη Κισσάµου και Σελίνου Ειρηναίου Γαλανάκη, του οποίου το όραµα ο Νικόλαος Παπαδάκης υπηρέτησε µε ζήλο και τη Μνήµη τίµησε µε συνέπεια.
Παράλληλα µε την ιδιότητά του ως νοµικού, ασχολήθηκε µε την ιστορική έρευνα και συγγραφή, για να κληροδοτήσει στους φιλίστορες ερευνητές του µέλλοντος σηµαντική παρακαταθήκη. Ο πλούσιος ίσκιος του Ελευθέριου Βενιζέλου δρόσιζε, σαν αιωνόβιος πλάτανος, τις ώρες της ακατάπαυστης εργασίας και του µόχθου. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο εθελοθυσίας, το οµώνυµο Ίδρυµα απέκτησε το κύρος που σήµερα έχει σε πανελλαδική αλλά και πολύ ευρύτερη κλίµακα.
Γέννηµα του Βάµου, παιδί του Αποκόρωνα,σέµνυµα των ιστορικών τόπων και σταθµών του αγώνα του Ελευθέριου Βενιζέλου, ο διακεκριµένος επιστήµονας δηµιούργησε, µε την αγαπηµένη σύντροφο της ζωής του Μαρίνα Φανουράκη, ιατρό η οποία λάµπρυνε µε την ευγενική παρουσία και την προσφορά της το Νοσοκοµείο Χανίων, µια ευτυχισµένη οικογένεια και µαζί καµάρωσαν το µεγάλωµα των παιδιών τους. Ένα αδυσώπητο πεπρωµένο έµελλε να ανακόψει τη γεµάτη αρµονία και όνειρα ζωή.
Στον µεγάλο αυτό χαλασµό κατόρθωσε να αντιπαλέψει τον µέγιστο πόνο. Βάδισε όρθιος και µε ψηλά το κεφάλι, προσηλωµένος στον δρόµο της ευθύνης, µέχρι την τελευταία στιγµή.
Του Βάµου το τρανό χωριό θρηνεί για τη θανή σου
κι απόκειες θα πορεύεται µε την αθιβολή σου.
Θ΄αναθιβάλει προτινά γέλια, φωνές, τραγούδια
πάνω στο δρόµο του σκολειού πολύχρωµα λουλούδια.
Θ΄αναθιβάλει τσι σπουδές, κόπους, χαρές και ζάλα
σε µονοπάτια δύσκολα, σπουδαία και µεγάλα.
Απ’ το Αλώνι του Χατζή ο κήπος σου θ΄απλώνει
πάντα κλωνάρια ολόδροσα για να σε στεφανώνει
εκεί, εις του Παράδεισου τα ειρηνικά τα µέρη
όπου αιώνιας Άνοιξης θα σ’ ακλουθά τ’ αγέρι!
