Κύριε διευθυντά,
αν η υπόθεση κλείνει δικαστικά, αυτό δεν σηµαίνει πως έληξε. Σηµαίνει πως ανοίγει ένα νέο στάδιο αγώνα, στο οποίο η κοινωνία καλείται να συγκροτήσει τη δική της µνήµη µε επιµονή στο τραύµα !
Είχε προαναγγελθεί ότι η έρευνα για τη σιδηροδροµική τραγωδία των Τεµπών πλησιάζει στο τέλος της, µετα από 30 µήνες. Με τον αρµόδιο ανακριτή να ζητά την ολοκλήρωση των τελευταίων εκκρεµοτήτων µέχρι τις αρχές Σεπτέµβρη. Η ∆ιεύθυνση Αντιµετώπισης Εγκληµάτων Εµπρησµού της Πυροσβεστικής κλήθηκε να επισπεύσει την παράδοση του πορίσµατός της για την έκρηξη. Όλα αυτά ενώ υπάρχει αναµονή για ένα πόρισµα από τη Γερµανία σχετικά µε την πυρασφάλεια του τρένου. Ενώ οι συγγενείς αµφισβητούν τα πορίσµατα κρατικών πραγµατογνωµόνων, ιδίως όσον αφορά τη σχέση της πυρόσφαιρας µε τα έλαια σιλικόνης. Ενώ έχουν απορριφθεί αιτήµατα συγγενών για περαιτέρω έρευνα. Για εκταφές σορών ή εξέταση τµηµάτων του τρένου που αµφισβητούν τα κρατικά πορίσµατα .
Να θυµίσω ότι ο Ανακριτής των Τεµπών, Σωτήρης Μπακαΐµης, δεν είχε συµπεριλάβει στη δικογραφία, δύο χρόνια µετά, 649.000 κρίσιµα αρχεία, ηχητικά και εικόνας, που είχαν κατασχεθεί από τις πρώτες κιόλας ηµέρες µετά τη σύγκρουση, µε παραγγελία της τότε ανακρίτριας της υπόθεσης Ελένης Σούρλα αλλά και µε δική του παραγγελία του Μαρτίου του 2023. Αυτά εµφανίζονταν φέτος µετα την πρωτοφανή κινητοποίηση κατά την επέτειο του εγκλήµατος για να εξυπηρετήσουν τους επικοινωνιακούς σκοπούς της κυβέρνησης, όπως κάνει και µε το τελευταίο πόρισµα, της Πυροσβεστικής, όπου χρειάσθηκε δυόµιση χρόνια να συνταχθεί και βέβαια σηµατοδοτεί το τέλος της ανακριτικής έρευνας του εφέτη ανακριτή .Το πόρισµα διαπιστώνει ότι η δεύτερη ηλεκτράµαξα της εµπορικής αµαξοστοιχίας «δεν φέρει ίχνη καύσης ή άλλες αλλοιώσεις από έκθεση σε φωτιά, όπως επίσης και ότι στο εσωτερικό της καµπίνας δεν υπάρχουν ίχνη καύσης». Με δεδοµένο το µπάζωµα. Οι συγγενείς περίµεναν µέχρι το τέλος της ανάκρισης.
Η Μαρία Καρυστιανού µε ένα κείµενο καταπέλτη για τη νέα προσπάθεια ‘‘µπαζώµατος’’ της αλήθειας για το σιδηροδροµικό έγκληµα των Τεµπών λέει ότι η αυτοψία που έγινε 2.5 χρόνια µετα ‘‘αποδοµεί δήθεν το πόρισµα του ΕΟ∆ΑΣΑΑΜ’’ Με εικασίες, εκτιµήσεις και αόριστες αναφορές. ∆εν καταλήγει σε κανένα συγκεκριµένο συµπέρασµα για τα αίτια της πυρόσφαιρας. Πουθενά δεν αναφέρει ότι το τρένο του θανάτου δεν µετέφερε καύσιµα και βέβαια δεν αποδοµει τις σχετικές αναφορές του πορίσµατος του ΕΟ∆ΑΣΣΑΜ.
∆εν είναι πόρισµα. Αναγράφει αυτοψία. Και ενώ από την αυτοψία, έχουν ληφθεί δείγµατα για να πάνε στο Γενικό Χηµείο του κράτους, αποκαλύπτεται ότι η έκθεση αυτοψίας της πυροσβεστικής παραδόθηκε, χωρίς να έχει λάβει υπόψιν της ότι τελικά το ΓΧΚ εντόπισε ξυλόλιο και άλλες τέτοιες ουσίες στα 12 από τα δείγµατα στο Κουλούρι! Αυτά προστίθενται στα άλλα τόσα που είχαν εντοπιστεί το προηγούµενο διάστηµα!
Τα ερωτήµατα που προκύπτουν είναι αµείλικτα!
Ένας ανακριτής που δυο χρόνια απέτυχε να βρει τα αιτία της πυρόσφαιρας. Που το κύρος και η αποτελεσµατικότητα της ανάκρισης αποδεικνύεται από την υπηρεσία που ανέλαβαν τους τελευταίους πέντε µήνες ένας αυτοβούλως εµφανιστής ∆ικηγόρος, κοµιστής βίντεο και ένας συνταξιούχος µηχανολόγος ηλεκτρολόγος.
Πως µπορεί να υπάρξει εµπιστοσύνη, όταν η δικαιοσύνη όπως εκφράστηκε µέσα από τις δικαστικές αρχές της Λάρισας. Απέτυχε .
Να αποτρέψει την αλλοίωση του τόπου του δυστυχήµατος.
Να αποτρέψει την απώλεια του οπτικού και ηχητικού υλικού.
Που έσπευσε να καταστρέψει µέσα σε πέντε βδοµάδες το βιολογικό υλικό των θυµάτων.
Που δεν κινήθηκε εγκαίρως και αυτεπαγγέλτως να αποκαλύψει το µπάζωµα.
Που αγνόησε παντελώς το πόρισµα του ΕΟ∆ΑΣΑΜ. Και απείχε επί πέντε µήνες την άσκηση των ποινικών διώξεων κατά των γενικών γραµµατέων του υπουργείου.
Το κλείσιµο της ανάκρισης για το έγκληµα των Τεµπών είναι η λειτουργία ενός καθεστώτος που προσπαθεί να προστατεύσει τον εαυτό του από την αλήθεια. ∆εν έχουµε να κάνουµε πλέον µε µια συγκάλυψη µόνο. Αλλά µε µια κυνική απόφαση να τελειώσει ένα ζήτηµα πριν αρχίσει, να ταφεί η µνήµη πριν διατυπωθεί και αυτό γιατί εξαντλήθηκε η αντοχή του συστήµατος απέναντι στο αίτηµα της µνήµης.
Στα Τέµπη η Ιστορία αρνείται να παραµείνει παρελθόν. Είναι από τα γεγονότα που λειτουργούν ως τραυµατική κληρονοµιά – ιστορικό αδιευκρίνιστο που επιµένει να στέκεται εµπόδιο στη λήθη. Απέναντι σε αυτή την κληρονοµιά, η εξουσία δεν έχει άλλο όπλο από την ταχύτητα της λήθης. Γι’ αυτό και η σπουδή και η βιασύνη να κλείσει ο φάκελος. Να µην προλάβει η συνείδηση να µορφοποιηθεί. Να µην ακουστούν τα ερωτήµατα που αφορούν την ίδια τη µορφή του κράτους, την ίδια τη δοµή της πολιτικής νοµιµοποίησης. Γιατί το πρόβληµα είναι ποιο σύστηµα µίλησε για ασφαλή δίκτυα λίγες µέρες πριν το αίµα.
Απέναντι σε αυτή τη δυσκολία της ιστορίας, η ∆ικαιοσύνη εµφανίζεται ως υπηρέτης του πολιτικού παρόντος ως µηχανισµός νοµιµοποίησης της εξουσίας.
Η αποδοχή της αλήθειας, όσο οδυνηρή και αν είναι, είναι απαραίτητη για τη θεραπεία, επιτρέποντας την αληθινή συνειδητοποίηση των καταστάσεων και την αλλαγή. Το καθεστώς όµως αποσύρει την έννοια της ευθύνης και εγκαθιστά στη θέση της την έννοια της σιωπής. Όµως όσο η σιωπή είναι επιβεβληµένη, τόσο η µνήµη θα γίνεται πιο δυνατή .
Αν, λοιπόν, η υπόθεση κλείνει δικαστικά, αυτό δεν σηµαίνει πως έληξε. Σηµαίνει πως ανοίγει ένα νέο στάδιο αγώνα, στο οποίο η κοινωνία καλείται να συγκροτήσει τη δική της µνήµη µε επιµονή στο τραύµα.
Η κοινωνική συνείδηση ήχησε πως σε αυτή τη χώρα, το να ζητάς δικαιοσύνη δεν είναι θεσµικό δικαίωµα, αλλά αντίσταση απέναντι στη φυσιογνωµία της.
Η αλήθεια των Τεµπών είναι η αλήθεια ενός καθεστώτος που αποσύρει την έννοια της ευθύνης και εγκαθιστά στη θέση της την έννοια της σιωπής. Όµως όσο η σιωπή είναι επιβεβληµένη, τόσο η µνήµη θα γίνεται πιο δυνατή.
Οι αγωνιστές , συγγενείς θυµάτων Τεµπών, σήκωσαν στις πλάτες τους τη χώρα. Ανέδειξαν την διαφθορά που επικρατεί, ένωσαν έναν ολόκληρο λαό, ηττηµένο σε όλα τα µέτωπα. Τον εµπνεύσαν να αγωνιστεί για την αλήθεια, το δίκαιο και τη ∆ηµοκρατία.
Το έγκληµα στα Τέµπη δεν τελείωσε. Είναι µπροστά µας.
Μαζί σας µέχρι τέλους!
Ανδρέας Χιωτάκης
