Το σακάκι διπλωµένο στην καρέκλα. Το καπέλο, αφηµένο πάνω στο γραφείο. Το στυλό διορθώνει προσεκτικά την παραµικρή λεπτοµέρεια. Πίσω από τα γυαλιά, ένα βλέµµα βυθισµένο στις λέξεις. Ένα µικρό διάλειµµα για ένα τσιγάρο· όλο λέει να το κόψει αλλά τον παιδεύει ο «σάρακας».
Αυτό το τελετουργικό του Νίκου Παπαδάκη ζούσαµε για δεκαετίες στα «Χανιώτικα νέα» όταν ερχόταν να επιµεληθεί τα άρθρα του, πριν αυτά δηµοσιευτούν στην εφηµερίδα µας. Λάτρης της λεπτοµέρειας, “ξεσκόνιζε” κάθε µικρό και µεγάλο κείµενο πριν αυτό τυπωθεί. Γιατί ήξερε πολύ καλά πως µε κάθε του λέξη, έγραφε ιστορία.
Όλα πλέον, αποτελούν µια ανάµνηση. Η ψυχή του σύγχρονου Βενιζελισµού έφυγε από τη ζωή.
Τα Χανιά φτώχυναν, το Ίδρυµα Βενιζέλος ορφάνεψε. Τη ζωή του άλλωστε εκεί την αφιέρωσε· στην ανάδειξη του έργου και της ιστορίας του Ελευθερίου Βενιζέλου.
Κορυφαίος ερευνητής και συγγραφέας – αρθρογράφος, τίµησε τα «Χανιώτικα νέα» µε τη φιλία, την αγάπη και την πολύτιµη συνεργασία του.
Συνοδοιπόρος της εκδοτικής διαδροµής των «Χανιώτικων νέων» για δεκαετίες. Αναρίθµητα άρθρα του κι αφιερώµατα, κόσµησαν τις σελίδες µας. Πρωτογενές υλικό, αποτέλεσµα συστηµατικής έρευνάς του.
Μεταξύ άλλων, συµµετείχε σε σπουδαίες εκδόσεις της εφηµερίδας µας, όπως το «Μικρά Ασία Χαίρε» το 1999 (αποτέλεσµα 16 ενθέτων που είχαν δηµοσιευτεί στα “Χ.ν.” ) . Σ’ αυτή παρουσιάζονταν για πρώτη φορά στο χανιώτικο κοινό όλο το ιστορικό µεγαλείο αλλά και το δράµα της Μικρασιατικής Εκστρατείας, της συµµετοχής των Κρητών σ’ αυτή και της κατοπινής Καταστροφής του Ελληνισµού.
Εξίσου σηµαντική δουλειά και το «Κρήτη-Ελλάδα 1913-2013. 100 χρόνια Ένωση», που κυκλοφόρησε σε βιβλίο το 2014, µετά τη δηµοσίευσή του ως ειδικό αφιέρωµα από τα “Χ.ν.” και το Ίδρυµα Ελ. Κ. Βενιζέλος’’, τον Νοέµβριο του 2013.
Κάτι παραπάνω από καρδιακός φίλος της εφηµερίδας µας. Αδελφική η σχέση του µε τον εκδότη µας Γιάννη Γαρεδάκη. Κοντά στις χαρές, τις λύπες, τις µεγάλες στιγµές, µα και στα απλά τα καθηµερινά πράγµατα.
Από τα χείλη του άκουγες κορυφαίες γεωστρατηγικές αναλύσεις, άγνωστες λεπτοµέρειες για τη ζωή του Βενιζέλου, ιστορίες από τον αγαπηµένο του Αποκόρωνα, τον µακαριστό Ειρηναίο Γαλανάκη, τα παιδικά χρόνια στον Βάµο. Σκέψεις, οράµατα κι αγωνίες για τον τόπο µας που τόσο αγαπούσε και τόσο ακούραστα κι άδολα υπηρέτησε από το µετερίζι του. Μα και κουβέντες πολλές για την αγαπηµένη του ψυχαγωγία, το ποδόσφαιρο.
Ένας όµορφος, απλός και προσιτός, καθηµερινός µα τόσο πολυδιάστατος άνθρωπος ήταν ο Νίκος Παπαδάκης. Μια λεβέντικη φιγούρα. Κι έτσι θα τον θυµόµαστε για πάντα όλοι στα «Χανιώτικα νέα», ευχαριστώντας τον για όλα όσα προσέφερε, για όλες τις στιγµές που µοιράστηκε µαζί µας, για την πολύτιµη φιλία του.
Το έργο, το ήθος, οι αξίες του, θα αποτελούν πάντοτε φάρο για τα «Χανιώτικα νέα».
Στην οικογένεια και στους οικείους του, από καρδιάς συλλυπητήρια.
