Μία Χανιώτισσα καταφέρνει να εκπροσωπεί τον εαυτό της και τα Χανιά σε όλο τον κόσμο. Πριν από μερικούς μήνες εξάλλου πήρε μέρος σε ένα παγκόσμιο πρωτάθλημα το οποίο διεξήχθη σ’ ένα μαγευτικό μέρος, που δεν είναι άλλο από τη Χαβάη.
Στα 42 της χρόνια, η Νάντια Συντζανάκη, περί αυτής ο λόγος, είναι μια εξαιρετική αθλήτρια στο τρίαθλο (κολύμπι, ποδήλατο, τρέξιμο), δείχνοντας ότι τα καταφέρνει πάρα πολύ καλά.
Τα “Χ.ν.” είχαν την ευκαιρία να μιλήσουν μαζί της, να τη ρωτήσουν για τις εμπειρίες, τις δυσκολίες και όλα όσα περικλείουν μία ημέρα της ζωής της. Σύμφωνα με όσα λέει, το τρίαθλο και ο αθλητισμός γενικότερα την έχουν κάνει καλύτερο άνθρωπο…
Παίρνοντας τα πράγματα από την αρχή, πώς ξεκίνησες το τρίαθλο;
Ο σύλλογός μου είναι ο Ανεμος Χανίων, αλλά ανήκω και στον Ποδηλατικό Ομιλο Τάλω, όπως επίσης και στον Ελευθέριο Βενιζέλο στο στίβο! Θα έλεγα ότι είμαι αθλήτρια τριάθλου. Αυτό αγαπάω, μ’ αρέσει ο συνδυασμός των τριών αθλημάτων. Τώρα, πώς ξεκίνησα… Ξεκίνησα 37 χρονών μετά από ένα σοβαρό θέμα που είχα με τη μέση μου. Από ένα ατύχημα που είχα στο σπίτι, μου προκάλεσε κάποιες κοίλες στην σπονδυλική στήλη, με αποτέλεσμα να πιαστεί το νεύρο μου και να μην μπορώ να κάνω ούτε τις καθημερινές μου ανάγκες. Εκεί, μέσα σ’ όλα, γνώρισα έναν υπέροχο άνθρωπο, τον Πέτρο Σταυρουλάκη. Ο Πέτρος ήταν αυτός που με έσπρωξε στον αθλητισμό, στην πισίνα. Αυτός μ’ έβαλε στο νερό και που μου είπε ότι παράλληλα με τις θεραπείες, να κάνω κολύμπι. Θυμάμαι την πρώτη μέρα ότι δεν μπορούσα να κολυμπήσω 50 μέτρα στην πισίνα… Το κολύμπι στη συνέχεια έφερε το ποδήλατο και μετά ήρθε και το τρέξιμο.
Πώς εξηγείς αυτήν την πορεία που ακολούθησε για σένα στο τρίαθλο;
Την αγάπη για τον αθλητισμό την είχα πάντα και μάλιστα ήθελα πολύ να σπουδάσω Γυμναστική Ακαδημία. Σαν φοιτήτρια εργαζόμουν σε γυμναστήρια, είχα βγάλει μια ιδιωτική σχολή γυμναστικής, άρα είχα αγάπη στην άσκηση και στον αθλητισμό. Ετυχε και αυτό το πρόβλημα που μου παρουσιάστηκε να μου μεγαλώσει την ανάγκη και πλέον έχει μπει στην καθημερινότητά μου και πιστεύω ότι δεν θα το βγάλω ποτέ!
Πόσο σ’ έχει βοηθήσει η ενασχόληση με τον αθλητισμό;
Πάρα πολύ. Μ’ έχει βελτιώσει μέσα στην οικογένειά μου, στην καθημερινότητά μου. Είμαι άλλος άνθρωπος. Ο αθλητισμός σε μαθαίνει τι πάει να πει υπομονή, επιμονή, συνέπεια, σε προγραμματίζει. Επειδή οφείλεις να κάνεις διάφορα πράγματα καθ’ όλη τη διάρκεια της μέρας πρέπει να τα προγραμματίσεις, οπότε έχω μάθει να προγραμματίζομαι, να έχω συνέπεια και αυτό με έχει βοηθήσει πάρα πολύ.
Πότε αντιλήφθηκες ότι είσαι αρκετά καλή στο αγώνισμα του τριάθλου;
Το επίπεδο στην Ελλάδα είναι πολύ χαμηλό, αυτή είναι η αλήθεια, δυστυχώς το τρίαθλο δεν έχει ακόμη αναπτυχθεί. Βλέπω όμως σιγά-σιγά, συγκρίνοντας με πέντε χρόνια πριν που ξεκίνησα όταν στα Χανιά δεν ήξερε κανείς τι σημαίνει τρίαθλο, ότι συνεχώς ενδιαφέρονται νέα άτομα. Εγώ ξεκίνησα τελείως σαν χόμπι. Το συνδυάσαμε μαζί με το σύζυγό μου για εκδρομή σε έναν αγώνα. Εκεί είδα ότι πήγα καλά, το πάλεψα πιο πολύ και τα τελευταία δυο χρόνια έχω για προπονητή τον Βασίλη Κρομμύδα, που θεωρείται από τους κορυφαίους τριαθλιτές στην Ελλάδα με διακρίσεις στο παγκόσμιο πρωτάθλημα και έχει τρέξει σε δύο Ολυμπιακούς Αγώνες. Είναι άνθρωπος που με έχει βοηθήσει όχι μόνο στο πρόγραμμα, αλλά είναι τέτοιος ο χαρακτήρας του, που μόνο που σου… μιλάει σε βοηθάει να βελτιωθείς.
Ποιοι είναι οι στόχοι σου από εδώ και στο εξής;
Φέτος, είχα την καλή τύχη και πήγα στο παγκόσμιο στη Χαβάη. Ηταν τρομερή εμπειρία και θα ήθελα να πάω και φέτος, παίρνοντας όλες αυτές τις εμπειρίες που είχα την περσινή χρονιά. Πιστεύω, είμαι αισιόδοξη ότι μπορώ να κυνηγήσω μια θέση στο βάθρο.
Πώς ήταν η εμπειρία στη Χαβάη; Ενας εξωτικός προορισμός…
Είναι ένας εξωτικός προορισμός αλλά να πω την αλήθεια τα Χανιά δεν έχουν σχέση με τη Χαβάη! Παρότι άλλοι συναθλητές μου, που πήγαμε μαζί είδα ότι ξετρελάθηκαν με την όλη εικόνα, εμένα δεν με ενθουσίασε. Ισως επειδή κάθε μέρα βλέπουμε τη θάλασσα που έχουμε εδώ, ίσως επειδή οι παραλίες μας είναι φοβερές και δεν έχουν καμία σχέση με αυτές στη Χαβάη, που η θάλασσα εκεί είναι πολύ άγρια, θεωρώ ότι τα Χανιά μ’ αρέσουν περισσότερο. Παρ’ όλα αυτά, υπάρχει πραγματικά απίστευτη φύση. Η βόλτα με το ποδήλατο στο βουνό ήταν μαγευτική. Ανηφόριζες και σκεφτόσουν ότι θα σου πεταχτεί κάποιο ζώο από τη ζούγκλα! Ηταν καταπληκτικά, ήταν τρομερή εμπειρία. Θα ήθελα να το ξανακάνω, αλλά θέλω να προετοιμαστώ πιο σωστά. Θα πάρω μέρος σ’ έναν αγώνα στην Πολωνία τον Αύγουστο και μετά από έξι μέρες ακολουθεί το πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα στη Γερμανία, θα ήθελα να το συνδυάσω και να αγωνιστώ και στους δύο αγώνες.
Πόσες ώρες προπονείσαι καθημερινά και πόσο επηρεάζουν οι προπονήσεις το καθημερινό σου πρόγραμμα;
Αν είμαι σε φάση προετοιμασίας οι ώρες είναι περισσότερες και μπορούν να φτάσουν και τις 25 την εβδομάδα κατανέμοντας τις ώρες αυτές και στα τρία αθλήματα, αναλόγως το πού θες να δώσεις πιο πολύ έμφαση, ποιο άθλημα θες να δουλέψεις περισσότερο. Κάνω 4-5 ώρες κολύμβηση την εβδομάδα, γιατί είναι το… αδύναμο σημείο μου, 4 ώρες ποδήλατο και άλλες 4 τρέξιμο. Συνδυαστικά με αυτό πρέπει να κάνω και κάποιες ώρες ενδυνάμωσης στο σώμα επιπλέον στο γυμναστήριο. Τώρα, μέσα στο σπίτι υπάρχει κατανόηση και συνεργασία από τα παιδιά που έχουν μεγαλώσει και ειδικότερα το σύζυγό μου, που ήταν παλιός πρωταθλητής στην κολύμβηση, οπότε έχει εικόνα και ξέρει τι σημαίνει ν’ αγαπάς αυτό που κάνεις. Δεν θέλει να το βγάλω από τη ζωή μου και προσπαθεί όσο μπορεί να με στηρίζει.
Υπάρχει κάποια δυσκολία που σου έχει συμβεί σε κάποιον αγώνα ή που να σε φόβισε;
Ναι. Ο φόβος που ένιωσα ήταν στη Χαβάη. Οταν προσγειώθηκα και έφτασα στη βάση μου, εκεί που θ’ αγωνιζόμουν, αντικρίζοντας τη θάλασσα, είπα ότι δυστυχώς δεν θ’ αγωνιστώ! Η θάλασσα εκεί είναι πολύ επικίνδυνη, έχει απίστευτο κύμα, δεν το βρίσκεις εδώ σε παραλίες όσα μποφόρ και να ‘χουμε στα Χανιά. Μας έκαναν μαθήματα, έφτασα μία εβδομάδα νωρίτερα και μας έδειξαν το πώς θα μπαίναμε στο νερό και πώς θα βγαίναμε. Η αλήθεια είναι ότι δύο φορές που το πάλεψα, ζορίστηκα πολύ, είπα ότι δεν θα βγω… Τελικά πήγαν όλα καλά. Κατά τ’ άλλα, όλα όσα συναντάς σ’ έναν αγώνα νομίζω ότι είναι μαθήματα, δεν είναι ατυχίες. Είναι ένα ωραίο μάθημα, μια εμπειρία που την “κρατάς” για τον επόμενο αγώνα…
Από την άλλη, ποια είναι η πιο ωραία εμπειρία που έχεις μέχρι σήμερα σε κάποιον αγώνα;
Το πιο ωραίο που μου συμβαίνει γενικά σε αγώνες είναι ότι έχω γνωρίσει πάρα πολλούς φίλους συναθλητές. Εχω γνωρίσει άτομα απ’ όλο τον κόσμο που παλεύουμε κάθε μέρα για να κάνουμε αυτό που αγαπάμε και αυτό είναι πάρα πολύ όμορφο. Το πιο σημαντικό όμως είναι αυτό που είπα, έχω γίνει καλύτερος άνθρωπος…
