Αν θυµάµαι καλά, πλησιάζουν τώρα πια τα δύο χρόνια κι ακόµη µια λύση για την αξιοποίηση των εµβληµατικών κτηρίων στον λόφο Καστέλι δεν έχει βρεθεί.
Μας έφαγε κοψοχρονιά, η λήθη και η πολιτική ατολµία.
Είµαστε παρόντες όµως στη χαµοζωή. Στο διάστηµα που αποµένει εννοώ…
Μετά τον Σεπτέµβρη και τον Οκτώβρη θα µπει για τα καλά ο χειµώνας. Και όλοι σφυρίζουν ασίκικο σκοπό για τον εµβληµατικό λόφο Καστέλι.
Τι να θυµηθώ, τι να ξεχάσω;
Εδώ ξεχνούν τόσο εύκολα οι τοπικοί άρχοντες τι έλεγαν. Η δική µας «αµνησία» τους µάρανε.
Τόσα που είπαν οι τοπικοί ιθύνοντες, τόσα που υποσχέθηκαν, σαν να λέµε «τον σκύλο απ’ το γάβγισµα τον καταλαβαίνεις…».
Και µετά µπορεί να εκδώσουν ένα ψήφισµα στο ∆ηµοτικό Συµβούλιο για να πάνε κάτω τα φαρµάκια.
Τα δικά τους και τα δικά µας.
Σιγά µην έριχναν το βλέµµα τους στον λόφο Καστέλι.
