Υπερβολή η νέα κανονικότητα

Ζούµε σε µια εποχή υπερβολής, η οποία αποτυπώνεται έντονα στον τρόπο που εκφραζόµαστε.
Οι λέξεις χρησιµοποιούνται µεγεθυµένες, δραµατοποιηµένες και πολύ συχνά αποσυνδεδεµένες από την πραγµατικότητα. Έτσι, δηµιουργούµε µια πλασµατική εικόνα του κόσµου, ένα εικονικό σύµπαν που δεν έχει καµία σχέση µε την καθηµερινότητα.
Μέσα από τα κοινωνικά δίκτυα, οι άνθρωποι προβάλλουν µια υπερδιογκωµένη εκδοχή του εαυτού τους, γεγονός που συχνά οδηγεί τους αποδέκτες αυτής της εικόνας σε συγκρίσεις και αισθήµατα κατωτερότητας.
Η γλώσσα γίνεται όργανο εντυπωσιασµού και όχι επικοινωνίας. Όταν οι λέξεις χάνουν τη σύνδεσή τους µε την πραγµατική τους σηµασία, χάνουν και τη δύναµή τους. Έννοιες όπως «τραγωδία», «σοκ», «καταστροφή» χρησιµοποιούνται για να περιγράψουν ασήµαντα γεγονότα, φθείροντας το νόηµά τους. Αυτή η συνεχής χρήση της υπερβολής, τόσο λεκτικά όσο και οπτικά, οδηγεί σε σύγχυση και συναισθηµατική φθορά.
Το πρόβληµα δεν είναι µόνο αισθητικό ή γλωσσικό. Είναι βαθιά υπαρξιακό: όσο περισσότερο αποµακρυνόµαστε από την αλήθεια, τόσο περισσότερο δυσκολευόµαστε να αναγνωρίσουµε την πραγµατική µας θέση στον κόσµο.