Νεροτσουλήθρες…

Το µαρτύριο της σταγόνας βιώνουν κάθε πρωί οι αγρότες σε όλα τα µήκη και τα πλάτη των Χανίων για το αν θα βρουν το απαραίτητο νερό στο αρδευτικό τους δίκτυο. Όσοι πάλι περάσουν από τη λίµνη της Αγιάς δεν µπορεί να µην στεναχωρηθούν από την εικόνα του βιότοπου, ενώ µια βόλτα στην ύπαιθρο του Νοµού προκαλεί ποικίλα σχόλια για την “ξεραίλα” που επικρατεί παντού…
Την ίδια στιγµή διαπιστώνουµε ότι συµπολίτες µας στην πόλη των Χανίων συνεχίζουν να χρησιµοποιούν αφειδώς το νερό πλένοντας αυλές και αυτοκίνητα µε το λάστιχο, στο δε παραλιακό µέτωπο οι επισκέπτες, κάνοντας τις διακοπές τους, τρέχουν από πισίνα σε πισίνα και από νεροτσουλήθρα σε νεροτσουλήθρα.
Εκείνοι που όµως φαίνεται να βρίσκονται µόνιµα σε καθεστώς… νεροτσουλήθρας είναι οι φορείς που σχεδιάζουν και υλοποιούν τη διαχείριση του νερού.
Με ένα φράγµα µόνιµα τρύπιο, δύο λιµνοδεξαµενές κατεστραµµένες, άλλη µια που κάποια στιγµή… θα ολοκληρωθεί, µε δίκτυα που σε πολλές περιπτώσεις κατασκευάστηκαν 4 και 5 δεκαετίες πριν και αντιµετωπίζουν συνέχεια διαρροές.
Είναι απορίας άξιο πώς ακόµα διαθέτουµε το απαραίτητο νερό µε αυτές τις τακτικές και δεν είναι καθόλου περίεργο που “ανοίγεται” το πεδίο σε κάθε λογής εισαγόµενες προσφορές “λύσεων” από την Ολλανδία ή και άλλες χώρες προκειµένου να φροντίσουν αυτές για µας, βάζοντας το νερό στη διαδικασία της ιδιωτικοποίησης.