Υποκρισίας και παλαιοκομματισμού συνέχεια…

Γράφει ο Φίλιππος Ηλιάκης
Μετά τους πρώην ευνοημένους (σε χαρτοφυλάκια) υπουργούς του ΠΑΣΟΚ, τη σκυτάλη πήραν οι μη ευνοημένοι (λες και τα Υπουργεία που επόπτευαν δεν ήταν σημαντικά για τη χώρα και τους πολίτες,  π.χ. Υγείας, Εργασίας κ.λπ.). Αφήνουν υπονοούμενα  και ασκούν κριτική εκ του ασφαλούς μετά την καταστροφή στον απερχόμενο πρόεδρο, ενώ είναι αυτονόητες οι ευθύνες του, τις γνωρίζουμε, (μια από αυτές ίσως είναι ότι ανέχθηκε, υπερτίμησε και εμπιστεύτηκε κάποιους από αυτούς που σήμερα τον κατηγορούν). Μπορούσαν έγκαιρα να προειδοποιήσουν για την επερχόμενη κρίση και τους λανθασμένους χειρισμούς που γίνονταν εάν ήταν συνεπείς στα καθήκοντά τους, εάν είχαν το απαιτούμενο θάρρος, μα κυρίως αν ήταν ενημερωμένοι ως όφειλαν για την κατάσταση της χώρας και όχι μόνο για το δικό τους ατομικό πολιτικό προφίλ. Αποδείχθηκαν σοσιαλιστές κατ’ όνομα, ενώ η πλειοψηφία της βάσης ήταν και παραμένουν σοσιαλιστές κατά συνείδηση. Τον περασμένο Ιούνιο δήλωσαν ότι το βαρέλι έπιασε πάτο, το πίστεψε ο απλός κόσμος, όχι όμως οι έχοντες και κατέχοντες εφόσον στην ουσία αμέσως μετά ξεκίνησε η αφαίμαξη των νοικοκυριών και η μαζική έξοδος από την Ελλάδα χρημάτων πολιτικών και μη, που με απαράδεκτες και γελοίες δικαιολογίες δεν θα μάθουμε τα ονόματά τους ή επιλεκτικά κάποια μόνο από αυτά (και ας μας παρακαλούν οι Ελβετοί να υλοποιήσουμε τη σύμβαση μαζί τους για να μας δώσουν τα ονόματα)! Φτάσαμε στο σημείο προχθές να ´πανηγυρίζουμε´ για την ελεγχόμενη χρεοκοπία μας μέσα στην ευρωζώνη, ενώ λογικά έπρεπε να πανηγυρίζουν μόνο οι πιστωτές μας εφόσον με ανεξέλεγκτη χρεοκοπία η ζημιά τους θα ήταν ανυπολόγιστη (το ομολογούν πλέον και οι ίδιοι).
Η κρίση όπως αποδείχθηκε δεν ήταν ξαφνική, είχε δυνατές ρίζες σε κατάλληλο έδαφος, επωαζόταν κρυμμένη κάτω από το χαλί της εκάστοτε εξουσίας, σκόνταφτε πάνω του σύσσωμη η εκάστοτε αντιπολίτευση όταν συνομιλούσε με την εξουσία δίχως να ψάχνει τον λόγο, το θεωρούσε μικροατύχημα και προχωρούσε εθελοτυφλώντας.
Κοίμιζαν συνειδητά τον λαό, του έδιναν ψεύτικες ελπίδες σε όποιο πολιτικό φορέα και αν ανήκε ή απλά ψήφιζε, κανείς δεν μίλησε για το κακό που πλησίαζε και κυρίως δεν κατέθεσαν έγκαιρα εφικτές προτάσεις για την αποτροπή του, μα και όταν έφτασε, για όλα έφταιγαν πάντα οι άλλοι, καμία αυτοκριτική από κανένα πολιτικό φορέα, μόνο κενές ουσίας διαπιστώσεις. Υποκρίνεται συνειδητά το σύνολο του πολιτικού συστήματος όταν κάνει κριτική στην άστοχη προεκλογική δήλωση του πρώην πρωθυπουργού ότι: λεφτά υπάρχουν. Μα αυτός δεν ήταν ο δικός τους μπούσουλας στις εξωπραγματικές διεκδικήσεις τους, στο όνομα συντεχνιών, επιχορηγήσεων των κομμάτων και της δικής τους συντεχνίας, σε μη αναγκαίες προσλήψεις, σε αμειβόμενες επιτροπές επί επιτροπών, σε εικονική λειτουργία άχρηστων οργανισμών, υπηρεσιών και προσλήψεις αργόμισθων κομματικών και κρατικοδίαιτων  συμβούλων, στον μη έλεγχο των εποπτευόμενων από Υπουργεία οργανισμών τους που έκαναν πάρτι καταληστεύοντας κρατικούς πόρους, σε ατέλειωτη λίστα εξωφρενικών διεκδικήσεων από την αντιπολίτευση και συγκαλύψεων σκανδάλων από τις εκάστοτε κυβερνήσεις; Εάν κατά τη σημερινή άποψή τους δεν υπήρχαν λεφτά, γιατί όλα τα παραπάνω;
Δεν δεσμεύονται για το τι θα πράξουν την επόμενη ημέρα των εκλογών που όπως φαίνεται ο λαός δεν θα δώσει σε κανένα την αυτοδυναμία, αλλά απαντούν με υπεκφυγές. Χάνουν  και την τελευταία ευκαιρία που τους δίνεται να πείσουν ότι αντιλήφθηκαν τα διαχρονικά λάθη τους και σκοπεύουν να δουν στα σοβαρά την επόμενη ημέρα. Κρίμα, όχι για αυτούς, μα για εμάς εάν τους δώσουμε το δικαίωμα να παίξουν ξανά πάνω στην πλάτη μας, στη ζωή μας, πάνω στην ιστορία και στον πολιτισμό μας που τόσο ανόητα και επιπόλαια έδωσαν το δικαίωμα να κάνουν ανυπόληπτοι ξένοι παράγοντες και φερέφωνά τους στέλνοντας στα τάρταρα όση αξιοπρέπεια μας έχει απομείνει.