Στην αχανή Κίνα επί Μάο, δόθηκε µια εντολή στους αγροτικούς συνεταιρισµούς να δηλώσουν τον αριθµό των ζώων που έχει ο καθένας.
Πονηρά σκεπτόµενος ο πρόεδρος ενός εξ αυτών, ενώ είχε 200 γουρούνια, δήλωσε ότι ο συνεταιρισµός έχει 400 και έστειλε τα στοιχεία στην επαρχιακή διοίκηση. Στον εκπρόσωπο της επαρχιακής διοίκησης τα γουρούνια φάνηκαν λίγα και για να δείξει ότι η περιοχή του πηγαίνει καλά, δήλωσε ότι τα γουρούνια του συνεταιρισµού ήταν 600 και έδωσε τον αριθµό στην περιφερειακή διοίκηση. Ο περιφερειακός διοικητής, µε κίνητρα ανάλογα των χαµηλόβαθµών του, θεώρησε σκόπιµο να πολλαπλασιάσει των αριθµό των τετράποδων που δήλωνε ο συνεταιρισµός και να αναφέρει στο Υπουργείο Γεωργίας ότι τα γουρούνια που καταµετρήθηκαν ήταν 1000! Βλέποντας τον αριθµό 1000 οι υπεύθυνοι του Υπουργείου τα θεώρησαν πάρα πολλά και έδωσαν εντολή για άµεση σφαγή των 200 εξ’ αυτών για να διατεθούν προς κατανάλωση, στερώντας δηλαδή το συνεταιρισµό από όλα -τον πραγµατικό αριθµό- τα ζώα του.
Η πιο πάνω ιστορία ήλθε στο µυαλό του γράφοντα ακούγοντας τον ΟΑΚ, τη ∆ΕΥΑΧ, τους ΤΟΕΒ να παραθέτουν στοιχεία µε το νερό που αντλούν από τις γεωτρήσεις τους και που όπως δηλώνουν οι ίδιοι είναι λιγότερο από αυτό που έχουν δικαίωµα να αντλήσουν!
Το ότι οι άδειες αυτές είναι κάποιων ετών και είναι ζήτηµα αν ανταποκρίνονται στο σήµερα, είναι µια… λεπτοµέρεια, στο κατά πόσο η ποσότητα που δηλώνεται ότι αντλείται είναι και η πραγµατική, είναι µια δεύτερη… λεπτοµέρεια, όπως επίσης και το ποιος, πώς, µε ποια µέσα και τι προσωπικό κάνει τον έλεγχο; Και µπορεί το νερό να µην… σφάζεται όπως τα γουρούνια, αλλά σίγουρα λείπει για αρκετούς που το έχουν ανάγκη…
