Αναγκαία για την προστασία της φύσης κρίνεται η ανάπτυξη της βιοοικονομίας που αξιοποιεί πρώτες ύλες βιολογικής προέλευσης για να παράξει βιομηχανικά προϊόντα φιλικά προς το περιβάλλον, ενώ η στροφή σε ένα τέτοιο μοντέλο παραγωγής θα μειώσει, μεταξύ άλλων, και την εξάρτηση της Ελλάδας από την εισαγωγή πετρελαίου.
Οι δυνατότητες και οι προοπτικές της βιοοικονομίας βρέθηκαν στο επίκεντρο της υβριδικής ημερίδας με τίτλο “Municipal biowaste as feedstock in a sustainable and circular bioeconomy”, η οποία οργανώθηκε στο πλαίσιο του ευρωπαϊκού προγράμματος “LUCRA” και φιλοξενήθηκε χθες στο Κέντρο Αρχιτεκτονικής Μεσογείου (ΚΑΜ).
Μιλώντας στα “Χ.ν.” ο καθηγητής στο Τμήμα Επιστήμης Τροφίμων και Διατροφής του Ανθρώπου, του Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών, Δρ. Απόστολος Κουτίνας, τόνισε ότι το πρόγραμμα “LUCRA”, σε συνδυασμό με το πρόγραμμα “CircLandfil”, χρηματοδοτείται σε ευρωπαϊκό επίπεδο από το CBE JU της Ε.Ε., με στόχο τη χρηματοδότηση της ανάπτυξης προϊόντων βιοοικονομίας από το οργανικό κλάσμα αστικών δημοτικών απορριμμάτων που αποτελεί και αντικείμενο ενδιαφέροντος για τη Διαδημοτική Επιχείρηση Διαχείρισης Στερεών Αποβλήτων (ΔΕΔΙΣΑ).
Ερωτηθείς για το πως μπορούν να αξιοποιηθούν τα απορρίμματα για την παραγωγή προϊόντων βιοοικονομίας, εξήγησε ότι το οργανικό κλάσμα αστικών δημοτικών απορριμμάτων περιέχει υδατάνθρακες, λιπίδια και πρωτεΐνες: «Τους υδατάνθρακες μπορούμε να τους χρησιμοποιήσουμε ως πηγές άνθρακα για την παραγωγή μεταβολικών προϊόντων που αξιοποιούνται ως πρόδρομες βιοχημικές ενώσεις, αντί για πρόδρομες χημικές ενώσεις που παράγονται από τα διυλιστήρια και χρησιμοποιούν το πετρέλαιο ως πρώτη ύλη. Στη συγκεκριμένη περίπτωση μπορούμε να παράξουμε το ηλεκτρικό οξύ, το οποίο είναι μια βιογενής χημική ουσία η οποία μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως πρόδρομη ένωση για την παραγωγή πλαστικών προϊόντων, βιογενών και βιοαποικοδομήσιμων, για εφαρμογές στη γεωργία, όπως είναι τα φύλλα εδαφοκάλυψης που σε αντίθεση με τα συμβατικά δεν θα επιβαρύνουν με μικροπλαστικά το περιβάλλον. Μπορεί επίσης να είναι υλικά που χρησιμοποιούνται στις κατασκευές, όπως οι πολυουρεθάνες, οι οποίες είναι συγκολλητικές ουσίες ή να χρησιμοποιηθούν στα χρώματα. Υπάρχει, δηλαδή, μια ευρεία γκάμα εφαρμογών στη χημική βιομηχανία, τις κατασκευές, τα πλαστικά κ.ά., με απώτερο στόχο να υποκατασταθούν τα συμβατικά προϊόντα που παράγονται από το πετρέλαιο από βιογενή προϊόντα».
Ερωτηθείς αν η βιοοικονομία έχει αναπτυχθεί στην Ευρώπη, ο κ. Κουτίνας απάντησε ότι τα κύρια πεδία που αναπτύσσονται εφαρμογές είναι η γεωργία, τα τρόφιμα, οι ζωοτροφές και η βιογενής βιομηχανίας: «Στη βιογενή βιομηχανία ουσιαστικά εντάσσονται και η παραγωγή χημικών προϊόντων και βιοϋλικών βιογενούς προέλευσης που αξιοποιούν πρώτες ύλες βιολογικής προέλευσης. Ωστόσο, η παραγωγή αυτή κυμαίνεται κάτω από 1% σε σχέση με την παραγωγή των χημικών και των υλικών που παράγονται από το πετρέλαιο. Γι’ αυτό και πρέπει να δοθεί έμφαση στην ανάπτυξη τεχνολογιών για την παραγωγή οικονομικών ανταγωνιστικών προϊόντων τα οποία θα μπορούν να υποκαταστήσουν προϊόντα που παράγονται από το πετρέλαιο», σημείωσε ενώ τόνισε ότι για την Ελλάδα μια τέτοια προοπτική θα ήταν πολλαπλά ωφέλιμη καθώς θα έδινε τη δυνατότητα να αξιοποιηθούν πρώτες ύλες που είναι διαθέσιμες σε εθνικό επίπεδο, όπως το οργανικό κλάσμα αστικών δημοτικών απορριμμάτων που συλλέγεται από τους Δήμους, συμβάλλοντας έτσι στην προστασία του περιβάλλοντος, στη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας και στον περιορισμό της εισαγωγής πετρελαίου.
Ο γενικός διευθυντής της ΔΕΔΙΣΑ, Κωνσταντίνος Πατεράκης, αναφερόμενος στο ενδιαφέρον της ΔΕΔΙΣΑ για την ανάπτυξη της βιοοικονομίας, υπογράμμισε σχετικά: «Η ΔΕΔΙΣΑ προσπαθεί να εισάγει την καινοτομία στις διαδικασίες διαχείρισης στερεών αποβλήτων και ειδικά στη διαχείριση των βιοαποβλήτων. Μέχρι σήμερα η προσπάθεια έχει επικεντρωθεί στην παραγωγή κομπόστ και φυτοχωμάτων από τα υπολείμματα τροφών, αλλά υπάρχουν κι άλλες διεργασίες που μπορούν να εφαρμοστούν για να παράξουμε ανώτερα προϊόντα στη λογική της βιοοικονομίας. Επομένως, σταθερός στόχος και σύμφωνα με τις προτεραιότητες της Ε.Ε. που είναι η μείωση της εξόρυξης υδροφονανθράκων, είναι να στραφούμε και σε άλλα προϊόντα που μπορούμε να παράξουμε από πρώτες ύλες που μπορούμε να βρούμε και τοπικά».
