Ο Νικήτας κόντευε τα 55…
Πριν από δύο ηµέρες του ανακοίνωσε ο γιατρός του ότι είχε άλλη µια εβδοµάδα ζωή.
«Καλά πώς µετρούν τον χρόνο οι γιατροί;», αναρωτήθηκε.
Ο Νικήτας ήταν εργένης εκ πεποιθήσεως.
Και τις πεποιθήσεις στη χώρα µας, δύσκολα τις ξεχωρίζεις από τους ιδεασµούς.
Έκανε λοιπόν λογαριασµό.
Του έµειναν πέντε ηµέρες ζωής.
Εύκολο να το λες, δύσκολο να το πιστέψεις.
Σκέφτηκε, λοιπόν, να οργανώσει κατά τέτοιον τρόπο τον χρόνο του, για να περάσει υπέροχα τις τελευταίες ηµέρες της ζωής του.
Παρότι στη δουλειά του είχε διοικητική θέση και ήταν «οργανωτικό αγόρι», όπως τον πείραζαν οι όµορφες τώρα έχασε τον λογαριασµό…
Πώς θα οργανώσει τον χρόνο που του απόµεινε;
Ο φόβος του θανάτου τον έσκιαζε και τον απέτρεπε από το να πει την αλήθεια στους φίλους του, που ήταν και αυτοί «οργανωτικά αγόρια».
Πήξαµε στην οργάνωση!
Θα τον οργάνωνε µόνος του λοιπόν.
Πήγε σε ένα εστιατόριο παρήγγειλε ένα πλούσιο γεύµα, γιατί νηστικό αρκούδι δεν οργανώνει.
Έπρεπε να φάει όµως µόνος του και µπουκιά κάτω δεν κατέβαινε.
Άρχισε να οργανώνει λοιπόν τον χρόνο του νηστικός.
Μετά από µισή ώρα έρχεται ξεψυχισµένο το γκαρσόν και τον ρωτά:
«Μα δεν σας άρεσαν; δεν φάγατε τίποτα».
Έπρεπε να απαντήσει κάτι, ο Νικήτας.
«Περιµένω παρέα», ψέλλισε.
Ποια παρέα όµως;
Τέλος πάντων θα οργανωθεί τώρα.
Να οργανωθούµε, βρε παιδιά…
∆εν µπορούσε όµως να οργανωθεί.
Πέρασαν άλλες δύο ώρες απραξίας.
∆εν είχε φάει τίποτα.
Έρχεται ξανά το γκαρσόν. «Μα δεν φάγατε. ∆εν σας άρεσαν;»
«Άντε παράτα µε», του απάντησε ο Νικήτας.
Πλήρωσε και σηκώθηκε και έφυγε.
Αλλά πού να πάει;
Ο Νικήτας είναι ψηλός βουτυράτος, «τσιριµπίµ- τσιριµπόµ».
Αλλά εργένης εκ πεποιθήσεως.
Και το πέπλο του θανάτου τον σκέπαζε.
Στάθηκε πάνω στον πολύβουο δρόµο και σκεφτόταν να οργανωθεί.
«Βλάκα», του φώναξε ένας οδηγός, «ανόητε».
Ε όχι και βλάκας, ο Νικήτας που ήταν ∆ιευθύνων Σύµβουλος, µε τόσες διακρίσεις.
«Ας πάω να φτιάξω τα µαλλιά µου», σκέφτηκε.
Αλλά ξέχασε που είχε παρκάρει το αυτοκίνητο του.
Έµεινε όρθιος εκεί στο πεζοδρόµιο και προσπαθούσε να οργανώσει τον χρόνο ζωής που του αποµένει, για να περάσει υπέροχα.
Βέβαια, τα υψηλόβαθµα διοικητικά στελέχη κάθονται σε δερµάτινες πολυθρόνες και οργανώνουν το παιχνίδι, αλλά τι να κάνεις, θα τη βολέψει στο «όρθιο».
Ήταν άνοιξη και όλοι είχαν ξεχυθεί στους δρόµους για να ζήσουν.
Σε λίγο σουρούπωνε.
Κόσµος και ντουνιάς πήγαινε πάνω – κάτω και ο Νικήτας προσπαθούσε να οργανωθεί.
Α ρε Νικήτα «γάτε του σεξ και του καράτε».
Νύχτωσε.
Άρχισαν να πονάνε τα πόδια του Νικήτα από την ορθοστασία.
Κάθισε χαµέ στο πεζοδρόµιο.
Σκέφτηκε να κοιµηθεί και θα οργανωνόταν την επόµενη ηµέρα πρωί πρωί.
Τον πήρε ο ύπνος στο πεζοδρόµιο.
ΓΙΩΡΓΟΣ
ΟΥΝΤΡΑΚΗΣ
