Μ’ ένα μπουκαλάκι στην τσέπη του σακακιού μου για να βάλω τον αγιασμό, λίαν πρωί, Θεού θέλοντος, στην εκκλησία του Τιμίου Σταυρού, στο χωριό μου. Εκεί μια ζωή, κάτω απ’ τον μεγάλο πολυέλαιο, ο δικός μου Ιορδάνης. Εκεί ο παπα- Μιχάλης σε μια μικρή κολυμβήθρα θα τελέσει κι εφέτος, για πολλοστή φορά, τον αγιασμό των υδάτων. Όπως κάνει χρόνια τώρα σε ρόλο Ιωάννη Βαφτιστή. Εκεί θα ακουστεί η φωνή του θεού «ούτος εστίν ο Υιός μου ο αγαπητός, ενώ ευδόκησα». Εκεί θα έρθει το Άγιο Πνεύμα, εν είδει περιστέρας, για να επιβεβαιώσει «του λόγου το ασφαλές». Εκεί η σύναξη επί τω αυτώ των χωριανών. Με ωσεί παρόντες και τους προαπελθόντες στο άλλο ημισφαίριο της ζωής. Χρόνια τώρα το ίδιο σκηνικό. Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου σου Κύριε…
«Σήμερο είναι τω Φωτώ π’ αγιάζουνε οι παπάδες,/ και μες στα σπίτια μπαίνουνε και λεν τον Ιορδάνη./ Ο Ιωάννης Βαφτιστής εγύρισε και είπε: / Χαρίσετέ μου τα κλειδιά τα μαργαριταρένια/ ν’ ανοίξω τον παράδεισο να πιω νερό δροσάτο/ να πάω ν’ αποκοιμηθώ/ σε μια μηλιά ‘πο κάτω./ Ανήφορος, κατήφορος,/ σε τρία πηγαδάκια/ κάθονται τρεις μελαχρινές/ με τα σγουρά μαλλάκια./ Η μια κεντά τον ουρανό/ η άλλη το φεγγάρι/ κι η τρίτη η ομορφότερη/ κεντά τον Αϊ Γιάννη». Τα κάλαντρα των Φώτων όπως τα λέγαμε στα μικράτα μου κι εξακολουθούν να τα λένε τα παιδιά την παραμονή. Σαν χθες θυμούμαι ότι τα είπαμε για πρώτη φορά μαζί με τον αδερφό μου τον Αντώνη -στην Τετάρτη Δημοτικού εγώ, στη Δευτέρα αυτός. Βροχή, ευλογημένη βροχή, οι αναμνήσεις, στο πιο φωτεινό διαμέρισμα της μνήμης απ’ την παραμονή και την ημέρα των Φώτων.
«Εις τα Ιεροσόλυμα εις του Χριστού τσοι τόπους/ εκεί δεντρά δεν ήτονε, δεντρά φανερωθήκα/ εκεί βροχούλες έπιασαν κατέβη το ποτάμι/ κι ήρθε ο Χριστός να βαφτιστεί απού τον Ιωάννη./ Μα όντεν εβαπτίζετο φοβήθη το ποτάμι/ κι ο Βαπτιστής το βλόησε κι έμεινεν αγιασμένο», μας λέει στα “Φωτοκάλαντά” του ο Παύλος Βλαστός. Αξιώθηκα να πάω κι εγώ σ’ αυτό το αγιασμένο ποτάμι πριν από 10 χρόνια, και συγκεκριμένα τον Αύγουστο του 2012, στο πλαίσιο μιας προσκυνηματικής εκδρομής που οργάνωσε η Μητρόπολη Κισσάμου και Σελίνου (φώτ.). Όποια ευλογία και oποία συγκίνησις να ψέλνεις το «Εν Ιορδάνη», στον Ιορδάνη!
Και… στα πεταχτά
«Μετά τα Θεοφάνεια φεύγουνε τα δαιμόνια/ και ο Μεγάλος Αγιασμός, θα φέρει την ομόνοια», μας λέει η Νεκταρία Θεοδωρογλάκη στην πρώτη σημερινή της μαντινάδα.
Τι καλά να γινόταν πράξη και να πήγαιναν στον αγύριστο τα δαιμόνια, αλήθεια! Το σχόλιο μου. «Το Άγιο Πνεύμα φώτιση σε όλους να χαρίσει/ ειρήνη, ελπίδα και χαρά σ’ ανατολή και δύση», μας λέει στη δεύτερη. Όλων μας ευχή, η ευχή σου, Νεκταρία! «Σήμερα στέλνουμε ευχές στον Φώτη και στον Φάνη/ και αύριο γιορτάζουμε τη Γιάννα και τον Γιάννη», μας λέει στην τρίτη, χρησιμοποιώντας το πρώτο πληθυντικό πρόσωπο. Και στις Φωτεινές, στις Ουρανίες, στους Προδρόμους και σε όποιες άλλες και όποιους άλλους γιορτάζουν βεβαίως.
Χρονιά εκλογών το 2023, στις 2 Απριλίου, μια μέρα μετά την Πρωταπριλιά η πιο πιθανή ημερομηνία. Για τις πρώτες εκλογές ο λόγος, γιατί σίγουρα θα ακολουθήσουν και δεύτερες, τότε θα γίνει και… το ξύρισμα του γαμπρού. Μέχρι τον Απρίλη βέβαια θα κυλήσει πολύ νερό στους ανά την Ελλάδα και όχι μόνο, ποταμούς και παραπόταμους.
«Αλήθεια/ ποιος θα μπορούσε/ άραγε/ στο σύθαμπο της ιστορίας/ την ηλικία της λήθης/ αριθμητικά να υπολογίσει/ όταν/ αιμορροούσα η μνήμη/ ακροβατεί στο συρματόσχοινο/ της αδιαλλαξίας του χρόνου/ και κάτω/ ο ποταμός των αναμνήσεων/ κυλάει/ με περιστροφικές κινήσεις/ περιελίξεις αποχρώσεων της φθοράς/ προς την απώλεια πλάι στα στίφη των απόντων μας στιγμών/ διαιωνίζοντας/ το αναπότρεπτο της ειμαρμένης/ μες στην αέναη/ ανακύκλωση των πάντων». Το πρώτο ποίημα απ’ την ποιητική συλλογή της καλύτερης, κατά πολλούς (και για μένα) εν ζωή Ελληνίδας ποιήτριας Ελένης Χωρεάνθη “Η ηλικία της λήθης”, που κυκλοφόρησε απ’ τις εκδόσεις “Σ.Ι. Ζαχαρόπουλος” το 2021. Και εν είδει προλόγου στη νέα χρονιά.
