Για εμάς τους μεγάλους κάθε χρόνο που έρχονται τα Χριστούγεννα είναι μέρα χαράς γιατί θα βρεθούμε με τα αγαπημένα μας πρόσωπα.
Μπορεί να παραπονιόμαστε για το άγχος, την κούραση των ημερών, μα και την οικονομική δυσχέρεια που όλοι βιώνουμε, όλα όμως ξεχνιούνται μόλις αγκαλιάσουμε τα αγαπημένα μας πρόσωπα. Και ενώ εμείς είμαστε χαρούμενοι κι’ ευχαριστημένοι, γύρω μας υπάρχουν πάρα πολλοί ηλικιωμένοι που φτωχοί και ολομόναχοι, βλέπουν με πίκρα να έρχονται οι γιορτές και χαίρονται όταν επιτέλους όλα τελειώσουν, όταν κανένα Χριστουγεννιάτικο τραγούδι δεν ακούγεται για να τους θυμίζει πόσο ωραία ήταν κάποτε τα Χριστούγεννα, τότε που γιορτάζονταν μέσα στη θαλπωρή της οικογένειας, τότε που ζούσε ακόμα ο -η σύντροφος και ερχόταν συγγενείς και φίλοι στο σπίτι. Ότι τους έχει απομείνει είναι η τηλεόραση, η απόγνωση, και η κατάθλιψη.
-Η μοναξιά και η εγκατάλειψη των ηλικιωμένων είναι μια “ασθένεια” ταμπού μέσα στην κοινωνία μας. Όποιος έχει την τύχη να ζει και στα γεράματά του μέσα στην οικογενειακή θαλπωρή σπάνια προσβάλλεται από αυτήν. Στην Ευρώπη από στοιχεία που έχουμε, πολλά εκατομμύρια άνθρωποι ζουν σε γηροκομεία, και είναι πολλές οι μαρτυρίες που μας πληροφορούν σε τι επίπεδο βρίσκεται και εκεί η περίθαλψη και η περιποίηση. Η ελλείψεις του δυναμικού προσωπικού ανέρχονται σε πολλές εκατοντάδες χιλιάδες άτομα έτσι ώστε θα πρέπει να μιλάμε όχι για περίθαλψη των τροφίμων, αλλά μάλλον για την < φύλαξή τους>. Για προσωπικές συζητήσεις μαζί τους, δεν μένει πολύς- συχνά μάλιστα, καθόλου χρόνος. Αλλά και στη χώρα μας η κατάσταση δεν είναι καλύτερη, αφού η Ελλάδα αναδείχθηκε μία από τις χειρότερες χώρες για την 3η ηλικία. Δηλαδή για 3εκατ. ανθρώπους άνω των 60 ετών. Συγκεκριμένα κατέχει την χαμηλότερη θέση στη δυτική Ευρώπη (79ηθέση) μεταξύ 96 κρατών και είναι κάτω από την Κύπρο (30ηθέση) Αλβανία (53ηθέση) το Μπαγκλαντές (67η θέση)Μογγολία(77η θέση)και Τουρκία(75ηθέση).
Στο πεδίο της υγείας έχει την (22ηθέση) στην εισοδηματική ασφάλεια (28ηθέση) και σε 7,7% υπολογίζεται το ποσοστό φτώχειας ατόμων άνω των 60 ετών. Έχει πολύ κακές επιδόσεις (91ηθέση) στο κατά πόσο το περιβάλλον διευκολύνει τη ζωή ενός ηλικιωμένου όπως για παράδειγμα οι μεταφορές (53%) την ασφάλεια (43%) και της ελευθερίας (39,6%). Χαμηλή είναι η θέση μας (87η) στο πεδίο των δυνατοτήτων των, λόγο του χαμηλού ποσοστού απασχόλησής τους (35,6%) και του όχι υψηλού μορφωτικού επιπέδου τους. Μόνο το 31% είναι απόφοιτοι δευτεροβάθμιας η τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. (Στοιχεία του 2015 από την έκθεση της διεθνούς Οργάνωσης “HELP AGE INTERNATIONAL” που καταρτίζει τον Παγκόσμιο δείκτη)
Η πεποίθηση που έχουν μερικοί άνθρωποι, ότι οι περισσότεροι ηλικιωμένοι παίρνουν κάποια σύνταξη, και επομένως έχουν τη δυνατότητα να οργανώσουν ευχάριστα τη ζωή τους είναι τελείως εξωπραγματική, ειδικά με τις σημερινές συντάξεις πείνας. Σύμφωνα με τα ως άνω στοιχεία, πολλοί άνθρωποι αναγκάζονται να τα βγάζουν πέρα με τόσο λίγα, ώστε να μην μπορούν να ικανοποιούν παρά μόνο τις πιο απαραίτητες ανάγκες τους, και να εξαρτώνται περισσότερο από την ανύπαρκτη σχεδόν κρατική πρόνοια, και εν μέρει από την εκκλησία. Γιατί στα γεράματα και στην μοναξιά, προστίθεται και η οικονομική δυσχέρεια.
Ο αστραφτερός, ψεύτικος κόσμος του σήμερα που δεν επιδιώκει- είναι η αλήθεια – παρά μόνο τη λάμψη της βιτρίνας-καλύπτει οτιδήποτε θυμίζει φτώχια. Όποιος έχει την τύχη να βρίσκεται μέσα στο κέντρο της ενεργής ζωής, να παίρνει μέρος στις εξελίξεις και αλλαγές που του επιφέρουν οφέλη, ξεχνάει εύκολα τον υπερβολικά μεγάλο αριθμό εκείνων, που δεν παίρνουν μέρος στη δουλειά, στην ευημερία, αλλά και που ζούνε στην απόλυτη μοναξιά. Και ω τη τραγικό και μαχαιριά στην ψυχή να αντικρίζουμε τα δάκρυα που κυλούν από τα μάτια τους, και που προσπαθούν με κάθε τρόπο να κρύψουν.
Για τους παραπάνω λόγους κάνω έκκληση, να δώσουμε όλοι μαζί περισσότερο νόημα στη γιορτή των Χριστουγέννων, σκεπτόμενοι όχι μόνο τα δώρα. Η γιορτή της Αγάπης, ας γίνει και γιορτή ανθρώπινης επαφής. Υπάρχουν τόσες πολλές δυνατότητες να δείξουμε έμπρακτα την αγάπη για τον πλησίον μας. Όλοι ξέρουμε ότι υπάρχουν ιδρύματα και γηροκομεία. Ας επισκεφτούμε μ’ ένα όμορφα τυλιγμένο πακέτο με μικρά δωράκια, αυτά τα ιδρύματα η κάποιους μοναχικούς ανθρώπους, η ακόμα καλύτερα εάν έχουμε την δυνατότητα ας καλέσουμε κάποιους από αυτούς στο σπίτι μας, για να νοιώσουν τη ζεστασιά της οικογένειας έστω και για μία ημέρα. Αυτή τη χρονιά ας κάνουμε λίγο πιο όμορφες τις Άγιες ημέρες που έρχονται, και ας δώσουμε την ευκαιρία σε κάποιους –έστω και λίγους- να μην μας πούνε αυτό που άκουσα από έναν παππού σε μία επίσκεψή μου σ’ ένα τέτοιο “ίδρυμα”: «Δεν αντέχεται η μοναξιά παιδί μου, δεν αντέχεται».
Ο καθένας από εμάς, αισθάνεται μια εσωτερική ανάγκη, να προσφέρει τη βοήθειά του σε ανθρώπους που την έχουν ανάγκη, μόνο που πολλοί, ντρεπόμαστε να δείξουμε τα αισθήματά μας, από φόβο μήπως παρεξηγηθούν. Και ακόμα, αποφεύγουμε τη στενή επαφή με τον πόνο και την δυστυχία, για να μην καταπονηθούμε ψυχικά. Εκμεταλλευτείτε λοιπόν την ευκαιρία με όποιο τρόπο θέλετε. Η χαρά που θα δώσετε, θα γυρίσει πίσω σ’ εσάς πολλαπλάσια. Με την έννοια αυτή, σας εύχομαι μέσα από την καρδιά μου καλά Χριστούγεννα
* Η Ελευθερία Κατσιφαράκη είναι Συντ. Δημοσιογράφος, Αντιπρόεδρος Ένωσης πνευματικών δημιουργών Χανίων, Μέλος λογοτεχνικής παρέας Χανίων
