Επιμέλεια:
Μιχάλης Χατζηδάκης*
lastjudgment1540@hotmail.com
273
Michelangelo Buonarroti, ´Οι Προφήτες Iεζεκιήλ
και Δανιήλ´. Σκηνές από τη διακόσμηση
της οροφής της Capella Sisitina, 1508 – 1512, Ρώμη.
O Ιεζεκιήλ είναι πλήρως συνεπαρμένος από την αποκάλυψη του Θεού. Σχεδόν θυμωμένος, έτοιμος να σηκωθεί συνομιλεί με τη νεαρή φιγούρα γυρίζοντας προς τα πίσω και αδιαφορώντας πλήρως για εμάς. Το σάλι γύρω από τους ώμους του η άκρη του μανδύα και ο πάπυρος στο αριστερό του χέρι κυλούν σε αντίθετη κατεύθυνση απ’ το δεξί χέρι και το πόδι του, δίνοντας έτσι έμφαση στην ψυχική παρέκκλιση του προφήτη από το σώμα του. Συνεπαρμένος ο προφήτης μοιάζει να αναμένει ίσως ένα θεόσταλτο μήνυμα. Ήδη ένα πνεύμα υποδεικνύει ένα σημείο ψηλά, οριοθετώντας έτσι την μελλοντική κατεύθυνση της προσοχής του.
Στο Δανιήλ αντίθετα έχουμε την εφαρμογή μιας διαφορετικής ιδέας. Αποδίδεται ως νεανική μορφή με όμορφα χαρακτηριστικά. Μέχρι πριν από λίγο ο προφήτης διάβαζε από ένα τεράστιο βιβλίο που ακόμα κρατάει στα γόνατά του και το οποίο υποβαστάζεται όχι αβίαστα απ’ ότι δείχνει η στάση του σώματός του από μια ημίγυμνη φιγούρα. Η παρουσία του μικρού αυτού Άτλαντα προσδιορίζει και το υψηλό πνευματικό περιεχόμενο του βιβλίου. Ο προφήτης κατειλημμένος από μια έμπνευση γέρνει στο πλάι ανυπόμονος να καταγράψει τις αιωρούμενες σκέψεις που του ψιθυρίζει το άλλο πνεύμα που διακρίνεται πίσω του.
