Βορειοδυτικά της παλιάς πόλης, δίπλα από το Ναυτικό Μουσείο και το φρούριο Φιρκά βρίσκεται η πανέμορφη γραφική οδός Αγγέλου που οδηγεί στη συνοικία του Τοπανά. Βενετσιάνικα αρχοντικά, παλιά σπίτια οθωμανικής περιόδου, αλλά και περιποιημένα καταστήματα “κερδίζουν” με την πρώτη ματιά τις εντυπώσεις του περιηγητή. Κι εκεί που ο επισκέπτης νομίζει πως τα έχει δει όλα, ανακαλύπτει άλλες παρόδους της οδού Αγγέλου με μοναδικές καμάρες και θόλους με τη δική τους ξεχωριστή κρυμμένη ομορφιά.Ενας δρόμος με έντονη πολιτισμική και πολιτιστική ιστορία καθώς εκεί βρίσκονται δύο από τα χαρακτηρισμένα κτίσματα ενετικού ρυθμού, όπως και το υψηλότερο πέτρινο τούρκικο πενταώροφο κτήριο στο παλιό λιμάνι. Στέκι καλλιτεχνών και όχι μόνο, η οδός Αγγέλου αναμφισβήτητα αποτελεί το πιο ερωτεύσιμο στενό του παλιού λιμανιού.
Διαχρονική αξία
Στο σημείο που συναντάται η οδός Κουντουριώτη με την οδό Αγγέλου βρίσκεται ίσως η πιο ερωτεύσιμη γωνιά του παλιού λιμανιού, η «Γωνιά των Αγγέλων».
Το κτήριο παντρεύει ενετικό και τούρκικο ρυθμό, ενώ πρόκειται για το μοναδικό καφέ στο παλιό λιμάνι που ο επισκέπτης θα απολαύσει τον καφέ ή το κρασί του υπό τους ήχους της κλασικής μουσικής. Ακούγοντας τη «Σονάτα του Σεληνόφωτος» με θέα τον ενετικό φάρο σε απόσταση αναπνοής… Λόγω του ιδιαίτερου ύφους και του παραδοσιακού χαρακτήρα της στα γραφικά ξύλινα τραπεζοκαθίσματα από κομμάτια κορμών της Γωνιάς των Αγγέλων έχουν περάσει και περνούν πολλοί επώνυμοι και μη επισκέπτες όπως: ο Ρος Ντέιλι, οι Χαΐνηδες, ο Λουδοβίκος των Ανωγείων, ο Κωστής Αβυσσινός κ.ά.
Στον ίδιο χώρο κάποτε λειτουργούσε το γνωστό club 69. Όπως μας λέει ο κ. Άγγελος Γιώτης, ιδιοκτήτης της Γωνιάς των Αγγέλων, ο οποίος βρίσκεται στην περιοχή από το 1989: «Οταν αγόρασα το κτήριο υπολειτουργούσε ως κατάστημα. Μια φωτιά το είχε καταστρέψει, ήταν ερείπιο. Μου πήρε έξι χρόνια να το φτιάξω εσωτερικά με σεβασμό στην παράδοση, ενώ εξωτερικά με βοήθησε η Αρχαιολογία. Το ισόγειο είναι ενετικού ρυθμού και ο πρώτος όροφος χτίστηκε επί Τουρκοκρατίας και ανακαινίστηκε την εποχή του Βενιζέλου». Η ανακαίνιση που έκανε πριν έξι χρόνια ο κ. Γιώτης στο κτήριο ανέδειξε τις κρυμμένες ενετικές καμάρες εσωτερικά του κτηρίου και σήμερα το πέτρινο κτήριο με τη θολωτή πέτρινη πόρτα και το γραφικό μπαλκονάκι, αποτελεί από μόνο του μια «ζωγραφιά» στο παλιό λιμάνι, στην αρχή της οδού Αγγέλου. Ωστόσο, όπως τονίζει ο κ. Γιώτης, αυτό που θα αναδείκνυε περισσότερο την παλιά πόλη στο σύνολό της, είναι η εφαρμογή της Μελέτης Ρωμανού – Καλλιγά, όπως και η πλακόστρωση του οδοστρώματος.
«Πάντρεμα» Παράδοσης και Αρχιτεκτονικής
Ανηφορίζοντας την οδό Αγγέλου, δίπλα στο Ναυτικό Μουσείο Κρήτης, εκεί που κάποτε στεγαζόταν το καφέ «Μελτέμι», σήμερα λειτουργεί το πανέμορφο «Boutique Hotel Alcanea».
Εμπνευσμένο από την πλούσια ιστορία και αρχιτεκτονική των Χανίων αποπνέει το αυθεντικό πνεύμα της ιστορικής πόλης. Ακόμα και η σύντομη επίσκεψη στο «Alcanea» είναι σαν μια πολύχρωμη ιστορική περιήγηση στους θησαυρούς αυτής της πόλης. Το κτήριο που στεγάζει το «Alcanea Boutique Hotel» χρονολογείται από τη Βενετσιάνικη περίοδο και αποτελούσε το γραφείο του Ελευθέριου Βενιζέλου για 24 ολόκληρα χρόνια. Ανακαινίσθηκε πλήρως την άνοιξη του 2011 με σεβασμό στη διατήρηση της αρχιτεκτονικής κληρονομιάς του. Το υπέροχο σύμπλεγμα των μπαλκονιών και της εσωτερικής αυλής, οι καλοδιατηρημένες εξωτερικές όψεις με πελεκητή πέτρα, τα πολύχρωμα κεραμικά, τα περίτεχνα ξύλα και όλες οι διακοσμητικές λεπτομέρειες διατηρούν μια θαυμαστή ισορροπία ανάμεσα στην παράδοση και την άνεση του σήμερα.
Όπως μας λέει η Αλίκη Παναγάκου, υπεύθυνη του «Boutique Hotel Alcanea», όταν το κτήριο ενοικιαζόταν πέρυσι τον χειμώνα η διαχειρίστρια εταιρεία αποφάσισε να το ενοικιάσει για 25 χρόνια λόγω της τοποθεσίας καθώς όλα τα δωμάτια έχουν θέα στον ενετικό φάρο ή στο φρούριο Φιρκά, αλλά για και το κτήριο που χρονολογείται από το 1670. «Τα δωμάτια ανακαινίστηκαν, αλλάξαμε τα πάντα, αλλά με σεβασμό στα παλιά χαρακτηριστικά». Αυτό είναι που αρέσει περισσότερο στους επισκέπτες και τους διαβάτες της οδού Αγγέλου.
Το μελτεμάκι… της οδού Αγγέλου
Στα αριστερά του «Alcanea Boutique Hotel» εδώ και έξι χρόνια έχει μετακινηθεί «Το Μελτέμι» των μαθητικών μας χρόνων που έγινε «Μελτεμάκι». Πιο μικρό σε μέγεθος, αλλά με την ίδια μεγάλη αγκαλιά για κάθε επισκέπτη…
Εκεί συναντάμε τον κ. Γιάννη Παπαδουλάκη, ιδιοκτήτη, ο οποίος όπως μας λέει: «Σε αυτή τη γειτονιά θυμάμαι τον εαυτό μου από πάντα. Εδώ έχω γεννηθεί. Κάποτε σε αυτούς τους άδειους δρόμους παίζαμε μπάλα ως παιδιά».
Ο ίδιος μετρά τριάντα χρόνια στη γειτονιά της οδού Αγγέλου καθώς τόσα λειτουργούσε το καφέ «Μελτέμι».
«Σήμερα η περιοχή έχει αλλάξει, μόνο τα κτήρια παραμένουν τα ίδια. Πιο πολύ κόσμο είχε κάποτε, τώρα έχει αδειάσει. Ο κόσμος έχει πάει σε άλλη “πιάτσα”. Εδώ πριν είκοσι χρόνια, τη δεκαετία του ´90 γινόταν ο χαμός από την κίνηση, δεν μπορούσες να περάσεις. Όμως παραμένει ένα όμορφο και πολυφωτογραφημένο στενό του παλιού λιμανιού», αναφέρει ο κ. Γιάννης, ο οποίος σημειώνει πως θα ήθελε να δει να αλλάζει το καθεστώς των πολλών τραπεζοκαθισμάτων και οι τέντες στα καταστήματα, αλλά και να βελτιωθεί το οδόστρωμα. «Ίσως και κάποιος καλλωπισμός στα παλιά κτήρια», επεσήμανε.
´Εχω πολλές θύμησες, αλλά δεν μου ‘ρχεται να τις αναπολώ και πολύ…. Και ποιος δεν έχει περάσει απο δω… Ο Ρασούλης, η Γιαννάκου, από πολιτικούς ο Χριστοδουλάκης, ο Μητσοτάκης με τη σύζυγό του που περνούσαν και πήγαιναν στον Κώστα ( Top Chana) για να αγοράσουν χαλιά κ.ά.».
Μνήμες από μια άλλη εποχή….
Μνήμες από την οδό Αγγέλου πριν από 54 χρόνια έχει ο κ. Σήφης Σανδαλάκης, ο οποίος, όπως μας είπε γεννήθηκε στον δεύτερο όροφο του κτηρίου που στεγάζει το ξενοδοχείο «Alchanea».
“Το κτήριο είναι ενετικό, χρονολογείται από το 1670. Το 1912 το κτήριο ήρθε στην κυριότητα του Ελ. Βενιζέλου και το 1921 ο ίδιος το μεταβίβασε. Στη δική μας κυριότητα ήρθε το 1952», αναφέρει.
Και μας διηγείται: «Θυμάμαι ως παιδί, όταν ήμουν έξι χρονών, που μέσα στο φρούριο Φιρκά υπήρχε Στρατόπεδο. Και πολλές φορές ως παιδιά όταν βλέπαμε τους στρατιώτες, τους μιλούσαμε. Επίσης υπήρχε πολύ έντονο το στοιχείο της γειτονιάς. Μαζευότανε οι μεγαλύτερες σε ηλικία γυναίκες και έτσι περνούσαν την ώρα τους».
«Θυμάμαι τον Σαλή τον βαρκάρη, που έμενε σε αυτή τη γειτονιά και με τη βάρκα του μετέφερε επιβάτες στην προκυμαία, από τα καράβια που σταμάταγαν ανοιχτά του λιμανιού. Διότι τότε υπήρχε καράβι, το “Αγγέλικα”, που ξεκίναγε από εδώ για την Αθήνα. Και εκεί που είναι τώρα η Άγκυρα του Ναυτικού Μουσείου ήταν μια χωμάτινη αλάνα όπου παίζαμε ποδόσφαιρο τα παιδιά της γειτονιάς του Τοπανά. Η μπάλα βέβαια τις πιο πολλές φορές κατηφόριζε στη θάλλασα…», θυμάται ο κ. Σήφης.
«Δεν υπήρχε τουρισμός τότε, ο τουρισμός ήρθε μετά το 1969 – 1970. Αρχικά ήρθαν μεμονωμένα άτομα αγγλικής και αμερικανικής καταγωγής, άνθρωποι με κουλτούρα που ήθελαν να αγοράσουν σε αυτό το σημείο του λιμανιού κτίσματα. Ουσιαστική αξιοποίηση της περιοχής έγινε μετά το 1980. Κι έπειτα η περιοχή έγινε φοιτητικό, αλλά και μαθητικό στέκι», επεσήμανε ο ίδιος τονίζοντας ότι αυτό που χρειάζεται είναι να γίνει μια συνολικότερη ανάπλαση του λιμανιού, με ήπιες παρεμβάσεις στις όψεις των κτηρίων, ομοιόμορφη πλακόστρωση και να φωτιστούν τα μνημεία της παλιάς πόλης.
«Η οδός Αγγέλου είναι μια ρομαντική γωνιά. Και η ενετική πόλη θα μπορούσε να γίνει η Βενετία της Ελλάδας», επισημαίνει.
«Η ενετική αριστοκρατική γωνιά του λιμανιού»
Την οδό Αγγέλου επέλεξαν για να εγκαταστήσουν το κατάστημά τους με μοναδικά χειροποίητα κοσμήματα και κεραμικά η Καρμέλα Ιατροπούλου μαζί με τον σύζυγό της Δημήτρη Κατσιγιάννη, έπειτα από ένα ταξίδι περιήγησης σε 12 νησιά του Αιγαίου το 1987.
Κεραμίστρια από τη Θεσσαλονίκη η ίδια και ο σύζυγός της ζωγράφος από τη Δράμα βρίσκονται στην οδό Αγγέλου 7, εδώ και εικοσιτρία χρόνια. Τον χειμώνα ζουν και εργάζονται στην Αθήνα, το καλοκαίρι στα Χανιά.
«Επιλέξαμε τα Χανιά μετά από ένα μεγάλο ταξίδι που κάναμε το ´87 στο Αιγαίο πέλαγος. Ένα καλοκαίρι επισκεφθήκαμε πολλά νησιά, τη Σίφνο, τη Σέριφο, τα Κύθηρα, τη Σάμο, την Ικαρία κ.ά.», μας διηγείται.
«Το ΄88 ήρθαμε στα Χανιά και ανοίξαμε το κατάστημα. Όταν κατεβήκαμε στην παλιά πόλη περπατώντας τα στενά, φτάσαμε από την οδό Θεοτοκοπούλου στην οδό Αγγέλου και “με ένα στόμα και μια φωνή” αποφασίσαμε με τον άντρα μου ότι εδώ θα μέναμε. Τότε δεν υπήρχε κανείς άλλος στην περιοχή εκτός από το κατάστημα με τα χαλιά, το Μελτέμι και το Φαγκότο. Ήμασταν δύο ξένοι που διάλεξαν αυτό το μέρος γιατί μας εκφράζει», ανέφερε.
Όταν τη ρωτάμε τι ήταν αυτό που την κράτησε σε αυτό το σημείο, μας απαντά: «Ήταν η ενέργεια της συγκεκριμένης γωνίας που μας τράβηξε. Είμαστε εδώ στα Χανιά όλα αυτά τα χρόνια όχι τόσο για την πόλη αλλά για το συγκεκριμένο μέρος, το στενό της οδού Αγγέλου. Η αρχιτεκτονική του χώρου, τα δύο ενετικά αρχοντικά που υπάρχουν που κάνουν το μέρος ακόμα πιο μαγευτικό. Είναι το αριστοκρατικό μέρος του ενετικού αρχιτεκτονικού στοιχείου για την ακρίβεια. Για μένα αυτή η γωνιά είναι πολύ ελκυστική, πολύ μαγνητική και παραμένει μέχρι σήμερα», αναφέρει η κα Ιατροπούλου, η οποία επισημαίνει ότι αυτό που έχει περισσότερο ανάγκη η περιοχή είναι η καθαριότητα του λιμανιού και της θάλασσας αλλά και η δημιουργία χώρων πάρκινγκ.
«Εκεί που η μόδα συναντάει την τέχνη»
Στην οδό Αγγέλου, σε απόσταση αναπνοής από το «Carmela Jewellery» βρίσκονται η boutique και η gallerie «Bettina».
Η gallerie «Bettina» είναι στεγασμένη σε έναν χώρο ιστορικής σημασίας, ανακηρυγμένο ενετικό μέγαρο και βυζαντινό μνημείο από το Υπουργείο Πολιτισμού.
Ένας χώρος που η Μόδα συναντά την Τέχνη καθώς εκεί έχουν πραγματοποιηθεί πολλές πρωτότυπες εκθέσεις μόδας με φωτογραφίες μοντέλων, κούκλες με κολεξιόν ρούχων και κοσμημάτων.
Όπως αναφέρει η Έμμα Κωνσταντινίδη, ιδιοκτήτρια της boutique και της gallerie «Bettina», οποία μεγάλωσε στην οδό Αγγέλου: «Το κατάστημα ανοιξε στη γειτονιά πριν ενάμισι χρόνο. Στο Κολωνάκι το κατάστημα λειτουργεί από το 1960 όπου σε συνεργασία με το Μουσείο Μπενάκη διοργανώνουμε παράλληλα εκθέσεις και εκδηλώσεις Τέχνης. Επιλέξαμε την οδό Αγγέλου γιατί θεωρώ ότι είναι το πιο ποιοτικό σημείο της παλιάς πόλης χωρίς να θέλω να υποτιμήσω τις άλλες γειτονιές. Αυτός ο δρόμος έχει μόνο κοσμηματοπωλεία, ξενοδοχεία και το κατάστημα με τα χαλιά. Έχει λιγότερο το εμπορικό στοιχείο των άλλων τουριστικών περιοχών. Έχει δύο κτήρια που είναι χαρτογραφημένα στη Βενετία: το δικό μας και αυτό του Φαγκότο. Επίσης το δικό μας έχει δύο τίτλους από μόνο του, είναι χαρακτηρισμένο ενετικό μέγαρο και βυζαντινό μνημείο, έτσι υπάγεται στο Υπουργείο Πολιτισμού».
«Αυτό που προσπαθούμε είναι να κάνουμε την οδό Αγγέλου να αποκτήσει ζωή όλο τον χρόνο. Εμείς λειτουργούμε το κατάστημα όλες τις εποχές και το ίδιο θα ξεκινήσει να κάνει και το Φαγκότο, το Μελτεμάκι όπως και το ξενοδοχείο Alchanea.
Νομίζω ότι πρόκειται για ένα πολύ όμορφο σημείο και δεν έχουμε να ζηλέψουμε σε τίποτα από τη Βενετία», κατέληξε.
«Το στέκι των καλλιτεχνών»
Το «FAGOTTO JAZZ BAR» πάνω στην οδό Αγγέλου αποτελεί από το 1978 ένα διαχρονικό καλλιτεχνικό στέκι συνάντησης, συζητήσεων, ιδεών και επικοινωνίας.
Στεγασμένο σε ενετικό κτήριο του 1540 που ήταν κάποτε τα Ενετικά Διοικητήρια, ειναι ένα από δέκα διατηρητέα κτήρια στα Χανιά.
Ο χώρος που λειτουργούσε κυρίως τους χειμερινούς μήνες, πλέον ανακαινίσθηκε, φωτίστηκε εξωτερικά, ενώ καλαίσθητα τραπεζάκια έκαναν την παρουσία τους έξω από αυτό με στόχο να λειτουργεί όλο τον χρόνο.
Όπως ανέφερε ο κ. Πέτρος Ζορντός, υπεύθυνος του καταστήματος: «Εγώ ήρθα από το 1987 όμως από 1984 ήμουν θαμώνας.
Το μαγαζι έχει μια ολόκληρη ιστορία. Απο εδώ έχουν περάσει σημαντικές μορφές της τέχνης και της πολιτικής:
Εδώ ήταν το μπαράκι του Ούλοφ Πάλμε. Εδώ ξεκίνησε ο Διονύσης Τσακνής που ερχόταν με μια κιθάρα σαν ναύτης το 1979. Ο Κώστας Λειβαδάς ήταν παιδί αυτής της γειτονιάς κι ερχόταν εδώ με κοντά παντελόνια κι άκουγε “τζαζιές”. Μετά άρχισε να παίζει πιάνο εδώ, όπως συνηθίζει να κάνει κάθε καλοκαίρι. Έχει γράψει πολλά τραγούδια για αυτό το στενό όπως το “Κάθε μπαλκόνι έχει άλλη θέα”, το οποίο το έγραψε από το μπαλκόνι του πατρικού της μητέρας του».
«Πολλοί καλλιτέχνες έρχονται επίσης όπως η Ελένη Τσαλιγοπούλου, ο Γιώργος Ανδρέου. Τζαζίστες από όλη την Ευρώπη. Αυτό το στέκι ίσως να είναι το πιο παλιό εν ενεργεία jazz bar στην Ελλάδα», τόνισε.
Ο ίδιος θυμάται πολλές ιστορίες από την περιοχή, όπως έναν θαμώνα Ελληνοκαναδό μεσήλικα που τόσο πολύ του άρεσε η περιοχή, που ήθελε να αγοράσει… το «Ξενία».
«Στην αρχή δεν το πιστέψαμε. Και ξαφνικά εκεί που καθόταν κάτω από τη σκάλα, μπήκε μέσα στο μαγαζί μια εντυπωσιακή δίμετρη κοπέλα, η οποία κρατούσε ένα μπανανόφυλλο και άρχισε να του κάνει αέρα!».
«Δεν είμαι Χανιώτης, παντρεύτηκα και ζω πολλά χρόνια εδώ. Όμως πιστεύω ότι η οδός Αγγέλου είναι από ωραιότερα δρομάκια των Χανίων. Εχει τον δικό του χαρακτήρα και έτσι όπως πέφτει ο ήλιος πάνω από τον φάρο, κάθε ώρα είναι διαφορετική», ανέφερε.
