Ζητούμενα…

Ζητούμενο πέραν από κόμματα, ιδεολογίες, ιδεοληψίες, ματαιότητες και αντιπαραθέσεις, είναι η έξοδος από την οικονομική κρίση, ώστε να ξανάρθει το χαμόγελο στους Ελληνες οι οποίοι έχουν καταρρεύσει οικονομικά. Μόνο τότε θα μπορέσουμε να μιλήσουμε για πραγματική ανάπτυξη. Δηλαδή, για αντιμετώπιση της ανεργίας μέσα από τη στήριξη της μικρομεσαίας επιχειρηματικότητας και των ανθρώπων της δουλειάς και του μόχθου. Για στήριξη των νέων επιστημόνων που αποτελούν την πραγματική ελπίδα για την Ελλάδα του αύριο -μην αγνοούμε τις συνεχείς διακρίσεις φοιτητών του Πολυτεχνείου Κρήτης που δικαιούνται ένα καλύτερο μέλλον στη χώρα τους και χώρα μας αντί να αναγκαστούν να φύγουν και εκείνοι στο εξωτερικό προς αναζήτηση εργασίας. Ανάπτυξη ακόμα μπορεί να είναι ουσιαστικές επενδύσεις που θα ανοίξουν θέσεις εργασίας. Και πολλά ακόμη…

Πως, όμως, θα συμβούν όλα αυτά όταν στο πολιτικό σκηνικό κυριαρχούν οι γνώστες μάταιες αντιπαραθέσεις αντί για τη στοιχειώδη συνεννόηση σε θέματα που σχετίζονται με την οικονομική κρίση και τα μνημόνια; Οταν αποφασίζονται μέτρα με τα οποία, συχνά, τα “νούμερα” δεν βγαίνουν και ως εκ τούτου συνεχίζεται ο φαύλος κύκλος; Οταν η Ελλάδα υποχρεώνεται να υπακούσει στις προσταγές των δανειστών για να συνεχιστεί ο δανεισμός της; Τι εναλλακτικές και τι δυνατότητες υπάρχουν ώστε μέσα στην Ευρώπη η Ελλάδα να γίνει, κάποτε, δυνατή και να μπορέσει να ακολουθήσει, επιτέλους, μια δική της οικονομική πολιτική με έμφαση στις πραγματικές ανάγκες της κοινωνίας και μόνον ώστε να σταματήσει η φτωχοποίηση των πολιτών; Επιτέλους, είναι καιρός για μια διαφορετική πολιτική. Μόνο που για να κάνουμε βήματα προς τα εμπρός χρειάζονται τομές και αλλαγές σε στάσεις και νοοτροπίες. Χωρίς λαϊκισμούς και ανεκπλήρωτες υποσχέσεις. Αλλά με αλήθειες απ’ όλους. Τόσο από τους σημερινούς όσο και από τους χθεσινούς κυβερνώντες. Από όλους όσοι είχαν τα “κλειδιά” της οικονομικής πολιτικής του κράτους τις τελευταίες δεκαετίες…