Αρκούν τα περιστατικά βίας στη Νοµική και στην Πολυτεχνειούπολη των τελευταίων ηµερών, για να υπογραµµίσουν ότι αυτό το ακαδηµαϊκό περιβάλλον είναι ανάξιο της δηµοκρατίας µας και των παιδιών µας.
Η κοινωνία παρακολουθεί εµβρόντητη τους τραµπουκισµούς.
Θέµατα που άλλα ευρωπαϊκά πανεπιστήµια τα έχουν λύσει εδώ και πολλά χρόνια, στην Ελλάδα ρίχνουν ακόµη τη µαύρη σκιά τους.
Η κυβέρνηση δίνει την εντύπωση ότι αντιλήφθηκε το πρόβληµα.
Καθυστερηµένα αλλά µακάρι.
Τα περιστατικά βίας είναι µια «µαύρη τρύπα» στον εκπαιδευτικό πολιτισµό µας.
Κανείς δεν κερδίζει απ’ αυτή.
Όλοι είναι χαµένοι.
Η αντιµετώπιση της βίας στα Πανεπιστήµια παρουσιάζει µια διαχρονική ατέλεια.
∆εν υπόκειται σε ρυθµίσεις νόµου, διότι τον νόµο στα Πανεπιστήµια ουδείς τον εφαρµόζει.
Έχουµε έναν νόµο, έτσι απλά για να έχουµε έναν νόµο για τα Πανεπιστήµια.
Για να τηρούνται τα προσχήµατα…
Κάτι όµως πρέπει να γίνει µε τους τραµπούκους. Υπάρχει µια λήξη χρόνου. Κάτι πρέπει να γίνει µε τα περιστατικά βίας.
Η έλευση των ιδιωτικών πανεπιστηµιακών ιδρυµάτων, και φυσικά η ζωή, θα υποχρεώσουν τα δηµόσια πανεπιστήµια να ανταποκριθούν στον ανταγωνισµό.
Έτσι κι αλλιώς…
