Τι μάθαμε χθες στη Βουλή;

Σοφότεροι από τη χθεσινή συζήτηση στη Βουλή δεν γίναμε. Τίτλοι πηχυαίοι θα μπορούσαν σίγουρα να βγουν, μα το ρεπορτάζ θα μπορούσε να το γράψει κανείς ακόμα κι αν δεν παρακολουθούσε τη συζήτηση.
Στον νέο διπολισμό που έχει στηθεί στην ελληνική πολιτική, οι ομιλίες των αρχηγών είναι απολύτως προβλέψιμες. Ο Τσίπρας θα μιλούσε για τη Siemens και ο Μητσοτάκης για την εξωχώρια εταιρεία της κυβερνητικής εφημερίδας “Αυγή”. Πασπαλίζοντας… αμφότεροι  την κουβέντα με άλλες καταγγελίες προς τέρψιν των χειροκροτητών βουλευτών.
Καθόλου ασήμαντα δεν ήταν όσα ειπώθηκαν στη Βουλή. Μα θα μπορούσαν κάλλιστα να συζητηθούν μεταξύ των πολιτικών αρχηγών, να προωθηθούν στα αρμόδια όργανα (δικαστικά ή μη) και κάθε… κατεργάρης να πάει στον πάγκο του.
Σε μια φυσιολογική χώρα η Βουλή μιας διαλυμένης οικονομίας και μιας κοινωνίας που εξαθλιώνεται μέρα με τη μέρα πιο πολύ θα έπρεπε να αναζητά τρόπους εξόδου από αυτή την αέναη κρίση που πλέον γίνεται αντιληπτή δυστυχώς ως η νέα κανονικότητα στις ζωές μας.
Εδώ όμως φυσιολογική χώρα δεν είμαστε. Τα κουσούρια μας τα… Φαναριώτικα μας ακολουθούν στο διηνεκές και κάπως έτσι το Κοινοβούλιο γίνεται ο χώρος όπου κάθε αρχηγός θέλει να βγάλει (ξανά και ξανά) στη φόρα τα άπλυτα του αντιπάλου του.
Είχε πάντως δίκιο ο πρωθυπουργός σε ό,τι αφορά τη διαφθορά. Ενα κόμμα που κυβερνά τα τελευταία δύο χρόνια δεν μπορεί να χρεώνεται όλες τις αμαρτίες της μεταπολίτευσης. Γι’ αυτό τον λόγο άλλωστε η κουβέντα ήταν… κομμένη και ραμμένη στα μέτρα του πρωθυπουργού. Πέραν των εντυπώσεων όμως, για να κερδίσει επί της ουσίας η χώρα που είναι το κυρίαρχο ζητούμενο, δεν μπορεί να δρουν οι σημερινοί κυβερνώντες ως… μαθητευόμενοι των προηγούμενων. Γιατί αυτά είναι τα πρώτα δείγματα γραφής.