Πειραματόπαιδα ες αεί

Ελληνική παιδεία ώρα… υπό το µηδέν!
Τι ’χες Γιάννη τι χα ’πάντα!
Περί της χανιώτικης επικαιρότητας και του Πειραµατικού Λυκείου σήµερα ο λόγος!
Τα πράγµατα όπως αποφαίνονται πολλοί είναι απλά· είµαστε και πάλι θεατές στο αποτέλεσµα του έργου: “πάµε και όπου βγει”.
Και, ως συνήθως, σε τέτοιες αντίστοιχες περιπτώσεις, το πράγµα… δεν βγαίνει!
Και δεν βγαίνει γιατί δεν υπήρχαν οι προϋποθέσεις, τουτέστιν κανένας προγραµµατισµός, ούτε καν δικλείδα ασφαλείας!
Σαν να λέµε όλα στήθηκαν στον αέρα, που αν προσθέσουµε και τα λόγια του αέρα… µας πήραν και µας σήκωσαν!
Και φτάσαµε σε αδιέξοδο!
∆ιότι άλλο ονειρεύοµαι, άλλο εύχοµαι και άλλο ενεργώ µε πρόγραµµα και σχέδιο!
Εµάς δεν µας βγήκε όπως ονειρευόµασταν και ευχόµασταν! Εξού και η κατραπακιά που και τούτη τη φορά έπεσε σε όσους δεν φταίνε: στα παιδιά και τους γονείς!
Αυτοί οι τελευταίοι που δεν φταίνε, καλούνται να βγάλουν το φίδι από την τρύπα, κι αυτό διότι οι υπεύθυνοι δεν φαίνονται ούτε στις άκρες ούτε στις αναµεσάδες!
Κι έτσι βιώνουµε τις τελευταίες ηµέρες στα Χανιά τις εντάσεις που δυστυχώς είναι εις βάρος των παιδιών που συνεχώς τα αντιµετωπίζουν ως πειραµατόζωα, όπως άλλωστε και τον απλό πολίτη!
Για άλλη µια φορά οι υπεύθυνοι ποιούν την νήσσαν, εξάλλου λόγω των αβλεψιών τους, φτάσαµε στο σηµείο να διχαστεί µία ολόκληρη κοινωνία, αυτή της πόλης µας!
Αντί επιλόγου, µία διαπίστωση – πραγµατικότητα – αναγκαιότητα που τείνουµε να τη παραβλέπουµε:
Η πόλη σίγουρα χρειάζεται πολύ περισσότερο, σχολεία, απ’ ό,τι ξενοδοχοποιηµένες περιοχές!