“Ελλήνων Πάσχα” και οι Eλληνες όπου γης ετοιμάζονται να γιορτάσουν μαζί μας αυτό το Σαββατοκύριακο. Οσο μακριά κι αν είσαι από την πατρίδα σου, οι παραδόσεις, τα ήθη και τα έθιμά σου μένουν πάντοτε ζωντανά, αν εσύ καταφέρεις να τα κρατήσεις. Αυτό κάνουν και οι Χανιώτες που ζουν στην Αυστραλία.
Για τη γιορτή του Πάσχα στη μακρινή αυτή χώρα μιλήσαμε με τον Αντρέα Φλιάτουρα. Με καταγωγή από τον Γαλατά, ο κ. Αντρέας εδώ και επτά σχεδόν χρόνια μένει στην Αυστραλία μαζί με τη σύζυγό του Νεκταρία Κατάκη και τα “μικιά μας”, όπως λέει ο ίδιος. Δηλαδή, τον Γιώργο 8 ετών, και την Ευδοξία 4,5 ετών.
Ο ίδιος εξηγεί ότι «η ξενιτειά είναι πολύ δύσκολη» και σε ό,τι αφορά τα έθιμα του Πάσχα παρατηρεί πως «η πρώτη γενιά, όπως είναι οι γονείς της γυναίκας μου, κρατάνε πολύ την παράδοση. Πηγαίνουν στην εκκλησία, νηστεύουν, ψήνουν τον οβελία κ.λπ».
Ο ίδιος δηλώνει χαρούμενος που βλέπει να συνεχίζεται η παράδοση τόσες χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά από τον τόπο τους. Ανησυχεί όμως για τις μικρότερες γεννιές. «Η δεύτερη γενιά θα συμμετέχει σχεδόν σε όλα τα έθιμα. Αλλά δεν νομίζω ότι οι περισσότεροι θα καταλάβουν το νόημά τους. Για παράδειγμα, τη σημασία της Μεγάλης Εβδομάδας. Νομίζω πως απλά θεωρούν ότι το Πάσχα είναι μια γιορτή που την Κυριακή τρώμε κρέας…».
Ο ίδιος πάντως βιώνει με ευλάβεια τη μεγαλοβδομάδα. «Για μένα προσωπικά, ιδιαίτερα η Μεγάλη Παρασκευή είναι μεγάλη γιορτή. Δεν θα δουλέψω και δεν θα στείλω τα παιδιά στο σχολείο. Οταν το συζήτησα με άλλους Ελληνοαυστραλούς, δεν είχαν τη διάθεση να αφήσουν τη δουλειά τους… Αν και είναι ορισμένοι που όντως το κάνουν».
Ο κ. Αντρέας επισημαίνει ότι «τα έθιμά μας χρειάζονται πολύ προσπάθεια για να κρατηθούν στα ξένα» και ανησυχεί για την τρίτη και την τέταρτη γεννιά Ελλήνων της Αυστραλίας ότι «δυστυχώς θα τα ξεχάσουν».
ΤΟ ΠΑΣΧΑ ΕΙΝΑΙ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ
Το Πάσχα είναι οικογενειακή γιορτή. Η οικογένεια Φλιάτουρα μαζεύεται στο σπίτι και στο τραπέζι τους το Πασχαλινό δεν θα δεις ψαρικά. Ο κ. Αντρέας είναι απόλυτος!
«Δεν έχουμε καθαρά Δευτέρα. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί πολλοί μπερδεύουν τα κρέατα με τα ψάρια αυτή τη μέρα. Τα παιδιά μου θέλω να ξεχωρίζουν την κάθε γιορτή και με τι συνδυάζονται»
Η ΑΝΗΣΥΧΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΡΑΠΟΝΟ
Ο κ. Φλιάτουρας, πέρα από τα χριστιανικά έθιμα, σημειώνει πως «χρειάζεται πολλή προσπάθεια ώστε να διατηρηθεί η γλώσσα μας. Ξερω ότι είναι δύσκολο αφού τα παιδιά πάνε σε αγγλόφωνα σχολεία. Ομως το καλύτερο σχολείο είναι το ίδιο μας το σπίτι. Φοβάμαι ότι χρόνο με τον χρόνο θα χάνεται…».
Παράλληλα εκφράζει και το παράπονό του για τη συμπεριφορά κάποιων ομογενών, καθώς απ’ ό,τι φαίνεται μαζί με τα καλά παίρνουμε και τα “κουσούρια” μας όταν ταξιδεύουμε.
«Πιστεύω πως υπάρχει εκμετάλλευση προς τους νεοφερμενους από τους εδώ Ελληνες. Αυτό κυρίως σε εργατικό επίπεδο. Ξέρω ιστορίες από γνωστούς. Μας θεωρούν τεμπέληδες. Εγώ θα έλεγα “άλλος έχει το όνομα και άλλος την χάρη”», σχολιάζει χαρακτηριστικά.
Η ΚΡΗΤΗ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΤΟΥΣ
Τα τελευταία 2μισι χρόνια είναι στις δημόσιες σχέσεις της Κρητικής Αδελφότητας Μελβούρνης και Βικτωρίας και γραμματέας στην ομοσπονδία Αυστραλίας και Νέας Ζηλανδίας, όπως και δημόσιες σχέσεις του παγκόσμιου συλλόγου Κρητων.
«Αγαπώ τον τόπο μου και για αυτό ασχολήθηκα» εξηγεί στα “Χ.Ν.”, αναφέροντας πως «ο σύλλογος έχει ξεκινήσει το 1956 και είναι ο πρώτος σύλλογος. Σήμερα κρατάει ακόμα με κάπου 500 μέλη. Διδάσκει τα έθιμα, τους χορούς μας κ.λπ. Εχουμε καταφέρει σαν νέο συμβούλιο να έχουμε 160 παιδιά δεύτερης, τρίτης ακόμα και τέταρτης γενιάς να μαθαίνουν χορούς της Κρήτης. Φέρνουμε τον κόσμο κοντά μας με εκδηλώσεις με αποκορύφωμα τη μάχη της Κρήτης. Προσκαλούμε πλέον συχνά οργανοπαίχτες από Κρήτη όπως τα Σπυριδάκια, τον Μανωλαρακη, τον Βακάκη κι άλλους πολλούς.
Συνεχίζουμε με την αδελφοποίηση σωματείων με τους Βιγλάτορες τον Δεκέμβριο.
Με το καλό, παραμονή Πρωτοχρονιάς θα έχουμε τον Πέτρο Μαρούλη κοντά μας. Οπως καταλαβαίνετε πολλές οι δραστηριότητες του συλλόγου. Με όλα τα παραπάνω έχουμε φέρει κοντά στον σύλλογο πολλούς που είχαν απομακρυνθεί… Υπάρχουν φιλοδοξίες τις οποίες με τον καιρό θα γίνουν έργα…
Εδώ κάπου καταλαβαίνετε ότι ναι μεν οι Ελληνες του εξωτερικού προσπαθούν για το καλύτερο αλλά δεν είναι και αυτό που λένε “οι Ελληνες του εξωτερικού αγαπούν περισσότερο την πατρίδα από τον Ελληνα της Ελλάδας”.
Καταλαβαίνω τον πόνο τους αλλά όλοι μας αγαπάμε την πατρίδα».
Η ΑΝΑΜΝΗΣΗ
Οπως προσθέτει, όλα τα παραπάνω σε κάνουν απλά να ξεχνάς για λίγο. Η πατρίδα είναι συνέχεια στο μυαλό σου. Ναι, μου λείπει πολύ. Οι γονείς μου, τα αδέρφια οι συγγενείς. Φυσικά οι φίλοι που με τα χρόνια έγιναν “αδέρφια”».Ο ίδιος καταλήγει με ένα μήνυμα: «Μην αφήσει κάνεις την πατρίδα! »
