Μία και δύο και τρεις και παραπάνω περασάδες από την παλιά πόλη του τόπου µας, µου θυµίζουν συνεχώς την ευθύνη που οφείλουµε να έχουµε όλοι για τη γωνιά της γης που στην ταυτότητα της γράφει Χανιά.
Στις ώρες που επιλέγω πότε να συρθώ, πότε να περπατήσω στα σοκάκια και τα πλατεάκια της παλιάς πόλης, άνθρωποι σχεδόν δεν κυκλοφορούν, κι όχι τυχαία. Αφήνω το µυαλό µου να κουβεντιάσει µε πρόσωπα που εγώ θέλω, να µαλώσω µε φάτσες που εγώ επιλέγω, να θυµηθώ όσα θέλω και να αναρωτηθώ αν όσα από εκείνα που έχω διαγράψει άξιζε η διαγραφή τους ή όχι.
Παίζω δηλαδή, σε µία πόλη την οποία λάτρεψα από την εποχή του Άγγελου στα ∆ικαστήρια που πηγαίναµε µε τον παππού για βανίλια υποβρύχιο, από την υποστολή της Σηµαίας στου Φιρκά, που ντε και καλά έπρεπε να είµαστε εκεί σε ένα καφενεδάκι για να µην τη χάσουµε, από τις στούκες που ξετίναζαν τον αυχένα στα συγκρουόµενα στη Ρεγγίνα, µέχρι και το παραγάδι στη Χονολουλού που κατέληγε σε Πυροφάνι µε τη βάρκα ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ του Παππού.
Οπότε, τα βήµατα στις βόλτες µου όλο και κάποιοι τα καθοδηγούν. Όσο µεγαλώνω, κλείνω ραντεβού µε τις καρέκλες που άδειες γέρνουν στα τραπέζια σε διάφορες γωνιές ή σε προκαλούν ως έτοιµες να καθίσεις πάνω τους, λες και απέναντι θα είναι στηµένος ο φωτογράφος µε το ψηλό βαρύ τρίποδο και την κάµερα µε την κουκούλα που τον συναντούσαµε έξω από τη ∆ηµοτική Αγορά, µπας και βγάλει µία φωτογραφία, να µου την χαρίσει, σε εκείνο το χοντρό χαρτί.
Όλες οι γωνιές στην παλιά πόλη στα Χανιά µας αξίζουν να τιµηθούν… Και σκεπτόµενος πόσο µεγάλη υποχρέωση έχουµε σε αυτές τις γωνιές, σκόνταψα και παραλίγο να πέσω πάνω στον κάκτο. Λες κι οι σκέψεις έπρεπε να τιµωρηθούν µε εκατοντάδες τσίτες…
Ολόιδιες µε τις πράξεις µας σε τούτη την πόλη, η οποία µαστιγώνεται από ανθρώπους που αυτοµαστιγώνονται.
Συνέχεια ακούω από πολλούς, ότι τα Χανιά είναι για τη ζωή τους το σηµείο ΜΗ∆ΕΝ. Εκεί δηλαδή που ενώνεται η αφετηρία µε το τέρµα. Το ίδιο νιώθω κι εγώ. Αξίζει όµως οι πράξεις µας, να οµοιάζουν µε µηδέν, σε τούτη την όµορφη πόλη, που αντί να εξαφανίσει, έχει χωνέψει µέσα της ακόµα και µία παλιά πόλη;
Όσο δεν παίρνω απάντηση, θα συνεχίσω να ψάχνω αφορµές για να δικαιολογώ τις άδειες καρέκλες.
