Η ζωή αποτελείται από τέσσερις σχετικότητες και μία απολυτότητα.
Oι σχετικότητες είναι τέσσερις:
α. οι επιστημονικές αλήθειες και ιδιαίτερα οι θεωρίες των οικονομολόγων, είτε με γένια είτε χωρίς γένια,
β. το χρήμα,
γ. οι εξουσίες και τα πολιτικά δόγματα και κόμματα και δ. οι άνθρωποι, που ταυτίζονται με τις παραπάνω σχετικότητες.
Η απολυτότητα είναι μόνο μία: ο αγώνας του ανθρώπου, να ξεπεράσει τα όρια της σχετικότητας και να αναζητεί την απόλυτη αλήθεια στην ανθρωπιά και το πνεύμα.
Η ανθρωπιά και το πνεύμα είναι έννοιες απόλυτες, διότι λειτουργούν, όταν τις θεωρούμε αδιαπραγμάτευτες και μη συμψηφιζόμενες.
Ο άνθρωπος δεν αποτελεί μία δεδομένη οντότητα.
Η ανθρωπιά είναι αυτή που κάνει τον άνθρωπο. Ο άνθρωπος είναι άνθρωπος, όταν συμπεριφέρεται ως άνθρωπος. Ο αρχαίος Aθηναίος θεατρικός συγγραφέας Μένανδρος το είπε πολύ ωραία: «Ως χαρίεν άνθρωπος, όταν άνθρωπος η». Δηλ. πόσο χαριτωμένο πλάσμα είναι ο άνθρωπος, όταν είναι άνθρωπος.
Η ανθρωπιά είναι μία απόλυτη έννοια αλλά δεν είναι μία επίπεδη έννοια. Αποτελεί το πρώτο σκαλοπάτι μιάς ποιοτικής κλίμακας, που οδηγεί προς τα επάνω. Τα άλλα δύο είναι η ευδοκία και η πνευματικότητα.
Ευδοκία σημαίνει καλή διάθεση προς τους άλλους ανθρώπους, σημαίνει προθυμία να τους ακούσουμε. Η ευδοκία είναι η πρώτη προϋπόθεση του διαλόγου και της ειρήνης, τόσο της κοινωνικής όσο και της παγκόσμιας. Η ευδοκία καταγράφηκε στην ιστορία του παγκόσμιου πολιτισμού ως αγγελικό μήνυμα «….εν ανθρώποις ευδοκία », διότι ανοίγει τον δρόμο, που οδηγεί σε ένα «όμορφο κόσμο, ηθικό, αγγελικά πλασμένο», όπως τον είδε ο Διονύσιος Σολωμός στα μάτια μιας παιδούλας.
Το πνεύμα αποτελεί την ανώτερη βαθμίδα εξανθρωπισμού του ανθρώπου και της ανθρώπινης κοινωνίας. Η πνευματικότητα είναι ο έρωτας προς την ποιότητα, την αξιοσύνη, την αξιοκρατία, την δημιουργικότητα. Είναι η ανάδειξη των προτύπων. Η πνευματικότητα, ως σταθερή πορεία προς το πνεύμα, προϋποθέτει την υπέρβαση του εγωκεντρισμού, της ιδιοτέλειας και της αποτελματώσεως μέσα στην μετριότητα.
Αυτά, που γράφουμε εδώ, δεν είναι φιλολογία και ωραίες ιδέες.
Είναι τα μαθηματικά της ατομικής και της συλλογικής μας ζωής. Η αποτυχία μας ως κράτος, ως πολιτικό σύστημα και ως κοινωνία, οφείλεται, στο ότι αντικαταστήσαμε την δημοκρατία με την κομματοκρατία, την ευφυία με την κουτοπονηρία, το ελληνικό δαιμόνιο με την απάτη, την δημιουργικότητα με το βόλεμα και τις αξίες με τις ευκαιρίες.
Ακόμη δεν ξέρουμε, πως θα τελειώσει αυτή η ιστορία με την κρίση και τι θα έχει απομείνει σε μας και στην πατρίδα μας, διότι αυτό που ζούμε, είναι μία γενική παρακμή, τόσο στην Ελλάδα όσο και στην γερμανοκρατούμενη Ευρώπη. Όμως δεν θα πρέπει να περιμένουμε, να δούμε το τέλος του έργου, για να σκεφθούμε, τι θα κάνουμε. Θα πρέπει να τινάξουμε από πάνω μας, όσα στρώματα απανθρωπιάς έχουν μπαζώσει την ψυχή μας, να προτάξουμε την συλλογικότητα, ως βασική διάσταση της συνειδήσεώς μας και να δραστηριοποιηθούμε σε πατριωτικές, δημοκρατικές, πολιτιστικές και κοινωνικές δραστηριότητες στην Τοπική μας κοινωνία.
Το πνεύμα αποτελεί μία πανίσχυρη πυρηνική δύναμη για τον άνθρωπο. Το πνεύμα θα μας οδηγήσει στην απελευθέρωση και στην αναγέννηση του Ελληνισμού.
* filippidis103@yahoo.gr
Με άλλα λόγια
Ο άνθρωπος είναι πιο πολύ από τις γνώσεις του για τον εαυτό του. Δεν γνωρίζει τον εαυτό του.
Συμπεράσματα
κονωνικοπολιτικά: Η κάθε ιδεολογία “γνωρίζει” τον άνθρωπο. Άρα τον περιορίζει σε αυτό που δεν γνωρίζει. Είναι απάνθρωπη.
Ατομικά: Το άτομο δεν γνωρίζει τα όρια του, τα οποία μπορεί να άλλα από αυτά που νομίζει. Ή όπως λέει ο Bukowski, ποτέ μην λες πως κάτι τελείωσε πριν πραγματικά έχει τελειώσει.
Αν θέλουμε να είμαστε μέλος της Ευρώπης και του ελεύθερου κόσμου ( σιωπηλά όλοι το θέλουμε), πρέπει να πραγματοποιούμε την δημιουργικότητα μας εντός Ευρώπης. Στην σημερινή εποχή δεν υπάρχουν απαντήσεις σε τοπικό επίπεδο ούτε σε αφηρημένες συλλογικότητες.
Αν η Ευρώπη ακολουθεί την Γερμανία, σίγουρα δεν το κάνει δίχως να την συμφέρει. Να περιμένει κανείς από την Γερμανία να πράττει ενάντια στα δικά της συμφέροντα είναι παράλογο. Έτσι επικρατεί στην Ευρώπη μια ισορροπία συμφερόντων. Δεν θα μπορούσε να ήταν αλλιώς.