Η παρακαταθήκη του “Οχι”

Κάθε χρόνο στην επέτειο του “Οχι” διαπιστώνει κανείς ότι όλο και πιο λίγες είναι οι ιστορίες που ακούει από ανθρώπους που έζησαν την εποχή εκείνη.
Η γενιά εκείνη πέρασε πολλά και κατατρόπωσε πολλούς αντιπάλους, αλλά με τον χρόνο δεν μπορεί να τα βάλει κανείς.
Αφήνουν όμως πίσω τους οι άνθρωποι αυτοί μια σπουδαία παρακαταθήκη. Δεν είναι μονάχα το “εθνικό φρόνημα” ή ο ηρωισμός. Είναι κάτι πολύ πιο καθημερινό και ανθρώπινο. Είναι η άρνηση του ανθρώπου να ζήσει σε καθεστώς ανελευθερίας, ανισότητας και μίσους. Είναι η άρνηση μιας ολόκληρης κοσμοθεωρίας του φασισμού, με αντιλήψεις περί ανώτερων και κατώτερων.
Απέναντι σε όλα αυτά είπαν “όχι” οι Ελληνες εκείνης της εποχής κι αυτή είναι η βαριά κληρονομιά τους. Να οικοδομηθεί μια χώρα βασισμένη στις αξίες του ανθρωπισμού και της δημοκρατίας. Μια χώρα ελεύθερη από κατακτητές μα και από ολοκληρωτικές αντιλήψεις.
Σχεδόν 80 χρόνια μετά, τέτοια χώρα δεν έχουμε φτιάξει ακόμη. Το γιατί είναι λίγο πολύ γνωστό. Οι παθογένειες, τα “κουσούρια” του Ελληνα.
Καιρός είναι να τ’ αφήσουμε όλα αυτά οριστικά πίσω.