Είναι από τις ειδήσεις που χειροκρότησα.
Μη βιαστείτε να με αποπάρετε μόλις σας πω ότι, ναι, πήδησα από χαρά όταν άκουσα, επί τέλους, ότι οι πλαστικές σακούλες καταδιώκονται από το νόμο.
Μην αγανακτείτε ορισμένοι που δεν θα παίρνετε πια σακούλες πάμπολλες, προκαλώντας μόλυνση στο πολύπαθο περιβάλλον μας.
Αυτό το περιβάλλον που το ποδοπατούμε και με τη σειρά του μας εκδικείται. Μάλιστα. Φωνάζουμε φταίνε οι κυβερνώντες, φταίνε τα εργοστάσια, φταίει ο γείτονας, ποτέ εμείς. Αρνούμαστε να γυρίσουμε πίσω να δούμε την καμπούρα μας. Και παρανομούμε κραυγάζοντας ότι άλλοι είναι υπεύθυνοι.
Μπράβο για το μέτρο τούτο!
Κι υπάρχουν επαγγελματίες οι οποίοι εξήγγειλαν τη «θεάρεστο» και λίαν συγκινητική και καταστρεπτική προσφορά στους πελάτες, ότι δηλαδή θα επιβαρύνονται οι ίδιοι το κόστος και θα συνεχίσουν να δίνουν δωρεάν τις σακούλες! Τι δραματικό κι όντως αξιοθρήνητο! Απ’ αλλού θα τα βγάλουν, για να μολύνουν το περιβάλλον και να παρανομήσουν.
Όχι φίλε μου. Πάρε χάρτινες τσάντες και μοίρασέ τες στους πελάτες σου να σε συγχαρούμε όσοι ξέρουμε τι σημαίνει άνοδος της θερμοκρασίας στον πλανήτη και φθορά (τρύπα) στο όζον και ακραία καιρικά φαινόμενα.
Έλεος!! Βοηθείστε τον εαυτό σας, τα παιδιά και τα εγγόνια σας που θα υποφέρουν σε μια, αν συνεχίσουμε έτσι, ακατοίκητη γη.
Μη διαμαρτύρεστε φίλοι μου αγαπημένοι. Άλλα είναι που μας τσούζουν και μειώνουν την αξιοπρέπειά και τον πολιτισμό μας.
Χρόνια εφαρμόζεται τούτο το μέτρο σε προηγμένες χώρες. Κι η πατρίδα μας θέλουμε να είναι προηγμένη και προ πάντων, παρά την πολύπλευρη κρίση, πολιτισμένη.
Ήμασταν άσχημα δηλαδή, τότε, προ της εισβολής των πλαστικών; Τι ωραία που, πιτσιρικάς, πήγαινα στη Βαρβάκειο και έβαζα τα ψώνια σε χάρτινες τσάντες με τα χερούλια! Τότε δεν είχαμε τόση μόλυνση, μηδέ νέφος και τόσες πλημμύρες.
Μπορούμε θαυμάσια, όπως κάνουν πολλοί, κυρίως ξένοι, και σήμερα στην πατρίδα μας, να έχουμε υφασμάτινες σακούλες και να πηγαίνουμε στο μαγαζί. Κι αν αγοράζουμε τις πλαστικές, για ορισμένες χρήσεις, θα ξοδεύουμε πολύ λιγότερες. Και μάλιστα να είναι, όπως στο εξωτερικό, ανακυκλώσιμες.
Σήμερα, η μια μετά την άλλη οι μεγαλουπόλεις εφαρμόζουν το μέτρο τούτο που μπορεί να φαίνεται μικρό μπροστά στο τεράστιο μέγεθος της πλαστικής ρύπανσης του πλανήτη, αλλά αποτελεί ένα απαραίτητο βήμα. Κάθε χρόνο, περίπου 8,8 εκατομμύρια τόνοι πλαστικού καταλήγουν στους ωκεανούς και συνεχίζει να απειλεί τα θαλάσσια οικοσυστήματα και να συσσωρεύεται σε σωρούς μεγέθους πραγματικών νησιών που μπορεί να ταξιδέψουν μέχρι την Αρκτική και την Ανταρκτική. Υπολογίζεται πως περίπου 700 διαφορετικά θαλάσσια είδη απειλούνται με εξαφάνιση εξαιτίας των πλαστικών στους ωκεανούς.
Δεν είναι η πρώτη φορά που τα λέμε. Και τον Μάιο του 2010 κουβεντιάζαμε το ίδιο θέμα στην εφημερίδα, αν το θυμόσαστε, και ξανά το 2016, και φώναζα από τότε:
«….Και εσύ, και εγώ· και ο άλλος! Όλοι φταίμε!!! Καταστρέφουμε την ισορροπία της φύσης. Σκοτώνουμε τη μάνα γης μας!
Και ξέρουμε να ζητούμε ευθύνες. Εμείς είμαστε απλά, άμεμπτοι και παντογνώστες!
Τιι; Μη φωνάζω; Γιατί; Τα υδρόβια θηλαστικά, που στη προσπάθειά τους να κορέσουν τη πείνα τους, χλάαπ, καταπίνουν τη πλαστική σακούλα που βρέθηκε μπροστά τους στο μολυσμένο νερό και τη πέρασαν για τροφή, νομίζεις πως δεν φωνάζουν; Λάθος. Κραυγάζουν, βοήθεια! Μα δεν τα ακούμε. Δεν θέλουμε να τα ακούσουμε. Δεν μας συμφέρει να τα ακούσουμε.
Υποφέρουν, πονάνε, κι ο πόνος τους απλώνει πέρα, μακριά, ως τα εγγόνια και τα δισέγγονά μας, αν ποτέ υπάρξουν, προτού η γης υποκύψει στα τραύματά της.
Κι έρχεται ο σπαραγμός τους ως εμάς, κόκκινος, μαβής, στου τάφου το μπογιάντισμα μπας και μας ξυπνήσει, μπας και συνέρθουμε και σώσουμε τη πονεμένη φύση.
Και δε μιλάω θεωρητικά. 100.000 υδρόβια θηλαστικά πεθαίνουν κάθε χρόνο από πλαστικές σακούλες!
Γιατί, κάθε χρόνο, ξοδεύουμε ένα τρισεκατομμύριο από δαύτες. Μία την ημέρα για κάθε ενήλικα.
Κι αν σκεφτούμε πως στα υποανάπτυκτα μέρη δεν τις ξέρουν καν, (τι να βάλουν μέσα;) τότε το φταίξιμό μας μεγαλώνει επικίνδυνα. Ένα μπουκάλι νερό να αγοράσουμε, σακούλα θέλουμε. Για να την πετάξουμε μετά 12 λεπτά (μέσος όρος). Και να φανταστείς, ξοδεύονται κάθε χρόνο 20 εκατομμύρια βαρέλια πετρελαίου για να τις φτιάξουν….
» Επιτέλους αγαπητοί μου κυβερνώντες, φροντίστε και για το οικοσύστημα μας, προτού να είναι πολύ αργά….»
Αυτά, λοιπόν, έγραφα τον 2010.
Τώρα, σειρά μας να βοηθήσουμε, να εφαρμοσθεί ο νόμος.
