Δεν είναι η πρώτη, ούτε η τελευταία φορά, που χρεωκοπεί μια χώρα. Οπως και να το κάνεις μια χρεωκοπία είναι θέμα που δεν μπορεί οι ιθύνοντες ενός λαού να την αγνοήσουν, όταν μάλιστα βρίσκονται σε ρευστή κατάσταση οικονομικής κρίσεως, αρκεί να μην καπηλεύονται το γεγονός για ίδιον όφελος. Στην Ελλάδα πολυπαίχθηκε το Αργεντίνικο. Για την κυβέρνηση η χρεωκοπία αυτή κατάντησε πρώτο θέμα, λες και εξαλείφθηκαν όλα τα άλλα προβλήματα που μας απασχολούν. Θα μου πείτε είναι ευκαιρία και ένας τρόπος επίφασης του “κακού” με την επίκληση: “Βλέπετε τι παθαίνουν στην Αργεντινή. Γι’ αυτό εφαρμόζουμε τα μέτρα, που πήραμε, μη συμβούν και σ’ εμάς τα ίδια”! Η Αργεντινή το 2001 χρεωκόπησε για 100 δισ. δολάρια, σχεδόν το 1/3 του δικού μας χρέους. Εκανε ρύθμιση για το 98,5% του χρέους της και το νέο υπήχθη στο Αμερικανικό, στο Αγγλικό, αλλά και μέρος στο Αργεντίνικο Δίκαιο. Μετά 12 χρόνια ξαναχρεωκοπεί για 435 εκατ. δολάρια, ένα ομόλογο που δεν θέλησε να πληρώσει. Κηρύχθηκε σε “επιλεκτική χρεωκοπία” γι’ αυτό το ομόλογο που ο κάτοχός του, ένας ισχυρός των hedge fands, το είχε αποκτήσει σε χαμηλή τιμή (γύρω στο 10%) και δεν είχε δεχθεί κούρεμα. Ετσι διεκδίκησε σε Αμερ. δικαστήριο την εξόφληση στο 100% της αξίας του, που έβγαζε θετική απόφαση και το “πιστωτικό γεγονός” έγινε.
Τι συνέβη στη χώρα μας; Από την κρίση κι ύστερα οι χρηματοπιστωτικοί οίκοι ξεφορτώθηκαν τα ελληνικά ομόλογα πριν το κούρεμα στο 25 έως και 17% της αξίας τους. Τα πιο πολλά αγόρασε κι έχει στο χαρτοφυλάκιό της η Ε.Κ.Τ. του Μάριο Ντράγκι. Με τη δανειακή δε σύμβαση του Παπακωνσταντίνου και το Μνημόνιο, που δεν διαβάστηκε από τους βουλευτές, μόνο ο κ. Χρυσοχοΐδης το παραδέχθηκε δημοσίως, το χρέος μας υπήχθη απ’ το Ελληνικό στο Αγγλικό Δίκαιο. Η Ε.Κ.Τ. ζητά όσο ομόλογα λήγουν να εξοφλούνται στο 100% της αξίας τους, όπως έκανε και ο μεγαλοτραπεζίτης στην περίπτωση της Αργεντινής. Επί Παπαδήμου ένα τέτοιο ομόλογο εξοφλήθηκε στο 100% στην Ε.Κ.Τ. Να ένας κοινός παρανομαστής, η υπαγωγή του δανείου υπό ξένο δίκαιο σε αλλοεθνή δικαστήρια, που επισείεται ως φόβητρο χρεωκοπίας με όλα τα επακόλουθα. Αποκλεισμό από τις αγορές, ακριβό δανεισμό, απώλεια καταθέσεων, πληθωρισμός, πτώσεις μισθών και συντάξεων και μεθόδευση απομάκρυνσης απ’ το ευρώ. Μέχρι και στο β’ θερινό τμήμα της Βουλής αφιέρωσαν περισσότερο χρόνο για τη χρεωκοπία της Αργεντινής και ελάχιστο για το πολυνομοσχέδιο για τους αιγιαλούς και τους οικοδομικούς συνεταιρισμούς. Η συμπολίτευση αναμόχλευσε τι έλεγε ο κ. Τσίπρας πριν 2 1/2 χρόνια: “μακάρι να είχαμε γίνει Αργεντινή”, για να αντιπαρατεθεί η αντιπολίτευση, ότι “από κοράκια χρεωκόπησε η Αργεντινή” και ότι “εδώ έχουμε γίνει Αργεντινή σε χειρότερο βαθμό”. Κανείς δεν εξηγεί και δεν κριτικάρει γιατί θάμαστε καλύτερα σε μια χρεωκοπία, λες και υπάρχουν καλές και κακές χρεωκοπίες.
Ευτυχώς, που δεν μας βάλανε σε “επιλεκτική χρεωκοπία” και αυτό το έχουν αναγνωρίσει οι θεωρητικοί του “δεν πληρώνω”. Εχουμε αδικηθεί από ντόπιους και ξένους και ψάχνουμε να βρούμε το δίκιο μας. Για να το βρεις όμως πρέπει να ξέρεις να το λες και να υπάρξουν άνθρωποι να σ’ ακούσουν! Πάντως, αν η χρεωκοπία της Αργεντινής ήταν τροφή για την Αυγουστιάτικη δημοσιογραφική πενία, δεν σταματούν τα σπουδαία, γιατί έρχεται σήμερα ο Γιούνκερ, περιοδεύοντας τις 28 πρωτεύουσες της Ε.Ε. διαπραγματευόμενος για τον κ. Αβραμόπουλο ένα απ’ τα τρία χαρτοφυλάκια που έχει κατά νουν της Μετανάστευσης και τα υπό σύστασιν Αμυνας της Ε.Ε. και Ανάπτυξης, κάτι σαν το πακέτο Ντελόρ. Οι αναπληρωματικοί του Αυγούστου θάχουν… δουλειά!
