μια συχνή αλλά παραμελημένη αιτία οσφυαλγίας /ισχιαλγίας που πλέον αντιμετωπίζεται
Η ιερολαγώνια άρθρωση συνδέει τη σπονδυλική στήλη με τη λεκάνη, και αποτελεί συχνά αιτία πόνου στη μέση, το γοφό ή το πόδι.
Υπολογίζεται ότι το 20% των ασθενών που υποφέρουν από οσφυαλγία/ισχιαλγία, και λαμβάνουν πλήθος αγωγών για τη μέση τους ή το ισχίο, πάσχουν στην πραγματικότητα από σύνδρομο ιερολαγώνιας άρθρωσης. Είναι εντυπωσιακό το πόσο μεγάλος αριθμός ασθενών ταλαιπωρείται για μακρύ χρονικό διάστημα μέχρι να λάβει τη σωστή διάγνωση και έπειτα θεραπεία. Αυτό οφείλεται εν μέρει στο ό,τι δεν υπάρχει απεικονιστική μέθοδος που να επιβεβαιώνει ή να απορρίπτει τη διάγνωση αυτή. Η ύπαρξη πχ ή η απουσία εκφυλιστικών αλλοιώσεων στη μαγνητική ιερολαγωνίων αρθρώσεων δε βοηθά παρά ελάχιστα στη διάγνωση.
Αιτίες εμφάνισης της νόσου αποτελούν ο τραυματισμός, οι εκφυλιστικές αλλοιώσεις της άρθρωσης λόγω ηλικίας ή χρόνιας καταπόνησης, η ανισοσκελία, η αγκυλοποιητική σπονδυλίτιδα ή άλλες αρθρίτιδες καθώς και η χαλάρωση των συνδέσμων που παρατηρείται στην εγκυμοσύνη.
Όλοι οι ασθενείς που προσέρχονται στο ιατρείο μας για οσφυαλγία/ισχιαλγία, εξετάζονται ενδελεχώς για πιθανό σύνδρομο ιερολαγώνιας άρθρωσης. Ο λόγος που εγώ προσωπικά έχω αποκτήσει αυτήν την «ευλαβική» συνήθεια, είναι ακριβώς το μεγάλο ποσοστό ασθενών που υποφέρει από αυτήν την πάθηση χωρίς ποτέ να μπορεί να επιβεβαιωθεί απεικονιστικά, όπως είπαμε παραπάνω.
Υπάρχουν διάφορα tests πρόκλησης πόνου στη συγκεκριμένη άρθρωση. Σε περίπτωση που τα tests αυτά και το ιστορικό του ασθενούς γεννούν την υποψία για σύνδρομο ιερολαγωνίου αρθρώσεως , τότε μπορούμε να προχωρήσουμε στην επιβεβαίωση της διάγνωσης. Αυτή γίνεται μόνο με μια διαδικάσια που λέγεται έγχυση ιερολαγώνιας άρθρωσης (SI joint block): σε κλινική των Χανίων, γίνεται έγχυση κορτιζόνης και αναισθητικού απόλυτα στοχευμένα μέσα στην άρθρωση, υπό διαρκή ακτινοσκοπική παρακολούθηση με C-arm, και σε κάποιες περιπτώσεις και με χρήση τοπικού σκιαγραφικού. Σε περίπτωση που τα συμπτώματα του ασθενούς βελτιωθούν, τότε αυτό είναι ενδεικτικό της νόσου. Η έγχυση αυτή δρα επομένως και διαγνωστικά αλλά και θεραπευτικά. Η διάρκεια της αποιδηματικής/αντιφλεγμονώδους/παυσίπονης δράσης της δεν μπορεί να προβλεφθεί. Σε περίπτωση που ο πόνος επανέλθει δύνανται να πραγματοποιηθούν επαναληπτικές εγχύσεις. Πολλοί ασθενείς αποκτούν έτσι καλή ποιότητα ζωής, σε συνδυασμό πάντα με άλλες συντηρητικές μεθόδους όπως φυσικοθεραπεία, απώλεια βάρους, αλλαγή τρόπου ζωής αναφορικά με κακή στάση σώματος κλπ.
Στις περιπτώσεις που έχουμε θετικά κλινικά tests προκλήσεως πόνου, και δύο (2) θετικές ανταποκρίσεις στις εγχύσεις, τότε-εφόσον βέβαια το θετικό αποτέλεσμα των εγχύσεων δε διαρκεί ικανοποιητικό διάστημα ώστε να αρκούν αυτές- μπορούμε να προβούμε σε ένα ελάχιστα επεμβατικό διαδερμικό χειρουργείο αρθρόδεσης (sacroiliac joint fusion). Κατά τη διάρκεια αυτής της επέμβασης, μέσω μικρής τομής πάνω από το γλουτό τοποθετούνται ειδικά κυλινδρικά μοσχεύματα που εξαλείφουν τις μικροκινήσεις της άρθρωσης που προκαλούν το άλγος. Η μέθοδος έχει εξελιχθεί τα τελευταία έτη, προσφέροντας μόνιμη ανακούφιση σε χιλιάδες ασθενείς, και πραγματοποιείται από την ομάδα μας υπό νευροπλοήγηση (O-arm, Medtronic), για ακριβέστατη τοποθέτηση των μοσχευμάτων.
