ΧΩΡΙΣ να θέλουμε να προσβάλλουμε θεσμούς δημοκρατικούς ή οτιδήποτε άλλο, τα συνενωμένα θρανία με τις πάνω από 35 στίβες κομμάτων που μας καλούν να τα… ψηφίσουμε μεθαύριο, μας θυμίζουν “μπουφέ” από τον οποίο ο καθένας παίρνει ό,τι του αρέσει! Τα έχει όλα…
ΣΥΧΝΑ ακούμε, σε συζητήσεις με αγαπημένα νεαρά μέλη, πως “δεν θα πάρουν”, δηλαδή δεν θα πάνε να ψηφίσουν γιατί “το παιχνίδι” των εκλογών κατ’ αυτούς είναι προ πολλού “στημένο” (αλήθεια, από πού και πώς το ξέρουν;). Μας παραπέμπουν έτσι στην ταύτιση πολιτικής και ποδοσφαίρου. Δεν θα είναι όμως οι ίδιοι, που αύριο θα βρίζουν την κυβέρνηση, επειδή δεν κάνει αυτά που θα ήθελαν, ή κάνει αυτά που δεν θέλουν;
ΤΗΝ πρώτη και μέγιστη ευθύνη για το ποια κυβέρνηση θα έχουμε την επόμενη των εκλογών την έχουμε τόσο όσοι ψηφίζουμε, όσο και όσοι δεν ψηφίζουν. Σίγουρα οι τελευταίοι, με την ψήφο τους θα μπορούσαν να εμποδίσουν την άνοδο μιας κυβέρνησης που δεν θα ήθελαν.
Η ΜΗ συμμετοχή στα πολιτικά δρώμενα (αποχή) δεν είναι πολιτική στάση, αλλά
-κατά την άποψή μας- περιφρόνηση του κοινωνικού συνόλου μέσα στο οποίο ζουν και οι απέχοντες των εκλογών. Εξάλλου, στην πολιτική, ας μη συγχέουμε το “επιθυμητό” με το “εφικτό”, διότι ανάμεσα στα δύο παρεμβαίνουν χίλια μύρια άλλα άγνωστα σ’ εμάς.
ΜΠΡΟΣΤΑ μας την Κυριακή θα απλωθούν 35 ψηφοδέλτια με διαφορετικό περιεχόμενο και υποσχέσεις. Άλλα με σοβαρές προθέσεις, ιστορία και περγαμηνές πίσω τους, άλλα όχι. Άλλα με θετικό πρόσημο, άλλα με αρνητικό. Μερικά μάς γύρισαν πολλά χρόνια πίσω, μας ταπείνωσαν ως χώρα, μας διέσυραν σε διεθνές επίπεδο, ενώ άλλα μας ξανάδωσαν πίσω την αξιοπρέπειά μας.
ΛΕΝΕ πως ο λαός στις κάλπες αποδεικνύεται “σοφός”. Αδυνατώ να εννοήσω τι ακριβώς σημαίνει αυτό. Αλλά, αν πράγματι δεν θέλουμε μια αλαζονική κυβέρνηση, ας φροντίσουμε να βρούμε μια πιο καλή και εφικτή εναλλακτική. Υπάρχει; Η αντισυστημική ψήφος (τακτική των μικρών κομμάτων) μήπως είναι υπεκφυγή και απλά εκφράζει μια αιώνια διαμαρτυρία για όσα επιθυμούμε αλλά δεν πραγματώνονται;
ΝΟΜΙΖΟΥΜΕ πως είναι ευθύνη και της αξιωματικής αντιπολίτευσης (μείζονος και ελάσσονος) να μας πείσουν ότι αξίζουν να τους ψηφίσουμε γι’ αυτό το ρόλο. Δυστυχώς, στα 4 χρόνια της νεοδημοκρατικής διακυβέρνησης, δεν είχαμε μια αντίστοιχη σοβαρή αντιπολίτευση: με ρεαλιστικό πρόγραμμα, με λόγο πειστικό για σοβαρή και υπεύθυνη εναλλακτική… Και το ερώτημα επί του παρόντος είναι τι θα κάνει ο Μητσοτάκης, όταν τη Δευτέρα ξαναπεράσει την πύλη του Μαξίμου και βρεθεί χωρίς αξιόπιστο αντίπαλο;
