Την αθώωση του 24χρονου καλλιτέχνη γκράφιτι για τα έργα που είχε δημιουργήσει στο Δημοτικό Πάρκινγκ «Κύδων» και το 9ο Δημοτικό Σχολείο αποφάσισε το Τριμελές Πλημμελειοδικείο Χανίων. Παράλληλα, το Δικαστήριο τον απάλλαξε από τις κατηγορίες για το γκράφιτι στο βυζαντινό τείχος καθώς όπως αποδείχθηκε δεν είχε καμία σχέση με αυτό, ενώ τον καταδίκασε για κάποιες υπογραφές («tag») που είχε βάλει όταν ακόμα ήταν ανήλικος στο κτήριο της Αντιπεριφέρειας.
Ειδικότερα, όπως ανέφερε μιλώντας στους δημοσιογράφους ο δικηγόρος του κατηγορουμένου Δημήτρης Φουράκης – Μαγονέζος, το Δικαστήριο έβγαλε αθωωτική απόφαση όσον αφορά τις κατασκευές – καλλιτεχνήματα που είχε κάνει ο κατηγορούμενος στο Δημοτικό Πάρκινγκ και το 9ο Δημοτικό Σχολείο καθώς τα συγκεκριμένα έργα έγιναν έπειτα από πρόσκληση στο μεν Δημοτικό Πάρκινγκ της “Κύδων Α.Ε.” που διαχειρίζεται τον χώρο και στο δε 9ο Δημοτικό Σχολείο της διευθύντριας και του Συλλόγου Γονέων.
«Επίσης το Δικαστήριο έκρινε ότι ο κατηγορούμενος δεν ήταν υπεύθυνος του γκράφιτι που έγινε στο βυζαντινό τείχος και τον έκρινε αθώο γι’ αυτή την πράξη, ενώ τον καταδίκασε ως ανήλικο σε ποινή 20 ημερών με αναστολή για κάποιες υπογραφές με το όνομά του που έγιναν πριν από πολλά χρόνια στο κτήριο της Αντιπεριφέρειας», σημείωσε ο κ. Φουράκης – Μαγονέζος.
Να υπενθυμίσουμε ότι σε πρώτο βαθμό ο 24χρονος είχε καταδικαστεί από το Μονομελές Πλημμελειοδικείο σε 4 μήνες με αναστολή.
Πρέπει κανείς να αναρωτηθεί για το ύφος και το ήθος του νομοθέτη και του Δικαστηρίου; Αυτήν την σκέψη κάνω όταν βλέπω πόσο μπορεί να ταλαιπωρηθεί ένας νέος άνθρωπος που τον έχουν καλέσει να καλυτερεύσει με την τέχνη και το έργο του την καθημερινότητα της πόλης μας εκεί που πάσχει αλλά και εκεί που μας παιδεύει…. στο Parking και στο σχολείο… ίσως γιατί δεν υπάρχει καλύτερο μάθημα και μεγαλύτερη ανάσα από την μουσική των τοίχων των συνθημάτων και των graffitti σε αυτούς… Βέβαια η απόφαση ήταν αθωωτική ίσως γιατί η …κριτική των έργων του να ήταν καλή -ίσως γιατί υπήρχε η πρόσκληση να φιλοτεχνήσει την μονότονη υποτονική και …μειονεκτική γωνία αυτή της πόλης -όμως αυτό έπρεπε να ληφθεί υπόψιν από την αρχή της ιστορίας από τις αστυνομικές αλλά και τις Δικαστικές αρχές -όταν πρωτοείδα τα πουλιά ζωγραφισμένα με σπρέι στο τοίχο του Δημοτικού Parking να πατάνε πάνω στις σημάνσεις και στα κουτιά διάφορων εγκαταστάσεων σκέφτηκα πως είναι άλλη μια μεταφορά με στένσιλ από συλλογές στο διαδίκτυο στην πραγματικότητα – τώρα που τα πρόσεξα πιο πολύ βλέπω πως είναι πολύ καλά δουλεμένα.
Η τέχνη σε δημόσιους χώρους δεν είναι έγκλημα ,
είναι ανάγκη αυθόρμητης έκφρασης ,
είναι κομμάτι της σύγχρονης τέχνης .