Αντικείµενα κι ένα πουλί

Η ‘‘µατωµένη αξιοπρέπειά’’ µας δεν θα επηρεαστεί! Eίµαστε ανθρωποειδείς χαρακτήρες στα χέρια ενός σπουδαίου συγγραφέα που ειδικεύεται στο θέατρο του παραλόγου.
Τι µπορεί να γράψει ένας τέτοιος συγγραφέας άραγε; Ίσως κάτι σαν και αυτό:
«Μια φορά κι ένα καιρό, υπήρχε µία σοφίτα απ’ όπου αγνάντευε ο ιδιοκτήτης της το πέλαγος! Έξω κυκλοφορούσαν αντικείµενα που είχαν προγραµµατιστεί να τηρούν την παρανοµία… Ήταν πολύ ευτυχισµένα παρόλο που ως αντικείµενα δεν θα µπορούσαν να έχουν αισθήµατα, συναισθηµατισµούς και τα τοιαύτα… ∆εν απορούσαν καθόλου που ο κόσµος τους δεν ήταν πάντοτε αυτός… Υπήρξαν άλλωστε κι εκείνα στο παρελθόν, ψυχές που µε τη διαδικασία της µετενσάρκωσης έφυγαν από το ανθρώπινο και επανήλθαν ως αντικείµενα που είχαν στοχευµένη ‘‘διατεταγµένη’’ υπηρεσία να εκδιώξουν τις όσες εναποµείνασες ψυχές!
Και το κατάφερναν, µε χαρά και… στόµφο. Ο άνθρωπός µας, έκλεισε το παράθυρο της σοφίτας του και λίγο πριν πετάξει η ψυχή του, ευχήθηκε να γίνει πουλί στο πέλαγος».