Γράφει η ΜΑΡΙΑ ΠΕΡΑΤΙΚΟΥ ΚΟΚΑΡΑΚΗ*
Οντε εσκέφτη ο Θεός
να φτιάξει τον πλανήτη
επήρε πέτρες και νερό
από την Κύπρο και την Κρήτη”.
Κρητική μαντινάδα
Κάτω από τη μεγαλοπρεπέστατη θωριά του Ψηλορείτη και με το χάδι του αυγουστιάτικου αγεριού, το οποίο κατέβαινε απ? τις βουνοκορφές του· στο κλασικό σχολικό κτήριο του Γιώργου και της Αρτεμισίας Καψωμένου -φυτώριο ελευθερίας και σκέψης- στον Αλικιανό Χανίων πραγματώθηκε το 4ήμερο (5 – 8 Αυγούστου) αφιέρωμα στην Κύπρο για τα 50 χρόνια της ίδρυσης της Κυπριακής Δημοκρατίας. Ο υπότιτλος: “Οι τέχνες και τα γράμματα στην Κύπρο”. Την όλη οργάνωση είχε το Υπουργείο Παιδείας και Πολιτισμού της Κύπρου μαζί με την Εταιρεία Κρητικών Σπουδών – Ιδρυμα Καψωμένου.
Οι στιγμές που ζήσαμε όλοι -όσοι παραβρεθήκαμε στις συνεδρίες και τις άλλες τελετές τής όλης εκδήλωσης- έδωσαν στη ζωή μας ιδιαίτερο νόημα και μπόλιασαν την περηφάνια μας, για την ιστορική ελληνική μας πορεία μέσα στον πανδαμάτορα χρόνο. Βάλσαμο, στις ακόμα ροδόχρωμες πληγές μας απ? το πραξικόπημα, την εισβολή και την κατοχή του 1974. Το ουσιαστικό, τιμαλφές και τζιβαέρικο ήταν η ζεστασιά της αγκαλιάς, που ανοίχτηκε για μας απ? τους κρητικούς με πυρήνα και τροφοδότη τον Λαθηγητή Πανεπιστημίου Ερατοσθένη Καψωμένο κι όλη του την οικογένεια. Μια αγκαλιά ζεστασιάς, η οποία μεγάλωσε το άνοιγμά της, απ? τους αυθόρμητους και στεντόρειους λόγους των Πνευματικών Πανεπιστημιακών ανθρώπων. Των κ. Κώστα Ζουράρι, Λαοκράτη Βάσση, Καραμπελιά, Ελπ. Νικολουδάκη, Γεωρ. Λαδογιάννη. Λόγοι οι οποίοι απερίφραστα, ξεκάθαρα και υποσχετικά, μας τόνισαν τη σύμπνοια, τη συμπαράσταση, τη συναγωνιστικότητα στο αγκάθι, που τρυπά και ταλανίζει την κυπριακή ψυχή μας: η ημικατεχόμενη Κύπρος μας! Ενισχυτικό όμως και το χαμόγελο, ο από καρδιάς χαιρετισμός και καλωσόρισμα απ? τους απλούς της κρητικής γης ανθρώπους.
Ας είναι λοιπόν -λόγω ημερών- όσα λέχθηκαν στο χώρο της Εταιρείας Κρητικών Σπουδών Ίδρυμα Καψωμένου, στον Αλικιανό, στα Λευκά Όρη, στο Πανόραμα· κι όσα τραγουδήθηκαν και λεβέντικα χορεύτηκαν, ένα μνημόσυνο και φόρος τιμής για όλους εκείνους, που το μαύρο Ιούλιο και Αύγουστο του ’74 “προσφέρθηκαν και αυτοθυσιάστηκαν” για να κρατήσουν τα σύνορα μας στην Κερύνεια και την αξιοπρέπεια της κυπριακής Δημοκρατίας.
Απλά, λιτά κι απέριττα θέλω να καταθέσω ξανά το “Ευχαριστώ” μου στον καθηγητή κ. Ερατ. Καψωμένο για την τιμή που μας πρόσφερε. Να συνταιριάσει και να εγκαινιάσει την κοιτίδα της πνευματικής παροχής του Ιδρύματος Καψωμένου με αφιέρωμα στο ακριτικό, ταλαίπωρο ημικατεχόμενο νησί μας! Η αγάπη του, έμπρακτη για άλλη μια φορά στην Κύπρο!
Ευχαριστούμε από καρδιάς κ. Ερατοσθένη Καψωμένε, γνήσιο τέκνο της λεβεντογέννας Κρήτης!
*Φιλόλογος – Λογοτέχνις
