Γράφει ο ΑΘΑΝ. ΔΕΙΚΤΑΚΗΣ
Νιώθομε την ανάγκη να γράψομε δυο λόγια για το βιβλίο του φίλου δασκάλου Μιχάλη Μουντάκη “Ραϊσάκης Θεοχάρης, ο ποιητής και ριμαδόρος της Λίμνης, Χανιά 2010”. Δυο λόγια επαίνου και τιμής.
Η παρουσίαση το βράδυ της 25ης Ιουλίου 2010, στο χωριό Λίμνη του Δ.Δ. Ιναχωρίου, μας εξέπληξε. Οταν παρουσίασε τούτο το βιβλίο δεν το ξέραμε, δεν ξέραμε πως είχε κάμει τόσο κόπο και τόσα έξοδα. Η έκδοση των βιβλίων δυστυχώς στοιχίζει ακριβά. Εχω τη σχετική εμπειρία.
“Γραμπούσια και Λαφονήσια 2010”, εκεί δίπλα στο σπίτι του ριμαδόρου, κοντά στο στέκι του, το καφενεδάκι του. Βραδιά μαγική κάτω από τα εννιαχωριανά αστέρια, με μουσική, χορό και τραγούδι και πλούσια τα εδέσματα, προσφορά των τριών παιδιών του: του Πλούταρχου, της Μαίρης και της Ουρανίας. Εκανε καλά παιδιά ο αείμνηστος. Γρήγορο σερβίρισμα, χαρούμενη διάθεση και καλό κρασί. Πρέπει να τονιστεί και τούτη η πλευρά της ευγνωμοσύνης και της προσφοράς. Πώς να ξεχάσουμε, όταν στο ημερολόγιο του Συλλόγου Προβολής Κισάμου, “η Γραμπούσα, το 2003, με “Φυσιογνωμίες από το παρελθόν” -ανάμεσά τους και ο Θεοχάρης- η Μαίρη η κόρη του, το βράδυ της παρουσίασης του ημερολογίου ήρθε στο Καστέλλι από τα Εννιά Χωριά μ? ένα ταψί γλυκά. Μα ξαναγυρίζω στη Λίμνη. Ο εννιαχωριανός καλλιτέχνης Δημήτρης Αναγνωστάκης με τις δοξαριές της λύρας του και το τραγούδι του. Και κόσμος. Κόσμος πολύς που θυμάται τον ετοιμόλογο και τρανό μαντιναδολόγο. Και πόσοι δε θυμήθηκαν σατιρικές και καυστικές, επαινετικές ή φιλοσοφικές συνθέσεις του.
Απέραντο το έργο του, αφού όλη η ζωή και το πνεύμα του Ραϊσοθεοχάρη ήταν λόγος και ρυθμός. Ο πρόεδρος του Δ.Σ. του δήμου Ιναχωρίου πολύ επιτυχημένα παρουσίασε το όλο πρόγραμμα. Ο συνταξιούχος δάσκαλος Κωστής Χαρτζουλάκης. Του πρέπει ο καλός λόγος. Εύγε και πάλι στον επίσης συνταξιούχο δάσκαλο Μιχ. Μουντάκη, κοντοχωριανό του τιμωμένου -από το Ελος- για τη δουλειά που στέλιωσε και την έβγαλε σε βιβλίο. Τα γραφτά μένουν, τα λόγια πετούν. Κόπος, χρόνος, έρευνα, ξενύχτια, έξοδα. Μα φρονώ πως μεγάλο μέρος του ριμαδόρου δεν πρόλαβε ή προς το παρόν δεν μπόρεσε να το συγκεντρώσει σε τούτη την παρθενική για το συγγραφέα έκδοση. Περιμένουμε και τη δεύτερη έκδοση του πονήματος με την ένδειξη όπως παλιά: “Εκδοσις Β’ επηυξημένη και βελτιωμένη”!
Εμμετρη όλη η ομιλία μας εκείνη τη βραδιά. Γράφομε τελειώνοντας πέντε μαντινάδες – αφιέρωμα:
– Να σας μιλήσω ήθελα
για κάποιο ριμαδόρο
πούχε στο νου του το ρυθμό
σαν του Θεού το δώρο.
– Φιλοσοφούσε τη ζωή
και στόλιζε τον κόσμο
τα κισαμίτικα χωριά
εμύρωνε με δυόσμο.
– Οι ριμαδόροι του νησιού
σε είχανε καμάρι
γιατί μεγάλος ήσουνα
Ραϊσοθεοχάρη.
– Οξύτητα είχε ο νους
σωστά να κριτικάρει
γι? αυτό θα ζεις αθάνατος
Ραϊσοθεοχάρη.
– Πολλές φορές και του βιολιού
εβάστας το δοξάρι,
ήσουνα πολυτάλαντος
Ραϊσοθεοχάρη.
