15. Επίλογος: Οι προσωπικές μας απόψεις
Α΄. Αντί Προλόγου
“Η ζωή μετά τη ζωή”: Θέμα δυσπρόσιτο με κολοσσιαίες διαστάσεις και δεν είναι λίγοι εκείνοι που ανατριχιάζουν και μόνο στο άκουσμα της φράσης τούτης.
Παραθέσαμε στα προηγούμενα σχετικά Σημειώματά μας ποικίλες απόψεις για το θέμα και επιθυμούμε να παραθέσουμε και τις προσωπικές μας απόψεις:
Β΄. Οι προσωπικές μας απόψεις
Ασπαζόμαστε την άποψη του Επίκτητου, ότι δηλ.: «Ο θάνατος δεν είναι κάτι φοβερό, γιατί τότε θα ήταν και για τον Σωκράτη. Τον θάνατο τον κάνει φοβερό, η ιδέα ότι είναι φοβερός!».
Ας εξετάσουμε το ανθρώπινο σώμα: Ενα σώμα 70 κιλών (κατά μέσο όρο), περιέχει: Οξυγόνο 65%, Ανθρακα 18%, Υδρογόνο 10%, Αζωτο 3%, Ασβέστιο 1.5%, Φωσφόρο 1.0%, Κάλιο 0.35%, Θείο 0.25%, Νάτριο 0.15%, Μαγνήσιο 0.05%, Χαλκό, Ψευδάργυρο, Μολυβδαίνιο, Χλώριο, Ιώδιο, Μαγγάνιο, Κοβάλτιο, Σίδηρο σε μια συνολική συγκέντρωση 0.70%, και ιχνοστοιχεία1.
Κατά συνέπεια, δεν απέχει πολύ το συμπέρασμα ότι, το ανθρώπινο σώμα “κουβαλάει” ένα τέλειο λιπαντικό συνονθύλευμα, που θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί άνετα ως βελτιωτικό εδάφους μετά θάνατον, αλλά, από καθαρή θρησκευτική ιδεοληψία, οδηγείται στον τάφο ή στην πυρά, ανάλογα με τις θρησκευτικές πεποιθήσεις. Γεννάται λοιπόν το ερώτημα: Γεννηθήκαμε για να γίνουμε λίπασμα; Γεννηθήκαμε για να γίνουμε κοπριά; Ασφαλώς όχι, ας σήπεται εν τέλει το φθαρτό σαρκίο που ως ένδυμα, περιβάλλει την αθάνατη και ατελεύτητη ψυχή. Οταν το “ένδυμα” τούτο -το χωμάτινο- φθαρεί, εναποτίθεται στη Γη, (όπως ακριβώς εναποθέτουμε στα απορρίμματα ένα παλιό ρούχο μας σαν παλιώσει, όσο ακριβό και αν είναι). Και η ψυχή; Ως αθάνατη συνεχίζει να ζει στο επέκεινα -όπως εκθέσαμε στα προηγούμενα Σημειώματά μας- και αυτό μέχρι να έρθει το πλήρωμα του χρόνου να επανέλθει στη Γη σε άλλο σώμα, μέχρι η ψυχή να επιτύχει την τελειότητα, τη θέωση, σε αλλεπάλληλες μετενσαρκώσεις! Και τούτο, επειδή η γήινη πορεία του σώματος ακόμη κι αν είναι εκατονταετής, δεν είναι παρά μια χρονοστιγμή στο άπειρο του χρόνου και τείνει να προσομοιωθεί τα εφημερόπτερα* τα οποία ζουν μια μόνο ημέρα, (χρόνος ζωής για εκείνα μιας μικρής χρονοσταγόνας σε σχέση με την ανθρώπινη διάρκεια ζωής). Σε τούτη λοιπόν τη χρονοστιγμή έστω και των 100 χρόνων, δεν έχει χρόνο ικανό ο άνθρωπος να γίνει και ομοίωση του Πλάστη, να αποκτήσει δηλαδή τη θέωση και να καταστήσει τέλειο τον νοήμονα Homo Sapiens. Ετσι τούτος, αν και νοήμων παραμένει imperfectus (ατελής), (όπως υποστηρίζουμε στο υπό έκδοση ομότιτλο βιβλίο μας: Homo Sapiens Imperfectus). Η ζωή όμως δεν σταματά. Αλλάζει απλώς μορφή! Και ο κύκλος ζωής συνεχίζεται, μέχρι να αποκτηθεί η θέωση! Αλλά, ακούμε συχνά τη (δικαιολογημένη) ερώτηση σε σχετικές συζητήσεις: «Μα εάν έχω ζήσει και σε άλλη ζωή, γιατί δεν θυμάμαι τίποτα;». Μια απάντηση πρέπουσα είναι του τύπου: «Θυμάσαι τι έκανες π.χ. στις 2 Φεβρουαρίου 1999; Οχι; Γιατί; Δεν υπήρχες τότε;». Και δεν είναι ρητορικό το ερώτημα. Υπαρξιακό είναι!
Μα γεννάται και άλλο ερώτημα: Γεννηθήκαμε για μια χρήση; Θεωρούμε πως τούτο ισχύει για το φθαρτό φυσικό σώμα, όχι για την ψυχή. Η ψυχή συνεχίζει την αιώνια πορεία της στο χωροχρόνο, στέλνοντας μήνυμα σε κάθε νοήμονα πως δεν υπάρχει θάνατος, υπάρχει μόνο αλλαγή κόσμων!
Θα πρέπει εν τέλει να γίνει κατανοητό, ότι ο θάνατος είναι συνυφασμένος με τη διαδικασία της ανάπτυξης. Για παράδειγμα, ανθρώπινα κύτταρα ανανεώνονται συνεχώς, δηλ. πεθαίνουν τα παλιά για να γεννηθούν καινούργια. Αν δεν πέθαιναν, δεν θα μπορούσε να ανανεωθεί το σώμα μας. Αλλά, ας πάμε σε άλλες μορφές ζωής: αν δεν “πεθάνει” η κάμπια, δεν θα γεννηθεί η πεταλούδα. Εάν δεν “πεθάνει” ο κόκκος του σιταριού, δεν θα έχουμε νέο φυτό σιταριού! Τα παραδείγματα είναι άπειρα!
Γ΄. Αντί Επιλόγου
Οι ψυχές
Πού βρίσκονται αλήθεια οι ψυχές,
σε ποια διάσταση κινούνται μες στο χάος,
έχουν ξεχάσει το κορμί που ως τα ’ψες
ήταν συντρόφεμα μέχρι να ’ρθεί ο Χάρος;
Μήπως προσμένει την ψυχή μου άλλη ζήση
αλλιώτικη, αιθέρια σε άλλες σφαίρες,
δίχως καημούς, διχόνοιες και μίση
σ’ ατέλειωτες κι ευτυχισμένες μέρες;
Στα σίγουρα απάντηση κανείς δε δίνει,
άγνοια, σκότος στ’ ανθρωπίσιο πλάνο,
μα στα εσώψυχα μια φλόγα ενθαρρύνει
σαφώς, δεν εγεννήθηκα για να πεθάνω…
(Από την Ποιητική Συλλογή μου “Δάνειο Χωμάτων”, Αθήνα 2007, Εκδ. “Εριφύλη”)
(Στο επόμενο: 2ος Κύκλος:
Ο σιωπηλός μονόλογος της φύσης)
* Μέλος της “Λογοτεχνικής Παρέας Χανίων”
1. Η. A. Harper, V. W. Rodwell, P. A. Mayes. Review of Physiological Chemistry, 16th ed., Lange Medical Publications, Los Altos, California 1977.
* Εφημερόπτερα: Τάξη εντόμων, που στο ενήλικο στάδιο ζουν μια ημέρα (εξ΄ου και το όνομά τους).
