Τη Δημοκρατία και τα μάτια μας…

Η οικονομία μίας χώρας είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τη Δημοκρατία της. Ο οικονομικός μετασχηματισμός, η αλληλεγγύη, η βιωσιμότητα είναι όροι που καθορίζουν την ποιότητα μίας Δημοκρατίας. Η οικονομική δραστηριότητα απηχεί κοινωνικές συμπεριφορές, τη θέληση για ελεύθερη δράση, το δικαίωμα να παίρνεις αποφάσεις για τη ζωή σου και να τις υλοποιείς. Αντιλαμβάνεσθε ότι, όταν μία χώρα βρίσκεται σε έναν φαύλο κύκλο χαμηλού ρυθμού ανάπτυξης και υφεσιακών πιέσεων, συμπιέζεται εν τέλει και η Δημοκρατία.
Ο πιο κακός σύμβουλος σε μία ανεπτυγμένη Δημοκρατία είναι η φτώχεια και ο κοινωνικός αποκλεισμός. Εντείνεται έτσι το χάσμα μεταξύ των κοινωνικών τάξεων, εξοστρακίζεται η αναδιανομή του πλούτου, περιθωριοποιούνται ενεργές δυνάμεις της κοινωνίας.
Το περιθώριο στεγανοποιεί την αίσθηση ότι ζεις σε μία ανοικτή κοινωνία με ελεύθερους ανθρώπους.
Η Δημοκρατία ούτε αυταπάτη είναι ούτε μία φαντασιακή θέσπιση της κοινωνίας. Εχει συγκεκριμένες διαδρομές και μία συγκεκριμένη κατάληξη. Αρχίζει για να διευκολύνει τους πολίτες και δεν τελειώνει παρά με το πέρας του ιστορικού χρόνου.
Ετσι η Ελλάδα διανύει εδώ και έξι χρόνια μία μεγάλη, τραγική απόσταση δίχως ξεκάθαρους κοινωνικούς στόχους. Αλλά η Δημοκρατία (σε αντίθεση με την οικονομία της Αγοράς) έχει ξεκάθαρους κοινωνικούς στόχους.
Μένει να τους επιτύχουμε για να μην κλονιστεί η Ελληνική Δημοκρατία.