Μέρα χαράς για χιλιάδες υποψήφιους των πανελλαδικών και των οικογενειών τους η χθεσινή, μετά την ανακοίνωση των βάσεων. Πολλά παιδιά είδαν τους κόπους τους να ανταμείβονται και να ανοίγεται ένα νέο κεφάλαιο στη ζωή τους.
Υπάρχουν όμως κι εκείνοι που χθες βίωσαν τη ματαίωση. Περίπου 22.000 νέοι και νέες βρέθηκαν εκτός από τα ΑΕΙ (τη στιγμή που κοντά στις 7.000 χιλιάδες υπολογίζονται οι κενές θέσεις στα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα).
Μόνο που τα “γιατί” και τα “πώς” αυτής της αποτυχίας δεν θα πρέπει να τα αναζητήσουν μονάχα αυτά τα παιδιά, αλλά -πρωτίστως- οι ιθύνοντες που σχεδιάζουν τα της Παιδείας.
Αυτοί που δηλώνουν θιασώτες της αριστείας και μιλάνε για την αναγκαιότητα της βάσης εισαγωγής, αλλά δεν τους ενοχλεί καθόλου αν ένας “αστοιχείωτος” μαθητής μπορεί να πληρώσει τα δίδακτρα σε κάποιο κολέγιο και να φοιτήσει, αποκτώντας, μάλιστα, ισάξιο τίτλο σπουδών με τα δημόσια ΑΕΙ.
Εκείνοι που αυτοπροσδιορίζονται ως υπερασπιστές των αξιοκρατικών διαδικασιών στην Παιδεία αλλά δεν συζητάνε καθόλου για το πώς οι οικονομικές ανισότητες των νοικοκυριών καθορίζουν και τις διαφορετικές αφετηρίες των παιδιών, στον αγώνα τους για μια θέση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση.
Είναι οι ίδιοι, που θεωρούν “φυσιολογικό” και “αυτονόητο” κάποια παιδιά να γίνουν ψυκτικοί, υδραυλικοί, ηλεκτρολόγοι κ.λπ. αρκεί να μην είναι τα δικά τους.
Είναι ακόμα εκείνοι που μπορεί να δηλώνουν ότι έχουν όλες τις απαντήσεις για τις κακοδαιμονίες των δημόσιων ΑΕΙ, αλλά οι ίδιοι δεν έχουν περάσει ούτε απ’ έξω από αυτά (φροντίζοντας βεβαίως το ίδιο και για τα τέκνα τους).
Εν τέλει, η αποτυχία των παιδιών που χθες δεν γεύτηκαν τη χαρά της εισαγωγής σε κάποια σχολή, είναι -σε σημαντικό βαθμό- και αποτυχία κάποιων που αποφάσισαν ότι η τριτοβάθμια εκπαίδευση δεν είναι για όλους. Μια εκπαίδευση που, όλο και περισσότερο, μοιάζει να μετατρέπεται σε προνόμιο.
Αξιότιμε κύριε, επιτρέψτε μου αφού πρώτα συγχαρώ τα παιδιά που με τον κόπο και ιδρώτα τους πέτυχαν τον στόχο τους, να διατυπώσω μία άλλη οπτική σε ότι αφορά στο ζητήμα των εισακτέων στα ΑΕΙ της πατρίδος μας.Κατά την άποψη μου είναι κατάντια να εισάγονται στα Πανεπιστήμια της χώρας μας ως φοιτητές υποψήφιοι με μέσο όρο πανελληνίων εξετάσεων 6,9 σύμφωνα πάντα με την πρόσφατη ενημέρωση του Υπ.Παιδείας.Σέ άλλες εποχές που όπως λέγαμε για να περάσεις στην σχολή που ήθελες ,”έβραζε το αβγό στην καρέκλα” που καθόσουνα για διάβασμα,με τέτοιες επιδόσεις ούτε απ΄έξω από τα ΑΕΙ δεν θα μπορούσες να περάσεις…….Θα πει κανείς άλλες εποχές άλλες “εύκολες” αντιλήψεις.Μόνο που στην πραγματική ζωή την ήσσονα προσπάθεια και την ηττοπάθεια την κάνει μια χαψιά ο ανταγωνισμός και ο αδυσώπητος κόσμος των συμφερόντων που επικρατεί στην διεθνή πραγματικότητα,ο οποίος αντιμετωπίζεται μόνο με φαρέτρα γεμάτη στέρεες γνώσεις του αντικειμένου,ευελιξία και ατέλειωτο πείσμα…..Με εκτίμηση
,,Μόνο που στην πραγματική ζωή την ήσσονα προσπάθεια και την ηττοπάθεια την κάνει μια χαψιά ο ανταγωνισμός και ο αδυσώπητος κόσμος των συμφερόντων,,
Ακριβώς γι’αυτό τον λόγο η κοινωνία μας έχει φτάσει στον πάτο και νέοι βάζουν τέλος στην ζωή τους γεμάτοι ψυχολογικά προβλήματα και ανασφάλειες. Έχουμε καλλιεργήσει στα παιδιά μας την εντύπωση ότι αν δεν πετύχουν στις Πανελλαδικές είναι αποτυχημένα. Τα βάζουμε σε συνεχή ανταγωνισμό.
Εσείς μπορεί να έχετε μάθει να κρίνετε από ένα βαθμό αλλά δεν είναι έτσι.
Δεν μπορεί να καθορίζει ένας βαθμός το υπόλοιπο της ζωής μας.
Υπάρχουν πολύ αξιόλογοι άνθρωποι που έχουν πετύχει πολλά και ας μην πέρασαν ποτέ στα ΑΕΙ.
Αυτό που με προβληματίζει σε εσάς είναι ότι εστιάζετε τόσο πολύ στον ανταγωνισμό.
Η πραγματική μαγκιά είναι να πηγαίνει κανείς κόντρα στο κατεστημένο, κόντρα στην ανταγωνιστική καπιταλιστική κοινωνία, στην οποία πέφτουν θύματα τα παιδιά και μόνο.
Αντί να εστιάζει το σχολείο στην πραγματική γνώση εστιάζει στην τυφλή αποστήθιση και νομίζω αυτό τα λέει όλα γιατί σε αυτή την χώρα τίποτα δε δουλεύει σωστά.
Επειδή εσείς έχετε μάθει να κρίνετε τους ανθρώπους από έναν βαθμό δεν σημαίνει ότι άνθρωποι που δεν πέρασαν σε ΑΕΙ δεν πετυχαίνουν στην ζωή τους.
Φιλικά
Αξιότιμε κύριε,σας ευχαριστώ που μπήκατε στον κόπο να απαντήσετε στο σχόλιο μου! Αφού ξαναδιάβασα το κείμενο μου δεν μπόρεσα να αντιληφθώ πως φθάσατε στο συμπέρασμα ότι κρίνω τους συμπολίτες μου από την σχολική βαθμολογία!!!!Η από το αν κατάφεραν να επιτύχουν η όχι στις εισαγωγικές εξετάσεις στα ΑΕΙ της πατρίδος μας!!!!!Ας ξεκινήσω λοιπόν από αυτά που συμφωνώ μαζί σας .α)Πράγματι το εκπαιδευτικό σύστημα της χώρας μας χρειάζεται συνεχείς βελτιώσεις και όπως γνωρίζουμε εχθρός του καλού είναι πάντα το καλύτερο. β)Συμφωνώ μαζί σας ότι δεν είναι απαραίτητο να περάσεις σε ΑΕΙ για να επιτύχεις στην ζωή σου ,υπάρχουν τομείς όπου το έμφυτο ταλέντο παίζει κυρίαρχο ρόλο(π.χ.εμπορικό δαιμόνιο,αθλητισμός, καλές τέχνες κλπ.επιδεξιότητες).Προφανώς σας διέφυγε ότι εγώ μίλησα για στέρεες γνώσεις του αντικειμένου με το οποίο ασχολείται κάποιος, ότι και να είναι αυτό,καθώς επίσης για ευελιξία και πείσμα σε ότι αφορά την αντιμετώπιση των δυσκολιών που κάθε άνθρωπος σίγουρα θα συναντήσει στην διαδρομή της ζωής του.Θεώρησα επίσης καλό να εισέχρονται “ικανά μυαλά” στα δημόσια πανεπιστήμια τα οποία λειτουργούν από το υστέρημα των σκληρά εργαζόμενων,φορολογουμένων Ελλήνων πολιτών,ώστε να έχουν την δυνατότητα να προάγουν το αντικείμενο της επιστήμης τους… Μεγαλώνοντας εκείνα τα χρόνια κοντά σε ψαράδες τους άκουγα πολύ συχνά να λένε την ιστορία ενός ναυαγού που προσευχόταν να τον σώσει ο Αϊ Νικόλας, ο οποίος έπαιρνε πάντοτε την γνωστή απάντηση: “Να σε σώσω ,αλλά κούνα και συ τα χέρια και τα πόδια σου”………΄Αφησα τελευταίο το θέμα του ανταγωνισμού επειδή είναι κυρίαρχο στις διεθνείς και στις οικονομικές σχέσεις και αφορά στα ανταγωνιστικά προϊόντα και υπηρεσίες που παράγει κάθε χώρα ,τα οποία είναι και τα μόνα που εξασφαλίζουν την όποια ευημερία των πολιτών της.Επίσης είναι ο μόνος τρόπος για την πολιτεία,να έχει τα απαραίτητα έσοδα προκειμένου να καλύψει τις ανάγκες της(παιδεία,υγεία,άμυνα κλπ.)καθώς και να στηρίξει τις αδύναμες οικονομικά ομάδες. Οι πάντες έχουμε πλέον εμπεδώσει ότι λεφτόδεντρα δεν ευδοκιμούν στην περιοχή μας η άλλού και ως εκ τούτου, ο μόνος τρόπος για υγιείς οικονομικές συνθήκες είναι οι παραγωγικές επενδύσεις ,που ως γνωστόν πηγαίνουν πάντα εκεί όπου υπάρχουν δυνατότητες ανάπτυξης.Αν δεν τις βρούν σε σένα πάνε πάρα κάτω ,πάρα δίπλα η παραπέρα και σε αφήνουν να τρώγεσαι με την μιζέρια σου….Οι διαχειριστές των επενδυτικών κεφαλαίων δεν είναι διευθυντές σε ιδρύματα απόρων κορασίδων αλλά εκπροσωπούν ομίλους που στοχεύουν στην επικράτηση των επιχειρήσεων τους στην παγκόσμια αγορά….Εμείς εδώ στην πατρίδα μας βιώσαμε επώδυνα με τα διάφορα ημισοβιετικού τύπου πειράματα και την κατασπατάληση των πακέτων Ντελόρ,Σαντέρ,Μ.Ο.Π.κλπ.κλπ….. αυτό που έλεγε μια παλιά ευρωπαία πολιτικός.”Το διαχρονικό πρόβλημα της αριστεράς και του σοσιαλισμού είναι ότι κάποια στιγμή τελειώνουν τα λεφτά των άλλων”….. ΄Οσοι πέρασαν την ζωή τους βιώνοντας τον κόσμο όπως είναι (και όχι όπως θα ήθελαν να είναι)δεν ανήκουν στην κατηγορία των αιθεροβαμόνων.Κατάλαβαν πολύ γρήγορα ότι ο κόσμος έχασε την ευκαιρία του να είναι κάτι άλλο(από αυτό που ήταν πάντα) στην κορυφή του Γολγοθά.΄Οταν οι άνθρωποι αποφάσισαν ότι είναι ασφαλέστερο να ελέγχεις την εξουσία κλπ. με τις λεγεώνες ,αντί να στρέφεις και το άλλο μάγουλο…΄Ετσι στον πλανήτη κυριάρχησε το “μέμνησο τους Αθηναίους” και το “Carthago delenda est” . Αυτό που διέπει σήμερα τις διεθνείς σχέσεις είναι ας το αποκαλέσουμε το “δόγμα Θουκυδίδη”.Δεν είναι τυχαίο ότι διδάσκεται σε όλες τις διπλωματικές και στις ανώτερες στρατιωτικές ακαδημίες του πλανήτη. Με την ευκαιρία επιτρέψτε μου να επισημάνω ότι είναι πολύ δικακτικό το κεφάλαιο που αναφέρεται στους διαλόγους Αθηναίων-Μηλίων….Κοιτάζοντας τον κόσμο γύρω μας να “ακονίζονται μαχαίρια” και την πατρίδα μας να είναι εδώ και δεκαετίες στο στόχαστρο των εθνιστικών-κεμαλιστών,των ισλαμοφασιστών και των χατζαρομπαχτσελίδων της ΄Αγκυρας είναι πιστεύω απαραίτητο για το μέλλον του τόπου,οι νέοι μας να έχουν επίγνωση του πραγματικού κόσμου και να αποβάλλουν κάθε ηττοπάθεια….Μέχρι να δούμε ένα άλλο κόσμο “αγγελικά πλασμένο” καλό είναι να “έχουμε το νου μας” που έλεγε η γιαγιά μου,η οποία ειρήσθω εν παρόδω γεννήθηκε με τους πασάδες στο σβέρκο της,δεν πήγε ποτέ σχολείο,αλλά είχε συσσωρευμένη ,αστείρευτη λαϊκή σοφία…..Με εκτίμηση