Στη γιορτή της γυναίκας!

Για πολλούς αιώνες η θέση της γυναίκας δεν διέφερε από τους δούλου, γινόταν αντικείμενο αγοραπωλησίας και ο άνδρας είχε δικαίωμα ζωής και θανάτου επάνω της.
Με την πρακτική τόσων αιώνων η γυναίκα κόντεψε να συνηθίσει στην ιδέα της υποταγής και να αποκτήσει τη συνείδηση ότι πράγματι μειονεκτεί έναντι του άντρα και ο ρόλος της πρέπει να περιορίζεται στα πλαίσια του σπιτιού και της οικογένειας. Οι δραστηριότητές της να μην επεκτείνονται στον ευρύτερο κοινωνικό, επαγγελματικό, πολιτικό και πολιτιστικό χώρο. Η κατάσταση όμως αυτή της αδικίας καταπίεζε τις γυναίκες και σιγά – σιγά άρχισε να μεταβάλλεται. Το αίσθημα της απελευθέρωσης ξύπνησε μέσα τους και ξεσηκώθηκαν σ’ έναν αγώνα για τη βελτίωση της μοίρας τους. Ο αγώνας αυτός που ονομάστηκε “φεμινιστικό κίνημα” βοήθησε τις γυναίκες να σκεφτούν, να συνειδητοποιήσουν, ν’ αναζητήσουν και να υπερασπιστούν τα δικαίωματά τους. Τις βοήθησε να βρουν τον εαυτό τους και να επιδιώξουν μια καλύτερη μεταχείριση για έναν πιο ουσιαστικό λόγο στη ζωή, στην κοινωνία, στον πολιτισμό. Τους άνοιξε νέες πηγές ανανέωσης, ενδυνάμωσης και αναδημιουργίας, αλλά βοήθησε και τους άνδρες ν’ αποδεχτούν τη γυναίκα σαν σύντροφο, συνεργάτη και να αναγνωρίσουν τα ιδιαίτερα και πλούσια προσόντα της. Να παραδεχτούν ορισμένες αλήθειες που είναι αυταπόδεικτες· πως όλοι οι άνθρωποι δημιουργήθηκαν ίσοι με ίσα δικαιώματα: Το δικαίωμα της ζωής, το δικαίωμα της ελευθερίας και η επιδίωξη της ευτυχίας. Από τον 19ο αι. στις Η.Π.Α. άρχισε δειλά – δειλά στην αρχή και πιο έντονα αργότερα, το φαινόμενο της ισότητας προς τον άντρα, με στόχο τη βελτίωση της θέσης της γυναίκας και την αναγνώριση του δικαιώματός της να παίζει, τώρα πια απελευθερωμένη και μορφωμένη, έναν πιο σπουδαίο ρόλο στην οικογένεια και στην κοινωνία.
Μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο διακηρύχτηκε και στον καταστατικό χάρτη του Ο.Η.Ε. ότι οι γυναίκες όλων των εθνών πρέπει να έχουν τα ίδια δικαιώματα με τους άνδρες.
Η γυναίκα μπήκε έτσι στον κοινωνικό και πνευματικό στίβο της ζωής με νεανική ορμή, με τον πόθο και τη φιλοδοξία να προσφέρει κάτι καλό και χρήσιμο στην οικογένεια και στην κοινωνία. Και στις πιο πολλές περιπτώσεις το κατόρθωσε.
Αλλά και οι κοινωνικές σχέσεις βελτιώθηκαν, προσωπικές και ανθρώπινες επαφές καλυτέρεψαν, γιατί έγιναν πιο πηγαίες, πιο ειλικρινείς, πιο ανθρώπινες. Αυτή η εξέλιξη είναι και παραμένει δίκαια και σωστή, αρκεί να μη γίνεται αιτία ταπείνωσης, υποτίμησης, εκδίκησης και φιλοδοξίας, να πάρει μορφή συνεργασίας με τρόπο ισότιμο και ειρηνικό.
Σε όλους τους τομείς που εργάστηκε η γυναίκα έδειξε μεγάλη επιτυχία. Σε μερικούς μάλιστα η γυναικεία εργασία είναι πιο ταιριαστή, όπως: της παιδαγωγού, της νοσοκόμας, της κοινων. λειτουργού κ.λπ. Παράλληλα η βιολογική υπόσταση της γυναίκας δεν την αφήνει ν’ απομακρυνθεί από το σπίτι και την οικογένεια, όπου εργάζεται εντατικά και αθόρυβα και επιτελεί το αιώνιο καθήκον της συνέχισης της ζωής. Και δεν υπάρχει κανείς να την αντικαταστήσει σ’ αυτό το έργο. Ανάμεσα στους λαούς της γης η Ελληνίδα γυναίκα στέκει σήμερα υπερήφανη, αφού επέρασε όχι μια φορά από θανάσιμη δοκιμασία. Η θρησκευτική πίστη και ορθοδοξία, ο σεβασμός της παράδοσης, η συνεκτικότητα της οικογένειας, η πλούσια συναισθηματικότητά της τη βοήθησε να συμβάλει στην κοινωνική ζωή και να διαπρέψει σε έργα ευεργεσίας και φιλαλληλίας, όπως και στην εθνική της αποστολή έγραψε σελίδες στην ελληνική ιστορία.
Και μόνο σαν μητέρα της ζωής της αξίζει αυτή η ημέρα.