ο Φεβρουάριος στρώνει το χαλί !
Πήρε τα κλειδιά απ´τον αδελφό του το Γενάρη,
του Χειμώνα είναι το τρίτο αγκωνάρι,
τη δουλειά των δύο αδελφών θα συνεχίσει
και του πατέρα του, Χειμώνα την ευχή
όσο μπορεί και αντέχει να χιονίσει!
Του λείπουν μιά-δυό μέρες του καημένου,
πίνει απ´το ποτήρι, του κάθε πικραμένου
θα ήθελε και άλλα πάρα πολλά να κάνει
και αγχώνεται, δεν ξέρει αν τα προφτάνει…
Προετοιμάζει στην άνοιξη το πράσινο χαλί
και στων ανθών το “dna” δίνει εντολή:
“παιδιά η άνοιξη κι ο Μάρτης όσο πλησιάζει,
πρέπει το μεγαλείο του χειμώνα να αλλάζει!!!
Ο ήλιος ανεβαίνει μέρα, με την -μέρα
στα χιόνια λέει καλημέρα, καλησπέρα,
στα ποταμάκια δίνουν τα νερά τους
και αυτά τρελαίνονται απ´τη χαρά τους!
Φεβρουάριος μήνας τρέχει να προλάβει,
κουτσός πως είναι, κανείς μην τον προσβάλει,
κάνει τη δουλειά του, καθώς πρέπει
για τους άλλους μήνες, δίνει μάχες και προβλέπει!
Στην Άνοιξη, στον Μάρτη δίνει το κλειδί,
με την ευχή του για της φύσης τη χλιδή,
να γεμίσει από λουλούδια και καρπούς
να στολίσει στους καιρούς τους χαλεπούς…
Ο Φεβρουάριος! είναι ο μήνας της ζωής,
του λείπουν μέρες μα αισθάνεται ευτυχής
γιατί την άνοιξη υποδέχεται, όπως πρέπει,
συνέχεια της δουλειάς του καλοβλέπει!!!
Φεβρουάριος μήνας του χιονιού και της βροχής
του Άγιου Χαράλαμπου τυνχάνει της ευχής
είναι προστάτης του, πολύ τον αγαπάει
χωρίς τον Άγιο, μήνας Φεβρουάριος δεν πάει…
Είναι ο μικρότερος μήνας της χρονιάς
τονε στολίζει με αγάπη και ευπρέπεια ο χιονιάς
Με τα λόγια μου και εγώ τονε στολίζω
γιατί το έργο του και την φιλοσοφία του υπολογίζω!!!
——————————————————
Μιχάλης Παπαδερός “Aγάπη στη φύση”
Το σχολείο
Αγνές ψυχές με στολίδια
στο σώμα· αγόρια, κορίτσια
και καρδιοχτύπια έγχρωμα.
Φιλίες θεμελιώνονται και
έρωτες σεμνοί, κάνουν
την απαρχή τους.
Οι καθηγητές διδάσκουν
την πειθαρχία κι οι αθώες
καρδιές την ενστερνίζονται.
Ο εαυτός ξυπνάει κάπου
‘κει στα 15, και εξ απαλών
ονύχων διανθίζει
παντελόνια και φορέματα.
Όλη η πλάση υποκλίνεται
στα παιδιά κι οι ελπίδες
φυτρώνουν στα μύχια
των ψυχών, των γονέων και
κηδεμόνων.
Γλυκά λόγια, φιλοφρονήσεις
και φιλότιμα τραγούδια.
Αναγεννιόμαστε και αφήνουμε
τα μικρά,να γίνουν οδοδείκτες
στους δρόμους που είναι
σπαρμένοι, μ’ αγάπη και καρτερία.
Στυλιανός Γ. Ξενάκης
Σα θα φορώ τη μάσκα μου
Δείχνω αγάπη σεβασμό ,με το δικό μου τρόπο
σα θα φορώ τη μάσκα μου, που δε μου κάνει κόπο!
Ευγένεια πολιτισμό ,με το δικό μου ζάλο
σα θα φορώ τη μάσκα μου ,δείχνω και εις το άλλο!
Υγεία και προφύλαξη, στον εαυτόν μου δίνω
Όχι στον άλλο μοναχά, κι έτσι εγώ το κρίνω .
Θα διώξω έτσι τον ιό ,κι ανάμνηση θα γίνει
μία πικρή ανάμνηση ,π’ο χρόνος δεν τη σβήνει
Είναι πολλοί π ‘αδιαφορούν και λένε δίχως γνώση
πως : «Αν φορώ τη μάσκα μου», αυτή θα με σκοτώσει
Το λένε και το διαλαλούν ,συνέχεια στα παιδιά τους
γιατί κρατούνε της καρδιάς ,ακόμη τα κλειδιά τους.
Κι όταν δικός τους άνθρωπος ,ως κρούσμα ασθενήσει
όλοι να είστε βέβαιοι ,πως θα αναθεωρήσει .
Έτσι είναι η μοίρα του θνητού, άρνηση κι αντιθέτως
όταν λογάται ελεύθερος, να πράττει αυθαιρέτως .
Υπακοή κι υπομονή, άνθρωπος πρέπει να’ χει
στη μανιασμένη θάλασσα, αντέχουνε οι βράχοι .
Νίκος Φλεμετάκης
ΑΙΣΙΟΔΟΞΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΑΤΙΡΑ: Η μάχη
Πολίτες και πολιτικοί, εργάτες και κηφήνες,
δεν είναι ώρα ο γεις του άλλου να ρίχνει τις ευθύνες.
Όλοι μαζί τα κάναμε λίμπα σ’ αυτή τη χώρα
κι όλοι μαζί τα φάγαμε που ανάθεμα την ώρα.
Ποιός έφαγε τα πιο πολλά δεν έχει σημασία
το ότι τα σπαταλήσαμε θαρρώ ναι η ουσία.
Μα αυτά δεν είναι αφορμή να παρεξηγηθούμε
και σήμερα τι κάνουμε θα πρέπει να σκεφτούμε.
Γιατί οι σκληροί οι δανειστές ζητούνε τα λεφτά τους
και αν δεν τους τα δώσουμε θα φάμε την κλωτσιά τους.
Μια κλωτσιά οδυνηρή που έξω θα μας πετάξει
απ’ τα καλά που ζήσαμε κι όλα θα τα ρημάξει.
Γι’ αυτό πριν φάμε την κλωτσιά, αν συνεννοηθούμε
πολίτες και πολιτικοί να δούμε που μπορούμε.
Κι αν θα δουλέψουμε σκληρά κι αν τα επωμιστούμε
τα βάρη μας ανάλογα, κι αν πλείστα στερηθούμε
και αν από τα λάθη μας όλοι μας διδαχτούμε
τη μάχη θα κερδίσουμε, για πάντα θα σωθούμε.
Παύλος Πολυχρονάκης
Ρίμα
Όνειρο το είδα λυγερή, να μου το ξεδειλιάνεις
απόψε χώρες όριζα και πράσα επρασολόγου
και λεπτοκάρια ετσάκιζα μικρή μου στη ποδιά σου.
Δεν το θωρείς βαριόμοιρο, μόνος και μοναχός σου
οι χώρες είναι χωρισμοί, τα πράσα είναι πίκρες,
τα λεπτοκάρια μπαλωθιές, ξεχωρισμός για πάντα.
Ριζίτικο
Γυάλινος πύργος έδειξε τσ’ Ανατολής τη μπάντα
παιδιά ποιός Ρήγας κάθεται γι τίνος πλούσιου είναι;
– Μουδέ και Ρήγας κάθεται, μουδέ και πλούσιου είναι
μονό ‘ναι μιας πεντάμορφης.
Διώξε με μάνα διώξε με, τη νύχτα με φεγγάρι
και την αυγούλα μάνα μου με δροσιά μη μ’ εύρη το σκοτάδι.
Κι εγώ πολύ σε κούρασα, μη σε κουράσω πάλι
κι εσένα Μάνα μου και τον Κύρη μου.
Προσφυγικό από τους παλιούς παλιό
Έχω μια κόρη φιλενά κι είναι χρονώ εικοσεννιά
κι αν θέλει τηνε παίρνω κι αν θέλω τηνε παίρνω.
Όμορφη Κρήτη ρήγισσα, χιλιοτραγουδισμένη
και αίμα για τη λευτεριά, το χώμα σου βαμμένο
κι ο Φάρος σου λαμποκοπά πάνω στον Ψηλορείτη.
Ο Ριζίτης Μ.Τ.
Κορωνοτραμπισμός
1
Ό κορωνιός εχτύπησε,
τον Τράμπ καί τήν Μελάνια,
σάν κεραυνός πού έπεσε,
από τά επουράνια.
2
Ό κορωνιός εχτύπησε,
τόν Τράμπ είς τό κεφάλι,
γιατί δέν άκουγε αυτά,
πού τού λεγαν οί άλλοι.
3
Ό ιδιόρυθμος ό Τράμπ,
γιά τούς δικούς του λόγους,
ποτέ δέν άκουγε αυτός,
τούς λοιμωξιολόγους.
4
Τόν έπιασε ο κορωνιός,
τόν Τράμπ τόν ξεροκέφαλο,
γιατί εκείνος είχε, κάλο
είς τόν εγκέφαλο.
5
Ο κορωνιός εστόχευσε,
τόν Τράμπ νά καθαρίσει,
ίσως αυτός ενόμιζε,
πώς θά τού τή χαρίσει.
