Σύννεφα
Τα σύννεφα της μοναξιάς
Κάλυψανε τον ήλιο.
Τα παράθυρα της ψυχής
Κλειστά μάνταλωμενα.
Οι αναμνήσεις σαν βροχή
Μουσκεύουν το όνειρό μου.
Και το ρολόι του μυαλού σταματημένο
Στην ώρα του αποχωρισμού.
Το χελιδόνι της Ελπίδας καρτερω
Να φέρει την Άνοιξη στη ζωή μου.
Νεκταρία Θεοδωρογλάκη
Εκτροχιασμός
Εκτροχιάστηκε θαρρώ, σήμερ’ η κοινωνία
και παραμένει παγερή κι άναυδη στη γωνία.
Μ’ αυτά που τώρα γίνονται, σε κράτη και σε χώρες,
και προμηνύουνε σεισμούς, κατακλυσμούς και μπόρες.
Τη σημερνή την εποχή, επικρατούν συνθήκες,
που δεν μας επιτρέπουνε, ειρήνης υποθήκες.
Ο πόλεμος π’ ενδέχεται, παγκόσμιος να γίνει,
έχει τις επιπτώσεις του, που προκαλούν οδύνη.
Αυτοί που σήμερα κρατούν του κόσμου τα ηνία,
εχάσανε τον μπούσουλα, σπέρνουν διαφωνία.
Εδώ ο κόσμος χάνεται κι αυτοί κοιτάοζυν μόνο
πώς θ’ αυγατίσουν τ’ αγαθά, απ’ του φτωχού τον πόνο.
Κανείς δεν ενδιαφέρεται, παιδάκια αν πεινούνε,
τους νοιάζει μόνο το λαβείν κι ελάχιστα το δούνε.
Από την ηθική πλευρά, όλα ‘χουν πια ριμάξει
και σ’ εποχές εφθάσαμε, που φθίνει το… μετάξι.
Μικρά κορίτσια βάζουνε, αδίστακτοι στο στόχο,
πως θα ‘ρθουν και χειρότερα, θεμελιωμένο το ‘χω.
Φόνοι, κλεψιές και βιασμοί γίνονται κάθε μέρα,
και στην πατρίδα μας Ελλάς, αλλά και παραπέρα.
Ένας χαμός επικρατεί, εις τον Πλανήτη τώρα
παιδεραστές κι ανώμαλοι, έχουνε πάρει φόρα.
Επώνυμοι κι ανώνυμοι, σήμερα δεν διστάζουν,
αρχές κι εθίματα παλιά, να τα παραβιάζουν.
Κι αν δεν αλλάξουν σύντομα, νόμοι και διατάξεις,
θα δούμε και χειρότερα κι αξίζει να τους κράξεις.
Εννιαχωριανός
Νιοχείμωνο μάς ήρθε
Οφέτος ήρθε επαέ στα μέσα του Οχτώβρη
κακό απού ευχόμαστε άλλος κιανείς μην τόβρη.
Τση Κρήτης μας εχτύπησε τη βόρια παραλία
τάκαμε ούλα ριμαδιώ οσάχανε αξία.
Κιανείς δε ντο περίμενε ετουτονέ το πράμα
πούγινε σ’ ούλο το νησί που μοιάζει σαν το δράμα.
Οι πια παλιοί κατέχανε όντε φθινοπωριάζει
τα πρωτοβρόχια έρχονται χειμώνας πλησιάζει.
Είδαμε όμως επαδά τον ξαφνικό χειμώνα
πούρθε με τσι καταστροφές πριν μπούμε σ’ ελαιώνα.
Επεριμέναμε μαθώς νάρθουνε οι βροχούλες
όη να καταστρέφουνται οι παραλίες ούλες.
Γυαλιά καρφιά γενήκανε όμορφες παραλίες
απού δεχόταν με χαρά των τουριστών φαμίλιες.
Ζημιές ανυπολόγιστες Αγία Πελαγία
με δυο νεκρούς που τρέξανε δεν άντεξαν τη βία.
Πλήθος ζημιές εγίνανε Ηράκλειο Σητεία
εγκαταστάσεις χάθηκαν απ’ του καιρού πορεία.
Πολύ καιρό το γράφαμε για σεβασμό στη φύση
που τη χαλάσαμε μαθώς μπορεί να μάς αφήσει.
Ο μόνος Πλάστης και Θεός μπορεί να τήνε σώσει
τον κόσμο το σημερινό μπορεί να τον γλυτώσει.
Να γίνουνε ούλοι πιστοί Αυτόν να προσκυνούμε
νάμαστε Χρισιανοί καλοί Πλάστη να φχαριστούμε.
Μαδαρίτης
Ύμνος στην πούλια
Ω, πούλια με τ’ αστέρια σου και τη γλυκιά θωριά σου
όταν τις αστροκέντητες τις νύχτες σε θωρώ
πως μου μαγεύει την ψυχή η αιθέρια η ομορφιά σου
και λέω πόσοι δεν σε ύμνησαν απ’ τον παλιό καιρό!
Στων αστεριών το πέλαος σαν χρυσαφένιος θρόνος
φαντάζεις και τ’ αστέρια σου διαμάντια λαμπερά,
αιώνια φως θα μας σκορπάς που δεν σε φθείρει ο χρόνος
γιατί διπλώνει όταν διαβεί πλάι σου τα φτερά.
Μύριες φορές στους ναυαγούς γίνεσαι η πυξίδα
μες στην υγρή την έρημο και τους καθοδηγείς
σε ποιο νησάκι απάνεμο τους καρτερά η ελπίδα
να δούνε πάλι ζωντανοί τα ρόδα της αυγής.
Μυριάδες αναστεναγμούς στ’ αστέρια σου έχεις κρυμμένους
που από τα μύχια της ψυχής ανθρώπων έχουν βγει
και μύριους όρκους μυστικούς απ’ τους ερωτευμένους
κι είσαι η πιστή τους συντροφιά ώσπου να ‘ρθει η αυγή.
Τάχα να ‘χουνε ζωή τ’ άστρα σου όπως η Γη μας
ή ο Θεός σε σμίλεψε με τέχνη περισσή
να σε θωρούμε τις βραδιές να ευφραίνεται η ψυχή μας
να λέμε πως στον ουρανό βασίλισσα είσαι εσύ!
Πάρε κι εμένα πούλια μου τα χαιρετίσματά μου
και δώσε τα στους συγγενείς και φίλους στην πατρίδα
και πες τους η μοίρα μου η κακιά έσβησε τα όνειρά μου
και να γυρίσω στο χωριό καμιά δεν έχω ελπίδα.
Τα στέλνω με τα διαβατάρικα πουλιά μα δεν τα δίνουν,
τα λέω στον αυγερινό και στη δροσάτη αυγή
που τα πετούν στα κύματα κι εκείνα μου τ’ αφήνουν
έξω στην ακροθαλασσιά ο ήλιος πριν να βγει.
Δημήτρης Κ. Τυραϊδής
συγγραφέας – ποιητής
μέλος της Παγκοσμίου Ενώσεως Ελλήνων Λογοτεχνών,
μέλος των Πνευματικών Δημιουργών νομού Χανίων
και άλλων πολλών πολιτιστικών συλλόγων
Υπνοβασία
Περπατάω πάνω στους φιλντισένιους δρόμους·
στοχάζομαι και ακούω τα νεαρά αηδόνια να
προσπερνούν με το τραγούδι τους τον πόνο
και να υμνούν την αθανασία της ψυχής.
Τέτοια τραγούδια κοσμούν της νύχτας τα γεφύρια,
πολτοποιούν τις χρυσές καδένες
κι υψώνουν αναστάσιμους
Σταυρούς πάνω στα μνήματα.
Φωσφορίζει η χαρά, λαμπυρίζει σαν οδοδείκτης.
Η λεπτή φτερούγα του ανέμου σκορπίζεται πάνω
στο στήθος της και ανανεώνει τη γεύση της πίκρας.
Συναισθήματα κι ανάσες ερώτων,
κοριτσιών εύοσμα χείλη
νυχτερινά καταφύγια οδοιπόρων της ζωής.
Νυσταγμένοι χαρακτήρες κι ανούσιες προσωπικότητες,
χαράζουν λευκές ιχνηλασίες
στα απαλά φύλλα της ελεύθερης ακουαρέλας.
Η βροχή μας καθάρισε από
το πλήθος των ανομημάτων μας.
Το λίκνισμα του χρόνου, ελκυστικό,
εξαγνίζει με πάταγο, τις κραυγές των απελπισμένων.
Το δείλι απλώνεται βαθύ κι ο ύπνος υπακούει
σα δούλος, τον δόκιμο και κατόπιν μεγαλόσχημο μοναχό
που με τις προσευχές του στηρίζει
ολόκληρη την Οικουμένη.
Στυλιανός Γ. Ξενάκης
Ένα λιοντάρι μέσα σου !
Ένα λιοντάρι μέσα σου έχεις και δεν το ξέρεις
και αν αγριεύει μάτια μου άστο κι ας υποφέρεις..
Να ξέρεις όλα στη ζωή δεν είναι μέλι γάλα,
υπάρχουν φουσκοθαλασσιές και βάσανα μεγάλα..
Το λιοντάρι πρόσεχε για να μην πάρει φόρα,
γαλήνεψε τις θάλασσες σταμάτησε την μπόρα..
Αν υποφέρει η ψυχή καλό είναι το λιοντάρι,
για να ξυπνά η ζούγκλα της να πιαίνεις για σαφάρι,
και να μπαίνεις μάτια μου σε ένα αγώνα δρόμου,
να προλαβαίνεις τα καλά, τις μυρωδιές του διόσμου!!
Ένα λιοντάρι μέσα σου έχεις και δεν το ξέρεις,
κοιμάται κι είναι ήσυχο, ξύπνα το άν υποφέρεις,
μπορεί να τρέξει, να σωθείς από τους κηνυγούς σου
και να ξυπνήσει η καρδιά να ταξιδεύει ο νούς σου!!
Ένα λιοντάρι μέσα σου έχεις και δεν το ξέρεις,
είναι ένας φίλος σου πιστός αν διακινδυνεύεις,
εκεί που είναι ήσυχο, ξύπνα το να ορμήσει,
κι αν η καρδιά σου αδυνατεί άστο να καθαρίσει!!
Θα σε γεμίσει δύναμη, θα σε γεμίσει θάρρος
και στης καρδιάς τη θάλασσα θα ξανανάψει Φάρος!!
Ζούγκλα δεν λογίζεται, χωρίς νάχει λιοντάρι
ξύπνα το, άμα κουραστείς πηγαίνετε σαφάρι,
αδυναμίες νίκησε και τον κακό εαυτό σου,
καθάρισε τη ζούγκλα σου, γίνε ο εαυτός σου!
Ξύπνησε το λιοντάρι σου, από το λήθαργό του
και μην σε σέρνει ο εαυτός στο βήμα το αργό του!!
—————————————————————
Ξύπνησε το λιοντάρι σου, κάνε το σαφάρι σου
και τρέξε για τη χάρη σου μαζί με το λιοντάρι σου!!
——————————————————————
