Η Δικαιοσύνη πρέπει να είναι τυφλή… Τόσο τυφλή όμως που να μην μπορεί να διαχωρήσει το γράμμα από το πνεύμα του νόμου, τον σωφρονισμό από την σκληρή σχεδόν εκδικητική τιμωρία;
Ερωτήματα που γιγαντώθηκαν στην καρδιά και στο μυαλό πολλών από εμάς αυτές τις ημέρες ζώντας την ιστορία της 43χρονης άνεργης μητέρας παιδιού με ειδικές ανάγκες που παραμένει υπό κράτηση. Εύκολο να δώσεις απαντήσεις στα ερωτήματα αυτά αν αντιπαραβάλλεις την υπόθεση της 43χρονης με άλλες που οι κατηγορούμενοι ή καταδικασθέντες, επώνυμοι, με και με ισχυρή οικονομική και πολιτική στήριξη είδαν την φυλακή απ’ έξω, ουδέποτε κρατήθηκαν ή προφυλακίσθηκαν.
Δύσκολο αν προσπαθήσεις να αντιληφθείς τον τρόπο λειτουργίας του ποινικού μας συστήματος και πώς λαμβάνονται ορισμένες -ευτυχώς όχι όλες- οι αποφάσεις. Ενθαρρυντικό σε αυτήν την υπόθεση το πόσο άγγιξε την κοινωνία. Τα τηλέφωνα που “πήραμε” εδώ στα “Χ.Ν.”, τα mail που μας εστάλησαν, από απλούς καθημερινούς ανθρώπους από τα Χανιά αλλά και την υπόλοιπη Ελλάδα, από συλλογικότητες ανέργων, πρωτοβουλίες πολιτών και φορέων που ενδιαφέρθηκαν να δώσουν χρήματα ώστε να συγκεντρωθεί το αναγκαίο ποσό για την αποφυλάκισή της, να προσφέρουν νομική κάλυψη, να βοηθήσουν με κάθε τρόπο την 43χρονη και την οικογένεια της. Στιγμές και γεγονότα που σε κάνουν να νιώθεις περήφανος που είσαι άνθρωπος.
Περί τυφλότητας
Μικρές αγγελίες
