Ο φόβος και η πανούκλα

Τα προχθεσινά αποτελέσματα των ευρωεκλογών, με μικρές παραλλαγές, ήταν και τα αναμενόμενα, όπως είχα την πρόνοια να προαναγγείλω σε πρόσφατα σημειώματά μου. Η πολιτική λιτότητας και η δήθεν ανάγκη ανάκτησης της ανταγωνιστικότητας των εθνικών οικονομιών κυριάρχησαν στις ψήφους υπέρ των πάσης φύσεως επενδυτών και μεγαλοκεφαλαιούχων της Ευρώπης.
Η Ευρώπη εισέρχεται αργά, αλλά σταθερά, στο πεδίο της φοβίας που δημιουργεί η πολιτική λιτότητας και το φάντασμα της ανεργίας θυμίζει την εποχή του μεσαίωνα που μια πανούκλα θέρισε πολιτείες ολάκερες!
Η Ευρώπη έχει πάρει πορεία που την κάνουν επικίνδυνη για τους πολίτες της.
Η χώρα που θεωρείται ως ο βασικός αρχιτέκτονας της Ε.Ε., η Γαλλία, που είχε ως όραμα να επουλωθούν οι πληγές από τον φασισμό και τον ναζισμό του σαράντα, διέπρεψε αποστέλλοντας στο Ευρωκοινοβούλιο τους περισσότερους βουλευτές από το φασιστικό φίδι που τρέφει στον κόλπο της. Το Εθνικό Μέτωπο, της Μαρί Λεπέν, πρώτο και με τους σοσιαλιστές τρίτους και καταϊδρωμένους και η μεν Δεξιά κερδίζει κάποιες δυνάμεις και παραμένει πρώτη, με τους σοσιαλδημοκράτες να την ακολουθούν.
Στη Γερμανία οι φιλοευρωπαϊστές έρχονται πρώτοι και πώς να μην έρχονται, αφού από την πολιτική λιτότητας που επέβαλαν είναι και οι κατ’ εξοχήν κερδισμένοι.
Ποιοι είναι οι λόγοι και ποια ήταν η μεθόδευση που επιβλήθηκαν αυτά τα αποτελέσματα. Τελικά φαίνεται ότι η ρήση του Μαχάτμα Γκάντι ότι στη δημοκρατία η ψήφος του αδύνατου έχει την ίδια δύναμη με την ψήφο του ισχυρού, είναι μόνο ένα σλόγκαν. Αφού σήμερα υπάρχουν επιβεβλημένοι και χιλιοφορεμένοι θεσμοί και μέθοδοι, που στρεβλώνουν σταθερά και διαρκώς το εκλογικό αποτέλεσμα.
Από όσα παρακολουθήσαμε τους τελευταίους μήνες, αλλά και από το περίφημο διπλό «ντιμπέϊτ» των 5 επικεφαλής των βασικών ομάδων του κοινοβουλίου, αλλά και των στρατηγικών επιλογών που έχουν στηθεί στη ρούγα, προκύπτει ότι δεν υπάρχει πλέον όραμα τους ταγούς της Ευρώπης. Μια καταθλιπτική ευρω-εικόνα, όπου ο καθένας καλείται να προστατέψει τα «δικά» του συμφέροντα. Η Ευρώπη τρώει τις σάρκες της. Οι συνέπειες της κρίσης και η μη εξεύρεση λύσης οδήγησαν στα χθεσινά αποτελέσματα, που είναι μια απογοήτευση των Ευρωπαίων πολιτών και κυρίως εκείνων που προτίμησαν και ψήφισαν δεξιά και ακροδεξιά γιατί φοβούνται μήπως χάσουν πλέον και τη δουλειά τους, στην ουσία που είναι το μόνο που τους απομένει!
Αυτό το αβίαστο συμπέρασμα του ημερινού μου σημειώματος συνιστά και τον φόβο που εκφράζω με το πρώτο μισό του τίτλου. Γιατί οι ευρωπαίοι πολίτες γνωρίζουν τι σημαίνει η πανούκλα της ανεργίας. Και δε θέλουν να βρεθούν πιασμένοι στα δίχτυα αυτής της ιδιότυπης πανούκλας.
Κανείς δεν μπορεί να διακρίνει τη λύση για να μην καταρρεύσει το οικοδόμημα!
Η καθοδήγηση από τη Γερμανία της Μαντάμ Μέρκελ, περιφρουρούμενης από το σύνολο των σοσιαλιστικών κα κεντροδεξιών δυνάμεων εξακολουθεί να κωφεύει στις επικρίσεις και στα κελεύσματα των αντίθετων με την καταστροφική πορεία φωνών.
Το πρόβλημα που αναδεικνύεται μέρα με τη μέρα είναι ότι για να σωθούν οι ευρωτράπεζες δαπανήθηκαν 1500 δισ. €, που σε ορισμένες χώρες υπερδιπλασίασαν την ανεργία, για την οποία τώρα, με κροκοδείλια δάκρια «χορηγούν» 8 δισ. € για να… την πολεμήσουν!
Τόση ψευτιά και τόση υποκρισία, κανείς φιλοευρωπαίος δεν την περίμενε ποτέ!
Βάλτε τώρα και τους ευρωσκεπτικιστές και έχετε ολοκληρωμένο το παζλ για την επόμενη πενταετία!