Μια ταξιδιώτισσα περιγράφει
Την εμπειρία της από τη νυχτερινή οδήγηση στον Βόρειο Οδικό Άξονα Κρήτης και στο τμήμα Βρύσες – Χανιά, περιγράφει η αναγνώστριά μας Ελένη Β., απευθύνοντας σχετική επιστολή προς τα “Χ.ν.”.
Αναλυτικά γράφει:
«Κύριε διευθυντά,
Βράδυ… διασχίζουμε την Εθνική οδό (ο Θεός να την κάνει!) από Βρύσες προς Χανιά.
Η “χαμένη λεωφόρος” του David Lynch πολύ καλύτερη μπροστά στην εμπειρία μας.
Απόλυτο σκοτάδι, οδηγούμε στα τυφλά, ο οδηγός μας, αν και νέος σε ηλικία και από την περιοχή, δυσκολεύεται να καταλάβει πού ξεκινά και πού σταματά η κάθε στροφή.
Άθλια σήμανση, ανύπαρκτος φωτισμός, ξεθωριασμένες άσπρες γραμμές στην άσφαλτο, σε κάποια μάλιστα σημεία ΚΑΘΟΛΟΥ λευκή σήμανση. Μας έσωσε η Πανσέληνος!
Αναγκασμένοι όλοι οι οδηγοί ν’ ανάβουν τους προβολείς -διότι οι καημένοι δε βλέπουν πού πάνε- με αποτέλεσμα να τυφλώνουν τους οδηγούς του αντίθετου ρεύματος! Α! Τώρα είναι που δεν ξέρουμε πραγματικά πού πάμε!!
Ξάφνου, σε μια απότομη στροφή αντικρίζουμε ένα αστυνομικό όχημα που τολμά προσπέραση και κατευθύνεται κατά πάνω μας… Βοήθεια!! Ουφ… παραλίγο!
Στον κόμβο προς Καλύβες ξεκουράζεται το μάτι μας για μερικά δευτερόλεπτα… όμορφα φώτα μαζί, το ένα δίπλα στο άλλο, δυστυχώς δεν κρατά πολύ… επιστροφή στους στενούς δρόμους, στις απότομες στροφές, χωρίς καμία προειδοποίηση… και γενικά σε έναν δρόμο απαράδεκτο!!
Αναρωτιέμαι, πόση προσπάθεια χρειάζεται ώστε να αμεληθούν τα βασικά;
Αναρωτιέμαι, πόση προσπάθεια χρειάζεται για να μένει ο δρόμος αυτός σε τέτοια επικίνδυνη – άθλια κατάσταση;
Αναρωτιέμαι πόσο δύσκολο είναι να ανανεώνεται η λευκή διαχωριστική γραμμή σε πολύ τακτά χρονικά διαστήματα;
Αναρωτιέμαι πόσο δύσκολο είναι να μπουν λευκά βελάκια που να προειδοποιούν τους/τις οδηγούς για απότομες στροφές;
Πόσο δύσκολο είναι να τοποθετηθούν φώτα σε όλο το μήκος της εθνικής οδού;
Αναρωτιέμαι πώς οδηγούν μεγάλοι άνθρωποι, ειδικά το βράδυ σε αυτόν τον δρόμο;
Αναρωτιέμαι πώς ανεχόμαστε, πώς συνηθίζουμε και τελικά πώς επιλέγουμε να οδηγούμε σε σκοτεινούς, χωρίς ασφάλεια, δρόμους με μοναδικό οδηγό την τύχη ή τα συνηθισμένα στο σκοτάδι, μάτια μας;
Αναρωτιέμαι…
Εσείς αναρωτιέστε;
Ελένη Β.»
