Μια δικαστική απόφαση

Μία απόφαση σταθμός στα δικαστικά χρονικά ήταν η μετά θάνατον αθώωση του Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς, ο οποίος είχε κατασυκοφαντηθεί από τα αμερικάνικα και ευρωπαϊκά Μ.Μ.Ε. «Είναι εγκληματίας πολέμου», «προκάλεσε γενοκτονία στη Βοσνία», «είναι φονιάς, είναι ο χασάπης των Βαλκανίων». Αυτοί δεν είναι παρά μερικοί μόνο από τους δεκάδες χαρακτηρισμούς που χρησιμοποιήθηκαν απροκάλυπτα από τα διεθνή μέσα ενημέρωσης της Δύσης για τη δαιμονοποίηση του Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς· το CNN μάλιστα είχε φτάσει να χαρακτηρίσει τη δίκη του πιο σημαντική ακόμα και από τη δίκη της Νυρεμβέργης.
Ξεχνώντας πως ο Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς ήταν ένας  δημοκρατικά εκλεγμένος ηγέτης μιας χώρας στην οποία περισσότερα από 20 πολιτικά κόμματα λειτουργούσαν  απολύτως ελεύθερα σεβόμενα τους νόμους και το Σύνταγμα.
Ενας ηγέτης τον οποίο όμως οι μεγάλες δυνάμεις της Δύσης με «μακρύ χέρι», το ΝΑΤΟ, επιθυμούσαν και κατάφεραν τελικά να τον βγάλουν από τη μέση με απώτερο σκοπό τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας -που ενωμένη μάλλον δεν βόλευε τα δυτικά γεωπολιτικά σχέδια αποσταθεροποίησης των Βαλκανίων.
Σήμερα, έχοντας πλέον περάσει πάνω από 10 χρόνια από τον θάνατο του Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς, το Δικαστήριο της Χάγης έκρινε ότι δεν υπάρχουν πειστήρια που να αποδεικνύουν ότι το Βελιγράδι είχε υπό τον έλεγχό του τον στρατό των Σερβοβοσνίων και απέρριψε την καταβολή οικονομικής αποζημίωσης από τη Σερβία στη Βοσνία – Ερζεγοβίνη.
Νομικό και ηθικό ζήτημα υπάρχει όμως και για αξιωματούχους της Δύσης που ψευδολογούσαν ενσυνείδητα, με στόχους εντελώς διαφορετικούς από αυτούς που διακήρυσσαν. Το ίδιο δε το δικαστήριο οφείλει να απολογηθεί, διότι απέκρυψε την αθώωση του Μιλόσεβιτς, θεωρώντας ενδεχομένως ότι το 2.500 σελίδων σκεπτικό της απόφασης δεν θα το διάβαζε κανείς. Πρόκειται για την ίδια σύνθεση του δικαστηρίου που έκρινε ένοχο τον Ράντοβαν Κάρατζιτς και τον καταδίκασε 40 χρόνια φυλακή για εγκλήματα πολέμου, η οποία τώρα αποφάνθηκε ότι ο Μιλόσεβιτς ΔΕΝ ήταν μέρος της «κοινής εγκληματικής οργάνωσης» με στόχο τους Μουσουλμάνους και τους Κροάτες κατά τη διάρκεια του πολέμου στη Βοσνία.
Για την ακρίβεια, δεν προσκομίστηκαν στο δικαστήριο επαρκή αποδεικτικά στοιχεία.
Το ερώτημα βέβαια είναι γιατί ο διεθνής Τύπος αποσιώπησε την απόφαση αυτή;
Αυτό είναι ένα σύνθετο ερώτημα που αφορά τη δομική λειτουργία των μεγάλων μέσων ενημέρωσης τα οποία κατά το μεγαλύτερο μέρος ελέγχονται από μεγάλους επιχειρηματίες, οι οποίοι έχουν στενές οικονομικές σχέσεις με τις κυβερνήσεις των μεγαλυτέρων κρατών.  Αποτέλεσμα να λειτουργούν ως προπαγανδιστές των πολιτικών τους επιλογών.
Δυστυχώς πολύ ελάχιστα Μ.Μ.Ε. (εφημερίδες, ραδιόφωνα και τηλεοπτικοί σταθμοί) προσπαθούν να υποστηρίξουν την ανεξαρτησία τους.
Δεν είναι τυχαίο που εκτός ενός, όλοι οι άλλοι αυτολογοκρινόμενοι κατήργησαν τις πρωινές ενημερωτικές εκπομπές ώστε να έχουν την πολιτική εύνοια της κυβέρνησης ώστε να πάρουν μία από τις 4 τηλεοπτικές άδειες.
Η περίπτωση του Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς για τον οποίο ελάχιστοι πληροφορήθηκαν την αθώωσή του και ο οποίος έμεινε αν και αθώος πολλά χρόνια στη φυλακή είναι ένα μεγάλο πλήγμα για την υποτιθέμενη ανεξαρτησία των Μ.Μ.Ε., αλλά και για τους πολιτικά νάνους της εποχής που τόσο άδικα συκοφάντησαν και ουσιαστικά εκτέλεσαν έναν περήφανο ηγέτη.