• «Ελλάδα, συμμαζέψου(!)… Καταργήσαμε το Ανώτατο Συμβούλιο συνεργασίας… Από εδώ και πέρα o Μητσοτάκης δεν είναι συνομιλητής μου… Θα κάνουμε ό,τι χρειάζεται απέναντι σε αυτούς που μας βλέπουν ως εχθρό.» (Ερντογάν, 29/5/22)
Στο πίσω μέρος του μυαλού τού πάντα επηρμένου Ερντογάν είναι η διεξαγωγή ενός πολέμου με την Ελλάδα στο στιλ του Ρωσοουκρανικού του Πούτιν. Πιστεύει ότι θα τον κερδίσει αγνοώντας ότι ποτέ ένας πόλεμος δεν εξελίσσεται όπως σχεδιάζεται… Με την ελπίδα δε ότι εμείς θα πέσουμε στην παγίδα να “επιτεθούμε πρώτοι”, ώστε να θεωρείται η Τουρκία… αμυνόμενη(!) χώρα, προβαίνει σε έναν ημερήσιο λεκτικό οχετό προσβολών κατά της ελληνικής ηγεσίας και της χώρας.
Ο Τούρκος είναι ικανός στα παζάρια. Τίποτε δεν κάνει χωρίς να κερδίσει κάτι, είτε μπλοφάρει είτε όχι (Σουηδία, Φινλανδία-ΝΑΤΟ).
Ένα χρόνο πριν από τις προεδρικές τουρκικές εκλογές, το κόμμα του Ερντογάν υφίσταται καθίζηση στις δημοσκοπήσεις, ενώ κι ο πληθωρισμός στη χώρα “του” κυμαίνεται στο 70%. Ο ρωσοουκρανικός πόλεμος, όσο κι αν ο Ερντογάν κρατά το ρόλο του “επιτήδειου ουδέτερου”, στοιχίζει πανάκριβα στη χώρα του, με την ακρίβεια των πάντων να δημιουργεί αρνητικό κλίμα εις βάρος του. Έτσι, ευρισκόμενος προ αδιεξόδου, θα κάνει το παν, ώστε να βελτιώσει δημοσκοπικά την εικόνα του. Κάτι που σαν συνταγή είχε επιτυχία πιο παλιά με τις στρατιωτικές επιχειρήσεις στη Συρία, με πρόφαση το κουρδικό. Που ούτως ή άλλως είναι μια ανοιχτή πληγή για την Τουρκία. Η στρατικοποίηση των ελληνικών νησιών του Αιγαίου θα είναι άλλη μια άλλη πρόφαση;
Η Τουρκία του Ερντογάν θεωρεί εαυτήν περιφερειακή δύναμη και ως τέτοια πρέπει να έχει γύρω της, κράτη δορυφόρους, ακριβώς όπως το ίδιο πιστεύει κι ο Πούτιν. Παρά τις εξάρσεις και τις υφέσεις του έναντι της Ελλάδας, Ο Ερντογάν κινείται μεθοδικά σε βάθος χρόνου προς μία και μόνο κατεύθυνση: αυτήν της αμφισβήτησης όλο και περισσότερων πτυχών της ελληνικής κυριαρχίας. Είναι η χώρα μας που τον εμποδίζει στο να εφαρμόσει τα επεκτατικά του σχέδια! Έτσι, για να βρει ρόλο αντάξιο των προσδοκιών του, θα αυξήσει την επιθετικότητά του. Όντας δε απρόβλεπτος όπως πάντα, οφείλουμε εμείς να είμαστε διαρκώς έτοιμοι για όλα…
Επειδή γράφετε συχνά για τον “επιτήδειο ουδέτερο”, μήπως πρέπει να θυμηθούμε ότι την ουδετερότητά του αυτήν τη στηρίζει στους πολλούς “επιτήδειους ουδέτερους” που δεν τολμούν να τον βάλουν στη θέση του; Μόνο τις τελευταίες μέρες (και μετά τον “θρίαμβο” στις ΗΠΑ) ακούσαμε πολλές φορές να λένε “βρείτε τα!”.
Αξιότιμε κ.Λουπάση,επιτρέψτε μου για την περίπτωση που δεν σας είναι γνωστό να σας ενημερώσω ότι η Τουρκία φέρει δικαιωματικά τον τίτλο του “επιτήδειου ουδέτερου” λόγω της στάσης της στον Β΄ΠΠ. Για το θέμα αυτό έχει γραφτεί το 1979 το πασίγνωστο βιβλίο του Frank G. Weber με τον ως άνω τίτλο,όπου αναλύεται η Τουρκική πολιτική την εν λόγω περίοδο που αφορά στά Δωδεκάνησα,την Κύπρο,το Ανατολικό Αιγαίο,το Ιράκ,την Συρία,την Συρία,την Κριμαία και τον Καύκασο.Παρατηρούμε δηλαδή ότι για τους επαϊοντες τίποτε δεν είναι καινούργιο και οι αρμόδιες υπηρεσίες του ΥΠΕΞ,οι οποίες έχουν στην κατοχή τους και την απόρρητη αλληλογραφία, δεν πέφτουν από τα σύννεφα…..Μιας αναφερθήκαμε σε εκείνη την περίοδο καλό είναι να θυμηθούμε ότι αυτός ο ρόλος δεν της βγήκε σε καλό της γειτονικής μας χώρας.Τα Δωδεκάνησα δώθηκαν στην αιματοβαμένη και παρούσα στα μαρμαρένια αλώνια του αγώνα για Ελευθερία και Δημοκρατία πατρίδα μας. Ο ενσαρκωτής αυτής της τακτικής Σουκρού Σαράτσογλου μάλλον θα στριφογυρίζει στον τάφο του.Είναι παγκοίνως γνωστό ότι η διπλωματία και οι διεθνείς σχέσεις είναι ένα δύσκολο άθλημα που δεν εξασκείται στους ανά την επικράτεια καφενέδες.Για όποιον θέλει να μάθει σχετικά για την παραπάνω ιστορική περίοδο το βιβλίο ” Ο Επιτήδειος Ουδέτερος” του Φράνκ Βέμπερ κυκλοφορεί από το έτος 1983 από τις εκδόσεις ΘΕΤΙΛΗ και επανεκδίδεται συνεχώς για προφανείς λόγους………Με εκτίμηση