Ερωτήματα για τους εαυτούς μας

Φτάσαμε να ζήσουμε τη μεγαλύτερη κρίση μετά τη μεταπολίτευση για να μάθουμε και με στοιχεία και πολύ συγκεκριμένα νούμερα ότι ως χώρα εδώ και 4 δεκαετίες… δεν παράγουμε τίποτα. Ανεξάρτητα τι θα συμβεί με το νέο μνημόνιο, με τις επερχόμενες εκλογές, οφείλουμε ως πολίτες κάποια στιγμή να αναζητήσουμε απαντήσεις στο πώς κατέληξε μια αγροτική χώρα όπως η Ελλάδα: Να εισάγει ζάχαρη, ενώ μπορεί να παράγει για αυτοκατανάλωση, να εισάγει καπνά, να φέρνει από έξω όλα σχεδόν τα είδη κρέατος, να αγοράζει ακόμα και έλαια, να ζητά από τις ξένες αγορές φρούτα κάθε είδους, εποχικά και μη!
Ολα αυτά σε μια χώρα που μέχρι το 1981 η διατροφική επάρκεια ήταν σε υψηλά επίπεδα!
Που ακόμα και για τον τουρισμό, που αποτελεί τη βασική πλουτοπαραγωγική πηγή, δεν μπορείς να πάρεις τις πραγματικές υπεραξίες, όταν για να τον θρέψεις θα πρέπει να εισάγεις σχεδόν τα πάντα;
Πού έχουμε φτάσει εν έτει 2015 να εξάγουμε το βασικό μας αγροτικό προϊόν το ελαιόλαδο σε ποσοστό 60 – 70% “χύμα” με τιμές εξευτελιστικές για τους παραγωγούς;
Αν δώσουμε εμείς οι ίδιοι πειστικές και αληθινές απαντήσεις πρώτα στους εαυτούς μας, αλλά και μετά ως κοινωνία και ως κράτος, τότε ίσως να έχουμε βάλει ένα πρώτο λιθαράκι στην προσπάθεια για να αλλάξει κατεύθυνση αυτή η χώρα.