Κύριε διευθυντά, η κυβέρνηση βρίσκεται παγιδευμένη σε ένα “make-believe” που την απομακρύνει όλο και περισσότερο από την πραγματικότητα, λίγο πριν χαθεί στο διάστημα. Παρουσιάστηκε το Παρίσι σαν καλογυαλισμένο πάλκο, όπου επρόκειτο να χορέψουν το νικητήριο τάνγκο. Μικρό το κακό, τώρα πλέον κανένας δεν πιστεύει κανέναν, με βάση μόνο τις εξαγγελίες του. Τουλάχιστον κανένας αποφασισμένος να μην αποδεικνύεται αμετανόητα και ασυγχώρητα αφελής. Οι χαρές, τα πανηγύρια και η τρελή ικανοποίηση, αφορούν αποκλειστικά τους αυτοεξορισμένους στον τεχνητό παράδεισο των διοικούντων και των περί αυτούς ωφελημένων. Ζωή σε άλλη διάσταση, δεξίωση προορισμένη για όσους διαθέτουν προσκλήσεις. Ολοι οι άλλοι, μονάχα από γεγονότα, αποτελέσματα και θετικά τετελεσμένα δικαιούμαστε πλέον να πειθόμαστε. Xωρίς ρεαλισμό και γείωση, θα είμαστε έρμαια πάλι των αρχομανών λαοπλάνων και των τσαρλατάνων ρητόρων. Χρειάζεται, μια πολιτική που να σταματήσει την οικονομική καταπίεση του Έλληνα, με παράλληλη λήξη της δημοσιονομικής ομηρείας της Ελλάδας. Η οποία οικονομική καταπίεση, υπάρχουν ορισμένες ενδείξεις που πείθουν ότι μπορεί να είναι αυτοσκοπός και όχι μέσον. Τα πρακτικά και τ’ αναγκαία γιατί τα άλλα, τα μεγαλεπήβολα, ωραία είναι, μα απευθύνονται μόνο σ’ εκείνους που παρατηρούν χαμογελώντας τη ζωή πίσω απ’ το τζάμι της δεδομένης, ασφαλούς ευημερίας τους. Δεν ακούμε πια τα τραγούδια σας, μα ούτε κι εσείς ακούτε κάτι παραπάνω απ’ τον μονότονο αντίλαλο των λόγων σας, είναι πια βέβαιο.
Κώστας Παντελάκης, μηχανολόγος – στελ. (ε.α.) Π.Ν., πολιτευτής
