Ι.-Σύμφωνα με τις ειδήσεις (9/6), στο στόχαστρο της βουλιμίας του Ερντογάν μπήκε και η Κρήτη! Με τα ίδια επιχειρήματα ακριβώς που επικαλούνται ομοθυμαδόν πια οι Τούρκοι “αναλυτές”, δημοσιογράφοι, “καθηγητές”, κυβέρνηση και αντιπολίτευση. Μας κάνουν τη χάρη, λένε αυθαίρετα οι Τούρκοι, να έχουμε τη “χρήση” των νησιών (ακόμη και αυτών που πήραμε με αίμα) και όχι την “κτήση”, την κυριαρχία τους! Και επικαλούνται το… διεθνές δίκαιο που το χρησιμοποιούν “a la carte” σύμφωνα με τις εκάστοτε ορέξεις τους. Έτσι, ο πρώην υπουργός Μασούμ Τουρκέρ ισχυρίστηκε σε εκπομπή ότι «στην Κρήτη, σύμφωνα με τις συμφωνίες, δεν επιτρέπεται η ίδρυση βάσεων»! Για να συμπεράνει ότι «όταν ιδρύονταν -η Βάση της Σούδας- επειδή επρόκειτο για αμερικανική, παραμείναμε σιωπηλοί»(!). Η εφημερίδα Γενί Σαφάκ από την πλευρά της βάζει κι αυτή στο στόχαστρο την Κρήτη υποστηρίζοντας ότι η Κρήτη «στρατικοποιείται πλήρως», προκειμένου «να στοχοποιήσει την Τουρκία». Όπως και αν έχει η διαμορφούμενη κατάσταση, η “διασύνδεσή” της κυριαρχίας των νησιών με την αποστρατιωτικοποίησή τους βρίσκεται στο επίκεντρο της τουρκικής επιχειρηματολογίας. Η Τουρκία δεν περιορίζεται μόνο σε απειλές, λόγια και στρατιωτικές ασκήσεις. Προσπαθεί πάντα να θέτει και σε εφαρμογή τις ορέξεις της, ώστε να δημιουργεί “de facto” καταστάσεις (Ίμια). Η αμφισβήτηση των συμφωνιών που ορίζουν τις διμερείς σχέσεις και η αυθαίρετη ερμηνεία του διεθνούς δικαίου, αποτελεί ένα ιδιότυπο στοιχείο συνέχειας στην τουρκική εξωτερική (αναθεωρητική) πολιτική που οι “σύμμαχοί” μας ανέχονται, δυστυχώς, εις βάρος μας.
ΙΙ.-Το ανησυχητικό είναι ότι βλέπουμε μια αλματώδη κλιμάκωση των αξιώσεων της Τουρκίας εναντίον μας: από τα ζητήματα καθορισμού χωρικών υδάτων (ΑΟΖ) και υφαλοκρηπίδας (τα μόνα πραγματικά ζητήματα), περάσαμε στις αυθαίρετες γκρίζες ζώνες, στο casus belli σε περίπτωση επέκτασης των χωρικών υδάτων, στο ξαναγράψιμο του διεθνούς δικαίου για το δίκαιο της θάλασσας και τώρα στην αμφισβήτηση της ελληνικής κυριαρχίας στα μεγάλα νησιά του Βόρειου και Ανατολικού Αιγαίου, τα Δωδεκάνησα και την Κρήτη! Ο κόσμος, με τον ρωσοουκρανικό πόλεμο και τις ανακατατάξεις αλλάζει ραγδαία και η Τουρκία πιστεύει πως είναι τώρα η ευκαιρία να “ξαναγράψει” διεθνείς συνθήκες που δεν αλλάζουν παρά μόνο με πόλεμο. Βλέπει τη Ρωσία να περιφρονεί συνθήκες που έχει υπογράψει, παρακολουθεί την αδράνεια ΗΠΑ και Ε.Ε., θεωρεί εαυτήν το “χαϊδεμένο παιδί” της συμμαχίας (ΝΑΤΟ), άρα μπορεί να “απαιτεί” από τους γείτονές της αναδιάρθρωση της γεωπολιτικής κατάστασης (Ιράκ, Συρία), με το πρόσχημα δήθεν της “τρομοκρατίας”. Η μόνη χώρα που την εμποδίζει στο να “προχωρήσει” στον αναθεωρητισμό της είναι η Ελλάδα…
