Tου Δ. KAKABEΛAKH
Η πολιτική σήμερα (όπως γράφει ο Αποστόλης Αρτινός) στις ´προκλητικές θρηνωδίες της´, είναι ο μηχανισμός εξυπηρέτησης και εναρμόνισης των ατομικών (ή των κομματικών και θεσμικών συμφερόντων, προσθέτουμε εμείς).
Ετσι, όμως, η πολιτική αποφανέρωση της κοινωνικής αλήθειας του ανθρώπου, γίνεται εγγυητής ατομικής αυτοκατοχύρωσης και ευζωίας, όπου κι αυτά, όμως, έχουν τώρα εξαφανιστεί.
Για να γίνεται, η πολιτική στον κόσμο της αντικειμενοποίησης, μια εξελικτική πορεία «κατά το πρότερον και ύστερον», όπου την αποτυχία του «πρότερου» συστήματος έρχεται ν’ αντικαταστήσει η Ελλάδα της έντιμης και επιτυχούς διακυβέρνησης του «ύστερου» συστήματος.
Αυτή η αυταπάτη της πολιτικής δεν αποτελεί αφορμή άρνησης για διάλογο των ανθρώπων «της ευθύνης του πνεύματος», την πολιτική πραγματικότητα της χώρας τους, αλλά άρνηση του να γίνει ο καθένας τους ένας ακόμη «σχολιαστής» της πολιτικής επικαιρότητας.
Σήμερα η Ελλάδα βρίσκεται (από καιρό) σε κατάσταση κρίσιμης δοκιμασίας για το ελληνικό αύριο: Σαν κυρίαρχη πολιτεία, σαν χρεοκοπημένη (στην ουσία) οικονομία, σαν παραφθαρμένη δημοκρατία, σαν απελπιστική πολιτική λειτουργία, σαν τραγική κοινωνική αποδιοργάνωση, με καθολικευόμενη λαϊκή δυστυχία.
Για να διερωτάται η μέγιστη πλειοψηφία του ελληνικού λαού, παρά το γεγονός ότι έχουμε μια νέα (από μεγάλο ανασχηματισμό) κυβέρνηση, η οποία υπόσχεται βελτίωση της κατάστασης που μας έφερε στην οδυνηρή πραγματικότητα της σύγχρονη ελληνικής τραγωδίας· την οποία δεν μπορούμε να την παραβλέψουμε ή να την αγνοήσουμε, όσο εξακολουθεί να μας απειλεί με χειρότερες, ακόμα, καταστάσεις.
ΣΕ ΔΙΑΡΚΗ ΕΓΡΗΓΟΡΣΗ ΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ
Ηδη η Βουλή συζητά το νέο Μεσοπρόθεσμο σχέδιο, ενώ τα κόμματα βουλοπλέουν μέσα στη θαλασσοταραχή που έχει δημιουργηθεί, με τον ελληνικό λαό να αδημονεί για τις εξελίξεις. Με τους αγανακτισμένους πολίτες να βρίσκονται σε ΕΓΡΗΓΟΡΣΗ για νέους αγώνες ειρηνικής διαμαρτυρίας…
Προσωπικά, εκφράζω κι εγώ την αγωνία μου για τη μεγάλη δοκιμασία που υφίσταται η χώρα μας τώρα!
Ομως, η δοκιμασία αυτή έχει αρχίσει πριν από χρόνια. Ας πούμε από την εποχή της μεγάλης οικονομικής κρίσης του 1929, που ξέσπασε στην Αμερική. Για να επεκταθεί στην Ευρώπη και σ’ ολόκληρο τον κόσμο.
Μια κρίση, όμως, που άλλαξε τους όρους της κοινωνικής πολιτικής για ανάκαμψη στην Αμερική, αλλά και για ανάπτυξη του φασισμού στην Ευρώπη.
Ο ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ ΣΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΤΟΥ 1931 – 33
Αυτή, η κρίση έπληξε βαρύτατα και την Ελλάδα από το 1931 (κυβέρνηση Ελ. Βενιζέλου 1928 – 1932) για να κορυφωθεί το 1933. Τότε οι ομολογιούχοι (δανειστές εκείνης της εποχής, κυρίως Αγγλοι), πήγαν να στραγγαλίσουν πάλι την Ελλάδα.
Για να φέρουν σε αδιέξοδο τον λαό μας, ο οποίος έφθασε στο σημείο να αποδοκιμάσει τον Μέγα Ελευθέριο Βενιζέλο. Παρά τα μέτρα που είχε λάβει για τη δανειακή αυτή αντιμετώπιση, αλλά και για την παράλληλη εξασφάλιση ανάπτυξης της χώρας. Για όλα αυτά τα μέτρα έχω γράψει ένα εκτεταμένο άρθρο στα «Χ.Ν.» από την αρχή της σύγχρονης κρίσης το 2008…
Πέρα, όμως, από αυτή την παλιότερη περίοδο του κραχ, η Ελλάδα προδιέγραψε τη μοίρα της οικονομικής της αποδυνάμωσης αμέσως μετά από τη Μεταπολίτευση του 1975. Με κρίσιμο σημείο την έναρξη αύξησης του δημόσιου χρέους από το 1951 και μετά.
Για να φθάσουμε τα τελευταία 6 χρόνια να μεγιστοποιήσουμε το χρέος μας και να γίνουμε χώρα κρίσιμης και επισφαλούς οικονομίας. Τόσο για τη δική μας κρατική οντότητα όσο και για την Ευρωπαϊκή Ενωση και για ολόκληρο τον κόσμο. Εναντι του οποίου εκτεθήκαμε ως η πιο… επικίνδυνη οικονομία.
ΓΝΩΣΤΕΣ ΟΙ ΑΙΤΙΕΣ, ΠΑΣΙΓΝΩΣΤΟΙ ΟΙ ΥΠΑΙΤΙΟΙ
Οι αιτίες είναι γνωστές και οι υπαίτιοι -πολιτικά, οικονομικά και θεσμικά- είναι πασίγνωστοι, όσο κι αν συγκαλύπτονται.
Προσωπικά, για όλα αυτά εδώ και δύο χρόνια, συνεχούς αρθρογραφίας μου στα «Χανιώτικα νέα», έχω γράψει αμέτρητα άρθρα ευθύνης.
Βέβαια, λόγω της συνεχούς επαλήθευσής τους, δεν αποζήτησα ποτέ καμιά ανταπόδοση από τους αγαπημένους συμπολίτες και συμπολίτισσες της πόλης μας και του Νομού μας, γιατί γνωρίζω καλά πόσο φοβικές είναι στην ανοικτή γνώμη τους, οι σύγχρονες κοινωνίες μας.
Ομως συνέχισα να γράφω, γιατί πλείστοι όσοι Χανιώτες και πλείστες όσες Χανιώτισσες με ενθαρρύνουν προφορικά -εδώ και χρόνια- να συνεχίσω να εκφράζω τις απόψεις μου και πέρα από κάθε κομματική, οικονομική, θεσμική και κοινωνική σκοπιμότητα και δέσμευση.
Γι’ αυτή την ηθική τους ενίσχυση ευχαριστώ από βάθους ψυχής όλες τις καλές φίλες και τους καλούς φίλους των Χανίων, που νιώθω πως βρίσκονται σε πνευματική εγρήγορση για όλα τα συμβαίνοντα και τα μη συμβαίνοντα…
ΑΝΩΝΥΜΕΣ ΑΙΤΙΑΣΕΙΣ, ΔΕΝ ΕΚΦΡΑΖΟΥΝ ΕΥΘΥΝΗ ΠΟΛΙΤΩΝ
Βέβαια κανείς και καμιά δεν μου έγραψε ένα κείμενο γνώμης για τα γραφόμενά μου, ονομαστικά.
Ομως πήρα, ως τώρα, ένα μοναδικό… ανώνυμο γράμμα.
Ενα γράμμα κατακρίσεως για όσα έγραψα (5 άρθρα) για το βιβλίο «CIA Ο ΑΠΟΡΡΗΤΟΣ ΦΑΚΕΛΟΣ ΤΟΥ ΑΝΔΡΕΑ» και με υπότιτλο «Γιατί οι αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες στοχοποίησαν τον ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ», με συγγραφέα τον πανεπιστημιακό ΜΑΡΙΟ ΕΥΡΥΒΙΑΔΗ και τον γνωστό Αμερικανο-Κύπριο δημοσιογράφο Μιχάλη Ιγνατίου.
Η επιστολική -ανώνυμη- κατηγορία του αποστολέα εστιάστηκε στο σημείο ότι εγώ με τα άρθρα μου δικαιολόγησα τον υπεύθυνο καταστροφής της μεταπολιτευτικής Ελλάδας (διά του συνθήματος της «αλλαγής», η οποία δεν πραγματοποιήθηκε).
Με αποτέλεσμα την εξαχρείωση του πολιτικού βίου της χώρας, των θεσμών κ.λπ.
Η ΕΛΛΑΔΑ ΔΕΣΜΙΑ ΤΩΝ ΜΥΣΤΙΚΩΝ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ
Ομως, εγώ δεν έκρινα, παρουσιάζοντας το βιβλίο ούτε την αλλαγή, η οποία είχε τις μεγάλες σκιές της ούτε τη διαπλοκή, η οποία ήταν δραματική με τα πάμπερς, αλλά ούτε και τα απαράδεκτα συμβάντα σε ζωτικούς τομείς του δημόσιου βίου καθώς και στην ηθική συμπεριφορά του Ανδρέα Παπανδρέου, την οποία μιμήθηκαν και κορυφαία στελέχη του… καθώς και «γενναίοι πολίτες», αντίθετα απ’ όλα αυτά που δεν αποτελούσαν το κεντρικό περιεχόμενο του βιβλίου, προσπάθησα με όλη μου την αδέσμευτη πνευματική ευθύνη να αναδείξω τις καίριες λεπτομέρειες των σκοτεινών παρεμβάσεων της CIA σε όλη (εν Ελλάδι) την πολιτική διαδρομή του Ανδρέα Παπανδρέου, η οποία βασικά ήταν αντίθετη από τα γεωστρατηγικά και γεωοικονομικά συμφέροντα των ΗΠΑ σε όλη τη Μεσόγειο, τη Μέση Ανατολή, τον αραβικό κόσμο, τα Βαλκάνια (την τότε ΕΣΣΔ), την Κεντρική Ασία, την ΕΟΚ κ.λπ.
Η ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΝΕΛΕΥΘΕΡΙΑ
Βασικός σκοπός μου ήταν να αναδείξω τον κατά κράτος ρόλο των μυστικών υπηρεσιών της CIA και όλης της Δύσης, του Ισραήλ, της Τουρκικής Μ.Ι.Τ. κ.λπ., για να αντιληφθούν ευρύτερα οι αναγνώστες – αναγνώστριες την πραγματική διάσταση της σύγχρονης ελληνικής ανελευθερίας μας. Η οποία, τώρα, με την τραγωδία της ελληνικής οικονομικής κρίσεως γίνεται ακόμα πιο ανελεύθερη για πολλά χρόνια.
Για να ζούμε από εδώ και πέρα τη ζωή μας μέσα σε μια σύγχρονη πλεκτάνη χρησιμοθηρικών ή εξευτελιστικών επιβιωτικών λειτουργιών, μέσα σε μια κατάσταση, η οποία μεγιστοποιεί την «προκλητική μας θρηνωδία», όπως τη χαρακτηρίζει στο σημαντικό δοκίμιό του ο Αποστόλης Αρτινός (από το 1992).
Ομως εγώ, ανεξάρτητα από τις παρανοήσεις των κειμένων μου, θα εξακολουθήσω να γράφω, πάντα, με την «ΕΥΘΥΝΗ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ».
