ΚΑΘΕ χρόνο τις μέρες των Χριστουγέννων κάνουμε «ανακωχή» με τον εαυτό μας και το περιβάλλον (συγγενικό, φιλικό, εργασιακό), προσπαθώντας να φανούμε ή να γίνουμε πιο ανθρώπινοι!
ΑΝΑΚΩΧΗ κάνουν και οι πολιτικοί μας, αφού ψηφίσουν τον «τελευταίο» (έτσι λένε!) μνημονιακό προϋπολογισμό, με αλληλοκατηγορίες και «πολιτικαντισμούς» παλαιών «καλών» ημερών.
ΤΙΠΟΤΕ δεν αλλάζει σ’ αυτή τη χώρα. Ούτε καν σε περιόδους εορτών…
ΤΗΝ ερχόμενη Κυριακή θα είναι η Παραμονή των Χριστουγέννων και πρωί-πρωί οι «καλαντιστάδες» θα μας χτυπήσουν το κουδούνι! Άλλοι θα ανοίξουμε την πόρτα μας, άλλοι όχι προφασιζόμενοι ότι «λείπουμε».
ΓΙΑ όσους την ανοίξουμε, η ατμόσφαιρα θα γεμίσει για λίγο με τη γνωστή μελωδία της Γέννησης του Χριστού. Ο ήχος από το τριγωνάκι που θα συνοδεύει το άσμα, σίγουρα θα φέρει στη μνήμη μας τα δικά μας παιδικά Χριστούγεννα… Κι όταν τελειώσουν τα παιδιά (τις περισσότερες φορές όχι όλους τους στίχους, αφού τα περισσότερα από αυτά που μας τα λένε είναι μάλλον ξένα και δεν ξέρουν καλά τα κάλαντα), θα μας ευχηθούν «και του χρόνου» ή «χρόνια πολλά». Τώρα υπάρχουν ακόμη χρήματα, έστω και λίγα. Στα χρόνια μας- όχι μόνο στα χωριά- οι νοικοκυρές όπου τα λέγαμε, μας φίλευαν κυρίως με κάστανα, καρύδια, αμύγδαλα ή λίγες σταφίδες, κανένα γλυκό ή αποξηραμένα σύκα! Το χρήμα ήταν κάτι το σπάνιο. Αν βλέπαμε καμιά δραχμή, το γλεντούσαμε!
ΜΕ τα Χριστούγεννα μπαίνουμε στο εκκλησιαστικό δωδεκαήμερο και φυσικά στις σχολικές διακοπές, που τελειώνουν με τον εορτασμό των Θεοφανίων, το διώξιμο των καλλικαντζάρων με τον Αγιασμό των Υδάτων και τη Θεία Φώτιση με τα Φώτα.
ΓΙΑ μας, χριστουγεννιάτικες διακοπές σήμαιναν παιχνίδι, ξεκούραση, παρέες, θεάματα (κινηματογράφος, θέατρο, ποδόσφαιρο) αλλά και σχολικές εργασίες! Ναι! Οι καθηγητές μας ήθελαν οι διακοπές να είναι δημιουργικές: εργασίες, ας πούμε, πάνω στον Αλ. Παπαδιαμάντη, τον Α. Καρκαβίτσα, τον Κ. Κρυστάλλη, την Π. Δέλτα και άλλους παλιούς συγγραφείς που πιθανόν έκτοτε να μη διδάσκονται καν. Δεν υπήρχαν τότε δημοτικά «δέντρα» και φωτισμός, ούτε ξενόφερτες μουσικές, πολύγευστα φαγητά, γλυκά και ποικιλόμορφοι χοροί. Το «ρεβεγιόν μας» ήτανε φτωχικό και γινότανε στο σπίτι με το μικρό ταπεινό δεντράκι, τα ελληνικά έθιμα και την ελληνική χριστουγεννιάτικη μουσική…
ΔΕΝ ζημιωθήκαμε ούτε αγχωθήκαμε από εκείνες τις νεανικές μας εντρυφήσεις στη λογοτεχνία, την ποίηση ή την τέχνη (ζωγραφική, χειροκατασκευές, ποίηση, διηγήματα κ.λπ.). Η μάθηση ήταν κάτι που δεν έκανε ποτέ διακοπές, παρά εμπλουτιζόταν διαρκώς…
Καλές γιορτές!
