Είναι σίγουρα μια μεγάλη κατάθεση ψυχής να μιλήσεις για μια πόλη, χωρίς αποκλεισμούς.
Για μια ιδανική πόλη που μπορεί να φιλοξενεί αρμονικά όλους τους δημότες σε μια προοπτική αλληλοσεβασμού και αλληλοκατανόησης.
Γνωρίζω ότι η συζήτηση για τους φίλους μας, τα Ατομα με Ειδικές Ανάγκες είναι μια συζήτηση που ανοίγει πριν από τις Δημοτικές εκλογές και κλείνει ερμητικά αμέσως μετά.
Σύμπτωμα των καιρών.
Τα Χανιά έχουν μια μακρά κοινωνική παράδοση που εδράζεται στην ανεκτικότητα και τον αμοιβαίο σεβασμό.
Αυτό εκπορεύεται από πολύ μακριά, από την εποχή σχεδόν που διαμορφώνονταν οι κοινωνικές τάξεις και διάβαινε από την Υπατη Αρμοστεία στο Κίνημα του Θερίσου και μετά στην πολυπόθητη Ενωση με την μητέρα – Ελλάδα.
Αυτό είναι μια κοινά αποδεκτή κοινωνιολογική προσέγγιση.
Οι σχέσεις μας σήμερα με τους φίλους μας τα ΑμεΑ, τελούν υπό συνεχή διαμόρφωση και πρέπει όλοι μαζί (Ηγεσίες και Δημότες) να συνδιεκδικήσουμε ένα ανοικτό πλαίσιο συνύπαρξης.
Αυτή είναι η ανοικτή κοινωνία των ελεύθερων ανθρώπων.
Αυτή είναι και η συνδιαμόρφωση του πλαισίου συνύπαρξης.
Κάπου εκεί στη μέση, εστιάζεται και μια ρεαλιστική προσέγγιση της ελευθερίας που παρέχει η πόλη (ως υπερσύνολο) σε ανθρώπους το προνόμιο κάποιων ειδικών χαρισμάτων.
Τα Χανιά, μέχρι σήμερα, διαθέτουν ένα οργανωμένο δίκτυο υποδομών που απαιτεί τον ενεργό επανασχεδιασμό του.
«Αυτά διαθέτουμε, εκεί θα παρέμβουμε για να γίνουν τα πράγματα πιο λειτουργικά».
Και αυτό είναι το μυστικό της αέναης, κοινωνικής κίνησης στα Χανιά.
Η πόλη, δηλαδή, κατά τεκμήριο, να γίνει πιο αποτελεσματική και αποδοτική για όσους φιλοξενεί.
Αυτό είναι ένα ρυθμιστικό πλαίσιο ζωής.
Τούτο, κατά βάση, απαιτεί ένα οργανωμένο σχέδιο με παρεμβάσεις, αλλά και μια εκατέρωθεν κουλτούρα χρηστικής συμβίωσης.
Έτσι, επιτυγχάνει η πόλη τον εξανθρωπισμό της.
Οταν οι προτεινόμενες λύσεις είναι αποτελεσματικές, μετρήσιμες, αλλά έχουν και κοινωνική προέκταση.
Σε ειδικά θέματα, κανείς δεν σχεδιάζει, ούτε στα λόγια, ούτε επί χάρτου.
Είναι απαραίτητη η συναντίληψη της κοινωνίας που αφομοιώνει προτάσεις και τις εφαρμόζει βιωματικά. Ενα ζωτικής σημασίας θέμα, επί παραδείγματι, είναι τα πεζοδρόμια να γίνουν ασφαλή και προσπελάσιμα -στην περίπτωση που έχουμε παντού πεζοδρόμια.
Όλα συνθέτουν απλές, καθημερινές λύσεις.
Αυτό διασφαλίζει την ποιοτική, κοινωνική παρουσία των ΑμεΑ.
Δεν μπορούν να αισθάνονται ότι ζουν σε μια πόλη που δεν τους επιτρέπει να βγουν από το σπίτι τους.
Αλλά και οι θέσεις για το δικό τους πάρκινγκ απαιτεί και αυτοδιοικητικό σχεδιασμό και κοινωνική συνευθύνη.
Όσο κι αν σας φανεί παράξενο, η τοπική Αυτοδιοίκηση, σφυρηλατεί συνειδησιακά τη φιλόξενη ή την αφιλόξενη πόλη.
Και μια πόλη για να συνεχίσει ν’ αναπνέει, πρέπει να είναι φιλόξενη.
Σκεφθείτε πόσο σημαντικό θα είναι για την ποιότητα των Χανίων, να εγκαινιασθούν από τον Δήμο μας μια σειρά εκδηλώσεων που έχουν ως κέντρο τα ΑμεΑ και τις δραστηριότητές τους.
Πρώτα αυτούς τους ανθρώπους πρέπει να ρωτήσουμε για να πάρουμε τις αποφάσεις μας τι θα κάνουμε…
