Φίλες και φίλοι, καλημέρα!
ΞΕΡΑΘΗΚΕ με το που φύτρωσε η σκέψη, λίγο πριν πιάσω το μολυβάκι μου να γράψω τη στήλη σε κάποιο διάλειμμα της χθεσινής πρώτης μέρας της Συνάντησης Ελλήνων Γερμανών και ενός Δανού δημοσιογράφων με θέμα την καλύτερη ενημέρωση σε ευρωπαϊκό επίπεδο για την ελληνική κρίση, που συνεχίζεται και σήμερα στις εγκαταστάσεις του Ινστιτούτου Επαρχιακού Τύπου (Ιδρυμα “Αγία Σοφία”). Η γινωμένη δουλειά δεν φοβάται την αγίνωτη ήταν η δεύτερη σκέψη που έκανα και… ο κύβος ερρίφθη. Ας γράψω, λοιπόν, τα “πεταχτά”… στα πεταχτά, να μην έχω την έγνοια τους, πριν φύγω για Αγίους Πάντες!
ΣΤΟ ΝΙΠΠΟΣ, στο Ιπποκορώνιον, η άτυπη υποδοχή των συνέδρων της περί ης ο λόγος στο παραπάνω “πεταχτό” δημοσιογραφικής συνάντησης προχθές το βράδυ. Τρώτε και πίνετ’ άρχοντες κι εγώ θα σας δηγούμαι… Πώς να μην ξεσταθούν οι φιλοξενούμενοι του Ινστιτούτου με τα ριζίτικά μας! Εχει ρίζες δυνατές τούτος ο τόπος…
«ΔΕΝ είναι αίμα αυτό που έχεις, Ελληνα,/ στην κούπα της καρδιάς σου./ Είναι το κοκκινέλι που ’πινε ο Διόνυσος/ μαζί μ’ αγριοθάλασσα/ που ’χε στις φλέβες του ο Δυσσέας». Από το “Ψηφιδωτό” (τρίτη ποιητική σειρά) του Ιάσονα Ευαγγέλου.
ΚΑΤΑΦΘΑΝΕΙ σε λίγες μέρες “κουνιστή και λυγιστή”, όπως πάντα, στην Αθήνα η τρόικα. Βρισκόμαστε στην 5η αξιολόγηση της ελληνικής οικονομίας, μια αξιολόγηση “κλειδί”, λέει. Ποιος είπε ότι θα ξεμπερδέψουμε, έτσι όπως θέλουμε να ξεμπερδέψουμε, με δαύτους; Παραείναι μεγάλη η ουρά των αξιολογήσεών τους!…
«ΤΟΝ ΕΝ.Φ.Ι.Α. μου στείλανε προχθές διορθωμένο/ με ένα κόμμα είκοσι, οι γδάρτες μειωμένο». Από τον φίλο ιερωμένο και η σημερινή μαντινάδα, μια μαντινάδα που… σφάζει με το βαμβάκι. Ευχαριστίες πολλές και διά της στήλης, πάτερ!
ΣΕ ΙΣΤΟΡΙΚΟ χαμηλό η στάθμη του νερού στη λίμνη του Κουρνά! Τον ύπνο του Δικαίου κοιμούνται, κατά που φαίνεται, οι όποιοι φύλακες της προστατευόμενης απ’ τη Natura περιοχή. Φάντασμα θα γίνει η κόρη, που, κατά που λέει ο θρύλος, βρίσκεται στον βυθό της λίμνης να τους κυνηγήσει, αν δεν ληφθούν τα απαραίτητα μέτρα…
ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ, δηλαδή, δεν έγραψες ότι θέλεις στον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδας την ΑΕΚΑΡΑ μας εναντίον μιας απ’ τις δύο χανιώτικες ομάδες κι ας κερδίσει η καλύτερη ομάδα, η ομάδα μας; Τι ’τανε να γράψω το χθεσινό αθλητικό “πεταχτό”, τα εξ αμάξης μου ’ψαλε, με το που με είδε πρωί – πρωί χθες ο φ(θ)ανατικός αεκτζής γείτονάς μου! Ο γέγραφε, γέγραφε, Μήτσο!
ΣΠΥΡΟ Καρπαδάκη, πρόεδρο Πολιτιστικού Συλλόγου Πανεθήμου – Κρύας Βρύσης, Χανιά: Ναι, είναι ένα βιβλίο που πολύ θα ήθελα να το παρουσιάσω, αν με βόλευε η ημερομηνία, οι ιστορίες “Του Χιονιού” της Τασίας Βενέτη. Αυτό μόνο προσώρας…
Η ΣΗΡΙΑ ήταν ένα νησί στην Ερυθρά θάλασσα. Οι κάτοικοί του έβγαζαν ένα θαυμάσιο νήμα με τον εξής τρόπο: έτρεφαν μικρά έντομα, που έμοιαζαν με αράχνες και οι Ελληνες τα ονόμαζαν σήρες. Αυτά είχαν την ιδιότητα όσο τρέφονταν να βγάζουν μια κλωστή και να την τυλίγουν στα πόδια τους. Για τέσσερα χρόνια τα τάιζαν με κεχρί. Τον πέμπτο χρόνο, που ήξεραν ότι θα πεθάνουν, τους έδιναν να φάνε χλωρό καλάμι, γιατί τους άρεσε πολύ. Ετρωγαν, λοιπόν, αυτά κατά κόρο και έσκαγαν από το φούσκωμα. Ετσι άφηναν στους ανθρώπους “τις κλωστές” που είχαν υφάνει. (Από το βιβλίο “Η άλλη όψη της Ιστορίας”, εκδ. “Σαββάλας”). «Τρώτε και πίνετ’ άρχοντες κι εγώ να σας δηγούμαι,/ κι εγώ να σασε δηγηθώ για έναν αντρειωμένο,/ για ένα νιον τον είδα ’γω στσοι κάμπους κι εκυνήγα,/ κυνήγα κι ελαγώνευγεν ο νιος κι αγριμολόγα./ Στο γλάκι πιαν’ ο νιος λαγό,/ στον πήδο πιαν’ αγρίμι,/ την πέρδικα την πλουμιστή οπίσω την αφήνει./ Μα ο Χάροντας επέρασε κι ήτονε μανισμένος:/ Βγάλε, νιε, τα ρούχα σου, βγάλε και τ’ άρματά σου,/ δέσε τα χέρια σου σταυρό να πάρω την ψυχή σου!/ Δε βγάνω γω τα ρούχα μου, μηδέ και τ’ άρματά μου/ μηδέ τα χέρια μου σταυρό να πάρεις την ψυχή μου». Από το βιβλίο του Σταμ. Α. Αποστολάκη “Ριζίτικα, τα δημοτικά τραγούδια της Κρήτης”. ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ! (petaxta.blogspot.com)
