Κύριε διευθυντά,
στην πρόσφατη συζήτηση στη Βουλή για την ψήφο εμπιστοσύνης που ζήτησε η κυβέρνηση γίνεται αμέσως αντιληπτό ότι το πολιτικό μας σύστημα παίζει με τη φωτιά. Και αυτό γιατί όπως φάνηκε από τη συζήτηση το επίπεδο του πολιτικού λόγου ήταν εξαιρετικά χαμηλό καθώς και οι ομιλητές ήταν χαμηλότεροι των περιστάσεων με ασάφειες, με μια σκανδαλολογία, χωρίς ονόματα με έλλειψη πολιτικού σχεδιασμού και με ομιλητές που αναλώνονται περισσότερο στην παραπολιτική από την πολιτική.
Αν κάποιος έβλεπε τη συζήτηση, προφανώς δεν έγινε καλύτερος, δεν απεκόμισε τα καλύτερα, κυρίως δεν πείστηκε. Τελικά η κυβέρνηση πήρε ψήφο εμπιστοσύνης, ε!!.. και; Σιγά μην δεν την έπαιρνε. Το χαλί όμως τελικά δεν τα έκρυψε όλα, φαινόταν η έλλειψη στρατηγικής, η έλλειψη πρωτοβουλίας και μάλιστα σε διεθνές επίπεδο πολιτικός σχεδιασμός, αυτό που φάνηκε πολύ έντονα ήταν μια στρατηγική ολιγωρία. Και η έλλειψη μιας πολιτικής έντασης, πράγμα ανήκουστο στα πολιτικά χρονικά σε συζήτηση για ψήφο εμπιστοσύνης. Όλα ήταν χλιαρά, ο λόγος, τα επιχειρήματα, τα αντεπιχειρήματα, από την πλευρά της κυβέρνησης φάνηκε πολύ έντονα ένα ύφος απλώς διαχείρισης και διεκπεραίωσης με σαφή την απουσία ενός μεγάλου πολιτικού οράματος. Ο πολιτικός της λόγος ήταν αρκετά χλιαρός χωρίς την έξαρση εθνικής ρώμης που όφειλε να έχει ως τέτοιος, περνώντας τα ανάλογα μηνύματα στο διεθνές περιβάλλον, πράγμα εξαιρετικά επικίνδυνο. Από την πλευρά της αντιπολίτευσης φάνηκαν πολύ έντονα η απουσία του ενιαίου πολιτικού λόγου και της πολιτικής συνοχής καθώς υπήρξαν και διαφορετικές πολιτικές απόψεις, κυρίως σε θέματα στρατηγικής που αφορούν την οικονομία. Ηταν σαφές ότι μέσα στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης υπήρχαν σοβαρά προβλήματα στρατηγικού σχεδιασμού, φάνηκε πολύ έντονα ότι δεν έχουν καταλήξει ακόμα σε βασικές παραμέτρους της οικονομικής πολιτικής, πράμα που εκθέτει τη χώρα σε μεγαλύτερους κινδύνους σε μια τόσο δύσκολη συγκυρία.
Τα άλλα κόμματα δεν πρόσφεραν απολύτως τίποτα, δεν διατύπωσαν καμία πολιτική πρόταση ως όφειλαν να κάνουν και ήταν εκεί περισσότερο για να στηρίξουν τον διακανονισμό της Βουλής, παρά την ύπαρξή τους την ίδια και τις ιδέες τους.
Τέλος αυτό που φάνηκε προ ημερών στη Βουλή και μάλιστα πολύ έντονα ήταν η απουσία μιας αδιαμφισβήτητης ηγετικής προσωπικότητας. Όλα τα πολιτικά πρόσωπα με τις ομιλίες τους συμπεριφέρονταν περισσότερο σαν διαχειριστές σκεπτόμενοι ως μάνατζερ παρά σαν πολιτικοί με ένα συγκεκριμένο όραμα και πρόταση. Προφανώς η πολιτική δεν χρειάζεται Θεούς, ημίθεους, αλλά πρόσωπα που τα προσόντα τους ξεπερνούν τον μέσο όρο για να μπορούν να κάνουν και κάτι παραπάνω που δεν βρίσκεται εντός του μέσου όρου.
Και δεν της είναι απαραίτητοι οι casual τύποι και illustration κυρίες, που ενδιαφέρονται περισσότερο για την εικόνα τους (κάποιες φορές ούτε αυτή είναι καλή) παρά για την αποτελεσματικότητα του ρόλου τους.
Από τέτοια πρόσωπα χορτάσαμε πολύ βεβαίως – βεβαίως!!!
(Γνωστή ατάκα του Χρήστου Τσαγανέα, καταγόμενος από τη Βραΐλα της Ρουμανίας).
Στρατουδάκης Βαγγέλης
